Pomoc dla starszych lub chorych
Osoby starsze lub chore mają prawo zarówno do wsparcia finansowego ale i pomocy w chorobie. Dowiedz się, kto i w jakim zakresie może z niej korzystać.
Emerytury i renty wielu z nas są niskie i wystarczają na bardzo skromne życie. Problem pojawia się, gdy trzeba kupić drogi lek, środki higieniczne, pojechać na rehabilitację. Do kogo można zwrócić zwrócić się o pomoc? Jak choć trochę polepszyć komfort życia, gdy nie mamy sił na codzienne czynności?
Bez kolejki do lekarza
Niektóre osoby mają prawo do opieki lekarskiej poza kolejnością. Dotyczy ono wizyt w zwykłych przychodniach i gabinetach specjalistycznych oraz leczenia szpitalnego. Należą do nich m.in.:
- inwalidzi wojenni i wojskowi,
- kombatanci,
- żołnierze i pracownicy w zakresie leczenia urazów i chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa,
- poszkodowani weterani w zakresie leczenia urazów i chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza Polską,
Uwaga! W przychodni lub w szpitalu musisz okazać dokument potwierdzający twoje prawo doświadczeń bez kolejki. Pomoc powinnaś otrzymać w dniu, w którym się po nią zgłosiłaś. Jeżeli nie jest to możliwe, wówczas musisz zostać przyjęta w innym terminie, ale poza kolejnością z listy oczekujących. W przypadku wizyty u specjalisty, maksymalny termin to 7 dni roboczych.
Inwalidzi wojenni i wojskowi mogą dostać się do lekarza specjalisty bez skierowania. To prawo przysługuje także m.in.:
- osobom represjonowanym, kombatantom,
- cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych,
- uprawnionym żołnierzom lub pracownikom (w zakresie leczenia urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza krajem)
- weteranom poszkodowanym (w zakresie leczenia urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa).
Natomiast w aptekach poza kolejnością są obsługiwani m.in. inwalidzi wojenni i wojskowi oraz kombatanci.
Refundacja przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych
NFZ finansuje przedmioty ortopedyczne (protezy, kule, gorsety, kołnierze ortopedyczne, aparaty słuchowe) lub środki pomocnicze (pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne,podkłady) do wysokości limitu określonego w rozporządzeniu ministra Zdrowia. Jeśli cena jest wyższa od limitu, musisz dopłacić różnicę.
Aby się starać o sprzęt ortopedyczny lub środki pomocnicze, musisz mieć zlecenie od lekarza, zwykle określonego specjalisty, np. na soczewki okularowe – od okulisty, na protezę piersi – chirurga lub onkologa.
W przypadku środków pomocniczych zlecenie wystawia m.in. lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, neurolog, chirurg czy onkolog.
Zlecenie jest ważne 90 dni, a przy comiesięcznym zaopatrzeniu w środki pomocnicze – 30 dni. Musisz je potwierdzić w oddziale NFZ (weź ze sobą dowód osobisty), a potem wykupić w sklepie medycznym, który ma podpisaną umowę z funduszem. Szczegółowy wykaz przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych, które można kupić, znajdziesz na stronie nfz www.nf.gov.pl.
Uwaga! Jeśli zaopatrzenie jest cykliczne, w oddziale NFZ możesz wyrobić kartę zaopatrzenia ważną 12 miesięcy.
Pomoc z PFRON
Jeśli jesteś chora lub niepełnosprawna i nie stać cię na zakup sprzętu rehabilitacyjnego, który nie jest refundowany z NFZ, możesz wystąpić o dofinansowanie z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).
Aby uzyskać dofinansowanie musisz:
- mieć dokument potwierdzający niepełnosprawność (wydaje go powiatowy zespół ds. orzekania o niepełnosprawności),
- spełniać kryterium dochodowe – przeciętny miesięczny dochód w rodzinie, obliczony za kwartał poprzedzający miesiąc złożenia wniosku, nie może przekroczyć kwoty 50 proc. przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej (1891,73 zł).
Wniosek o dofinansowanie należy złożyć w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie. Tak też dowiesz się, jakie jeszcze dokumenty musisz dostarczyć.
Opieka pielęgniarska
Osoby przewlekle chore przebywające w domu, które nie potrzebują hospitalizacji, ale wymagają systematycznej opieki, mają prawo do pielęgniarskiej opieki długoterminowej. Podstawą do otrzymania takiej opieki jest skierowanie od lekarza prowadzącego. Pielęgniarka odwiedza pacjenta w domu –powinna przychodzić co najmniej cztery razy w tygodniu i być półtorej godzin. Do jej obowiązków należy np. założenie cewnika, robienie zastrzyków, oklepywanie, karmienie przez przetokę. Pomoc może trwać do 6 miesięcy.
Uwaga! Środki higieniczne i opatrunkowe musi zapewnić rodzina chorego.
Alicja Hass, autorka jest redaktorem Przyjaciółki i Pani Domu