ZAUFANIE

Witam,
Zacznę od tego że jestem ze swoim chłopakiem od 3lat wszystko było by ładnie, pięknie gdyby nie zazdrość. Przez 2,5 lata związku mój chłopak był bardzo zazdrosny o mnie. Nigdy nie mogłam tego zrozumieć bowiem byłam dziewczyną która zazwyczaj siedzi w domu, nie imprezuje, nie pali, nie pije. Miałam kilkoro znajomych z którymi zerwałam kontakt dla mojego chłopaka bo mu oni nie pasowali. Nie mam żadnej kumpeli aby móc pogadać. O wszystko się czepiał a ja byłam bardzo potulna i wszystko robiłam aby on nie był zazdrosny. No ale studiuję informatykę gdzie wiadomo tam na 100mężczyzna jest 6 dziewczyn i o to był najbardziej zazdrosny. Ale ja nawet z nikim z roku nie utrzymuje kontaktów. Nigdy nie potrafiłam tego zrozumieć jak on tak może. Jeden moment to myślałam że on po prostu ma o mnie złe zdanie. Zamieszkaliśmy razem. I się wszystko zmieniło. Nie jest już zazdrosny bowiem widzi że po szkole wracam od razu do domu i z nikim się nie kontaktuje. Ale to głównie nie chodzi o to bo kiedyś tak sobie pomyślałam że on jest taki o mnie zazdrosny więc on ma coś może za skórą i dlatego mnie podejrzewa. I sprawdziałam jego maila i tam okazało się że on pisze ze swoją byłą dziewczyną. Zrobiłam mu wtedy awanturę i przestał z nią pisać ale się tłumaczył że nic do niej nie ma. Potem innym razem przyłapałam go na kłamstwie w związku ze swoją koleżanką z roku ale tłumaczył się że niby nic z nią nie robił tylko nie chciał abym była o niego zazdrosna dlatego nie powiedział że się z nią spotkał w tym czasie tylko że co innego robił.
Innym razem siedząc na jego kompie znalazłam zdjęcia jego i jego byłej przyjaciółki na staniku. Niby zdjęcia były stare ale zabolało mnie że je trzyma i gdy chciał się z nią spotkac zabroniłam mu tego. I bylo też wiele innych kłamstw. Zrobiłam się bardzo zazdrosna. próbuję mu tego nie pokazywać ale nie potrafię. Teraz wiem co on czuł ale ja mu nie dawałam powodów do zazdrości a on mi tak. Boję się caly czas że on mnie okłamuje. Mówi że tego nie robi ale ja nie potrafię mu zaufać. Nie potrafię już nawet dać mu się "dotknąć" bo czuję lekką odrazę. jest we mnie tyle strach a on zamiast mi dawać powody do tego abym mu ufała obraża się na mnie. Nic nie robi aby było lepiej. Żadnej inicjatywy od niego. Niby mówi że mnie kocha ale ja tego w ogóle nie czuję. I tak o to narodziła się moja zazdrość. walczę ale nie potrafię już nie mam sił. Powiedzcie mi co mam robić.