Formaty grafiki rastrowej:
B) Używające kompresji bezstratnej:
PNG (Portable Network Graphics) - popularny format grafiki (szczególnie internetowej); obsługiwany przez większość przeglądarek WWW; obsługuje przezroczystość, stworzony jako następca formatu GIF z 24 bitową głębią kolorów.
APNG (Animated Portable Network Graphics) - rozszerzenie formatu Portable Network Graphics (PNG), które pozwala tworzyć animowane pliki PNG działające podobnie jak animowane pliki GIF, zachowujące zgodność z klasycznymi PNG - pierwsza klatka APNG jest zwykłym plikiem PNG.
GIF (Graphics Interchange Format) - popularny format grafiki (szczególnie internetowej); obsługiwany przez prawie wszystkie przeglądarki WWW; może przechowywać wiele obrazków w jednym pliku tworząc z nich animację z dwustanową przezroczystością. Stworzony w 1987 r. przez firmę CompuServe. Panuje powszechne przekonanie, iż format GIF obsługuje jedynie 256 kolorów na obraz. Jest to mit. Format ten co prawda posiada wspomniany wcześniej limit, jednakże odnosi się on do kolorów mogących występować w jednym bloku obrazu, a nie do całego obrazu. Dlatego też, używając większej ilości bloków możliwe jest zastosowanie formatu GIF do przechowywania fotografii bez straty na ich jakości/ilości kolorów. Wspomniany wcześniej mit wziął się z tego, iż większość programów do obróbki grafiki rastrowej potrafi obsługiwać jednie jeden blok na ramkę obrazu. Ograniczenie wynika więc z niepełnej obsługi formatu a nie z ograniczeń istniejących w nim samym.
MNG (ang. Multiple-Image Network Graphics) - to format plików graficznych pochodzący od PNG. Format ten pozwala na zapisanie animacji, przez umieszczenie wielu obrazków w jednym pliku. W przeciwieństwie do formatu GIF umożliwia zapisywanie animacji powyżej 256 kolorów.
TIFF (z ang. Tagged Image File Format) – jeden z najbardziej rozpowszechnionych i uniwersalnych formatów plików graficznych. Służy do zapisywania grafiki bitmapowej. Opracowany w 1986 r. przez grupę firm pod przewodnictwem Aldus Corporation do drukowania postscriptowego. W pracach nad nim uczestniczył też Microsoft i Hewlett-Packard. Pliki zapisane w tym formacie mają rozszerzenie ".tif" lub ".tiff". Format pozwala na zapisywanie obrazów stworzonych w trybie kreskowym, skali szarości oraz w wielu trybach koloru i wielu głębiach bitowych koloru. Przechowuje ścieżki i kanały alfa, profile koloru, komentarze tekstowe. TIFF umożliwia stosowanie kompresji bezstratnej typu LZW oraz CCITT Group 4. Używany jest obecnie w DTP jako jeden z podstawowych formatów w tej branży, grafice trójwymiarowej (pomocniczo), w obrazowaniu medycznym itd. Umożliwia także zapisywanie dokumentów wielostronicowych, co jest wykorzystywane np. w faksach. Otwieranie wielostronicowych tifów możliwe jest tylko w niektórych programach graficznych.
PCX - format przechowywania i kompresji grafik, używający algorytmu kompresji bezstratnej RLE. PCX był oryginalnie formatem przeznaczonym do indeksowanych palet kolorów, choć został też przystosowany do koloru 24-bitowego. Był dość popularny we wczesnych latach DOS i Windows, lecz współcześnie jest już rzadki, zastąpiony przez formaty oferujące lepszą kompresję i dodatkowe możliwości - GIF, JPEG i PNG.
