Osoby nieśmiałe z podziwem patrzą na tych, którzy bez oporów mówią o swoich potrzebach, nie przejmują się opinią innych, potrafią walczyć o swoje prawa i je wyegzekwować. Jednak często nie posiadają na tyle wiary we własne możliwości, aby cokolwiek w swoim zachowaniu zmienić.
Nieśmiałość wydaje się cechą wrodzoną, jednak przyczyn jej może być bardzo wiele. Bardzo często jest ona związana z niską samooceną, a ta może mieć źródło w przykrych doświadczeniach z przeszłości, zaniedbaniu przez najbliższe otoczenie lub odrzucenie przez grupę rówieśniczą. Nieśmiałość można przezwyciężyć, natomiast należy mieć świadomość, że wymaga to włożenia dużego wysiłku oraz samozaparcia.
Przede wszystkim należy mały kroczkami próbować przełamywać bariery. W niektórych przypadkach równie skuteczna jest terapia szokowa czyli tzw. „wrzucenie na głęboką wodę”, ale u większości może to odnieść odwrotny skutek, czyli zniechęcenie, załamanie i pogrążenie w negatywnych myślach na swój temat.
Przestać być nieśmiałą!
W pierwszej kolejności należy spróbować zmian na dobrze znanym gruncie (np. w grupie znajomych). Jeśli się udało - podnosimy poprzeczkę wyżej. Zastanówmy się, co najbardziej sprawia nam kłopot i w jakich momentach czujemy się najbardziej zestresowani. Możemy przecież świadomie dążyć do takich sytuacji! Na znajomym gruncie czujemy się pewniej, nasze poczucie bezpieczeństwa wzrasta, a możliwość porażki maleje.
Zobacz też : Psychotest - czy jesteś nieśmiała
Otwarte wyrażanie swojej opinii, wypowiadanie się czy wykonywanie określonych czynności powinno być naturalne i nie powinno stanowić problemu. Jeśli osoba zaobserwuje, że nic złego się nie dzieje, tym łatwiej jej będzie podejmować aktywność w przyszłości. Z pewnością potrzeba czasu, aby wyrażać swoje myśli głośno, wśród nieznajomych i zupełnie bez stresu. Jednak warto próbować!
Osoba nieśmiała powinna wyobrazić sobie konsekwencje ewentualnej porażki. Taki bilans zysków i strat może uświadomić, że tak naprawdę nie ma się czego obawiać.
Jeśli osoba będzie miała zdrowe podejście do tego problemu, wówczas zda sobie sprawę, że nie jest w stanie zawsze sprostać wymaganiom wszystkich. Co się bowiem stanie, jeśli na rodzinnej imprezie ktoś spojrzy na nas krzywo lub nie zgodzi się z naszą opinią, co będzie jeśli koleżanka w pracy nie będzie darzyła nas sympatią itp.?
Dopóki nie przyjmiemy za zupełnie naturalne, że nie wszyscy muszą nas lubić (tak jak my nie wszystkich lubimy) i nie wszyscy muszą się zgadzać z naszą opinią, trudno będzie przełamać nieśmiałość.
Warto pamiętać, że każdy człowiek ma takie same prawa. Osoby nieśmiałe bardzo często stawiają się w pozycji osoby gorszej – wynika to ze zbyt małej wiary we własne możliwości.
Do momentu, kiedy nie zaczniemy myśleć o sobie, jako osobie pełnowartościowej, trudno będzie pozbyć się nieśmiałości.
Należy wybrać kilka dziedzin, w których jesteśmy dobrzy – a takie na pewno się znajdą – i na tej podstawie budować pozytywny obraz siebie.Jeśli natomiast ktoś rzeczywiście z natury jest nieśmiały i bardzo źle się czuje w sytuacjach ekspozycji społecznych lub innych tego typu wystąpieniach, wówczas na siłę nie warto robić z niego duszy towarzystwa, ponieważ dla niego będzie to ogromny stres i koszty psychiczne mogą być dużo większe niż przed próbą zmiany.
Zobacz też : Atrakcyjność kobiety - jak ją zmierzyć
