Powinien być to duży, widny pokój z oknami skierowanymi na południowy zachód lub wschód. Klatki nie należy ustawiać naprzeciwko okna ani w przeciągu. Powinna stać stale w jednym miejscu, gdyż ptaki szybko przyzwyczajają się do swojego otoczenia. W tym samym pomieszczeniu nie powinny znajdować się inne zwierzęta, szczególnie drapieżne (pies, kot), gdyż wywołuje to u ptaków ciągły stres. Również telewizor i radio mogą być przyczyną stresu. Temperatura w granicach 18 stopni C jest wystarczająca. Zbyt mała wilgotność powietrza prowadzi do zaburzeń w pierzeniu.
W sklepach dostępne są klatki z metalu lub drewna. Dla papug poleca się klatki metalowe (nie zniszczą ich), zaś dla wróblowatych – drewniane. Lepsze są klatki długie, a wąskie niż kwadratowe lub okrągłe. Odstęp między prętami powinien być nie większy niż 12 mm. Wielkość klatki musi być dostosowana do ptaków, które mamy zamiar w niej trzymać. Generalnie powinna być ona taka, aby jej szerokość była większa niż dwukrotna rozpiętość skrzydeł. Przykładowo: wielkość klatki dla dwóch papużek falistych powinna wynosić 40 cm długości, szerokości i wysokości.
W hodowli używamy klatek ażurowych, semibox (do połowy zabudowane szkłem lub metalem) i box (całkowicie zabudowane, szyba tylko z przodu, przydatna dla ptaków ciepłolubnych i nerwowych).
Bardzo ważne są odpowiednie drążki w klatce. Muszą mieć różną średnicę(od 0,5 do 4 cm). Najlepsze są z drzew owocowych (wiśniowe), z wierzby, iwy. Rozmieścić je należy w przeciwległych końcach klatki, nie za blisko ścian, tak, aby ogon ptaka nie dotykał ścianki przy obrocie. Drążki nie powinny znajdować się jeden nad drugim oraz nad pokarmem lub wodą, aby ptaki nie zanieczyszczały ich własnymi odchodami. Klatki można malować farbami nietoksycznymi, najlepiej na jaskrawe kolory zaś karmidełka i pręty na czarno.Pomieszczenia musimy utrzymywać w czystości, sprzątając w nich często i dokładnie.
