Pomoc dla samotnych seniorów
Osoby starsze lub chore, które nie radzą sobie z codziennym życiem, mogą starać się o pomoc w załatwianiu codziennych spraw lub o miejsce w domu opieki. Dowiedz się, na jakich warunkach dostępna jest taka pomoc.
Stary człowiek nie zawsze może żyć sam. Problemy ze zdrowiem i brak sił powodują, że często nie potrafi poradzić sobie z najprostszymi czynnościami. Problemem stają się zakupy, ugotowanie obiadu, zmiana pościeli. Czasem pomaga rodzina, ale gdy jej nie ma lub bliskim brakuje czasu, zaczyna się problem. Co wtedy robić?
Usługi opiekuńcze
Rozwiązaniem mogą być usługi opiekuńcze świadczone przez pracowników ośrodka pomocy społecznej. Mają do nich prawo osoby samotne, lub te, którym rodzina nie jest w stanie zapewnić pomocy.
Takie usługi polegają na:
- pomocy w codziennych zajęciach – robieniu zakupów, sprzątaniu, gotowaniu, załatwianiu spraw urzędowych, praniu bielizny pościelowej i osobistej,
- opiece higieniczno-sanitarnej: myciu, ubieraniu, dozowaniu lekarstw, zapobieganiu powstawaniu odleżyn i odparzeń, pomocy przy załatwianiu potrzeb fizjologicznych,
- pielęgnacji zleconej przez lekarza,
- pomocy w podtrzymywaniu psychofizycznej kondycji podopiecznego: podtrzymywaniu zainteresowań, organizowaniu spacerów, itp.
Z wnioskiem o taką pomoc należy się zwrócić do miejscowego ośrodka pomocy społecznej. Konieczność pomocy musi potwierdzić wywiad środowiskowy. Należy też przedstawić zaświadczenie lekarskie o konieczności korzystania z tego typu usług.
Warto wiedzieć! W przypadku ubiegania się o pomoc w formie specjalistycznych usług opiekuńczych należy przedstawić zaświadczenie lekarskie o konieczności takich świadczeń.
Korzystanie z usług jest odpłatne. Wysokość odpłatności (ustala ją gmina) zależy przede wszystkim od dochodu rodziny (netto) ale także od rodzaju i miejsca świadczenia usług. Wynosi ok. 10 zł za godzinę usługi opiekuńczej.
Uwaga! Jeśli dochód nie przekracza ustawowego kryterium (514 zł na osobę w rodzinie i 634 zł dla osoby samotnej) usługi są bezpłatne.
Dom Dziennego Pobytu
Te placówki przeznaczone są dla osób, które z różnych przyczyn wymagają wsparcia i pomocy innych, a są jej pozbawione. O miejsce w takim domu mogą ubiegać się np.:
- emeryci, renciści, l osoby z orzeczonym stopniem niepełnosprawności,
- osoby samotne,
- cierpiące na długotrwałą chorobę udokumentowaną stosownym zaświadczeniem lekarskim, określającym rodzaj wymaganej opieki i okres w jakim ta opieka jest niezbędna.
Wniosek o przyjęcie do takiej placówki trzeba złożyć w ośrodku pomocy społecznej. Decydujący będzie wynik wywiadu środowiskowego. Pobyt w takim ośrodku trwa od 8 do 16 od poniedziałku do piątku. Można w nim skorzystać z terapii zajęciowej, rehabilitacji, opieki pielęgniarskiej.
Wysokość odpłatności za pobyt w placówce określa gmina. Może ona wynieść np. 1 proc. kryterium dochodowego przewidzianego w ustawie o pomocy społecznej (514 zł lub 634 zł dla osoby samotnej). Do tego dochodzi opłata za posiłki (są placówki, które pobierają wyłącznie tę opłatę). Niektóre gminy zwalniają z opłaty za pobyt osoby przewlekle chore lub niepełnosprawne, albo takie, które z uwagi na swoją sytuację materialną nie są w stanie ponieść takiej opłaty.
Dom Pomocy Społecznej
Prawo za zamieszkania w tej placówce mają osoby, które wymagają stałej, całodobowej opieki z powodu wieku lub choroby a ich bliscy nie mogą im zapewnić niezbędnej pomocy. Wniosek o umieszczenie w w takiej placówce należy zgłosić w ośrodku pomocy społecznej właściwym ze względu na miejsce zamieszkania. Może to zrobić sama osoba zainteresowana lub jej przedstawiciel ustawowy. Pracownik socjalny przeprowadza wywiad środowiskowy, który ma na celu zorientowanie się zarówno w sytuacji bytowej i materialnej ewentualnego podopiecznego DSP.
Oprócz wywiadu i wniosku potrzebne są ponadto:
- dokumenty potwierdzające stan zdrowia,
- orzeczenie o niepełnosprawności,
- zaświadczenie z ZUS lub KRUS o wysokości emerytury lub renty (wraz z odcinkiem ostatniej wypłaty),
- ewentualnie decyzja gminy o przyznaniu zasiłku stałego,
- pisemna zgoda na umieszczenie w domu opieki i potrącanie opłaty za pobyt.
Pobyt w DPS jest odpłatny. Osoba ubiegająca się o przyjęcie płaci 70 proc. swojego dochodu, pozostałe 30 proc. pozostaje je na własne potrzeby. Jeżeli odpłatność w placówce jest wyższa, brakującą kwotę dopłaca rodzina. Jeśli jej nie ma – gmina.
Warto wiedzieć! Rodzina jest zwolniona z dopłaty, jeśli jej dochód nie przekracza kwoty stanowiącej 300 proc. kryterium dochodowego uprawniającego do pomocy społecznej (1542 zł). Jeżeli decyzja w sprawie umieszczenia w domu opieki jest odmowna, można się od niej odwołać w terminie 14 dni od otrzymania do Kolegium Odwoławczego.
Alicja Hass, autorka jest redaktorem Przyjaciółki i Pani Domu
Przeczytaj również: