wyjechalam do pracy....

czesc dziewczyny, chcialam sie z wami podzielic moimi przemysleniami i uczuciami, ktore towarzysza mi podczas mojego 2 miesiecznego pobytu w Norwegi...przyjechalam tu jako au-pair, mijaja wlasnie 3 tygodnie jak tu jestem, a wciaz nie umiem sie uporac z tesknota ktora mi towarzyszy kazdego dnia...tak bardzo brakuje mi mojego narzeczonego, ze nie umiem tego opisac. najgorzej jest rano, kiedy mam wstac z lozka i zaczac nowy dzien...nie umiem spac, nie mam apetytu, codziennie placze ...popoludniami jest troche lepiej, bo przychodzi cala rodzina z pracy i nie jestem sama, wiec jest inaczej. ale te koszmarne poranki...i po co to wszystko? bo chcialam sprobowac, czy dam rade, chcialam zarobic troche kasy na nasze mieszkanko przyszle, chcialam poznac swiat...a teraz czesto zaluje mojej decyzji, wiele bym dala, aby byc obok mojego ukochanego, po prostu byc przy nim, nic wiecej. rozmawiamy codziennie na skypie, ale to dla mnie wciaz za malo...wracam do Polski 1 wrzesnia i juz odliczam dni do wyjazdu...moze ktoras, albo ktorys z was byl w podobnej sytuacji, napiszcie, podzielcie sie swoimi uczuciami i przemysleniami, a takze pomyslami, co zrobic, aby przetrwac i tak bardzo nie tesknic...