Waszym zdaniem

Dzień dobry, drodzy Forumowicze:)

Trochę czasu zleciało. Zdążyłam ochłonąć i podejść do tego z chłodnym dystansem. Wiele rzeczy mnie zraziło do tego 'kumpla'. Nie podoba mi sie totalny brak zainteresowania moją osobą z jego strony. Nigdy nie spyta co u mnie słychać, co czytam, o czym myślę, czego słucham, co oglądałam, co bym mogła powiedzieć o tym i o tamtym, nie poleci książki, którą czyta po to by później obgadywać to i owo. Nie chce się dzielić ze mną swoimi poglądami i muzyką jak wcześniej. Zapewne jeśli w ogóle ma taką potrzebę, dzieli się tym wszystkim z kimś innym, albo z wieloma innymi osobami, znalazł sobie zapewne tak jak chciał słuchaczy/ słuchaczki bardziej. I tak wygląda zapewne ta historia. Ja też sobie znalazłam kilku ciekawych rozmówców i właśnie oni chcą powymieniać się ze mną myślami. W związku z kolegą nie mam już żadnych nadziei, totalna obojętność z jego strony wystarczająco mnie pokopała. Nawet jak zagadam do niego, to nie ma nawet'a co u Ciebie?', jak do zwykłej znajomej. Po prostu ja dla niego nie istnieję i mnie nie szanuje. Tak wygląda widok z mojej strony. Nigdy w mojej krótkiej historii znajomości z jakimkolwiek człowiekiem, na którym mi zależało, nikt mnie tak nie traktował lekceważąco. Ja tam już zagaduję bo zagaduję, mam grono swoich słuchaczy, którzy mnie szanują i cenią rozmowę ze mną. To wzmacnia poczucie godności. Poza tym w ciągu dalszym się rozwijam. I honoru mi nie brak, by zainteresować się, co u niego słychać.
Powiecie 'olać takiego' i zapewne słuszne. On ma swoje myślenie. Generalnie trudno się mówi. :/ ale trochę szacunku..

[ Dodano: 2009-08-13, 10:13 ]
to moje pisanie wynika z chęci wygadania się i potrzeby posłuchania, co inni na ten temat myślą:)
także pisać śmiało.
może ktoś się znalazł z historią podobną doo mnie?:P
pisać :) zapraszam.

Ale ... przepraszam :) - co to za historia? Piszesz, ze kumpel jest be i już to wiesz ... i co mamy Ci mówić? Chyba, ze masz jednak żal, zlość i niedosyt - bo w głębi duszy "wiesz", że byłoby wam cudownie, ale on tego n i e docenia?
Nic na siłę .... Prawda? Pytanie szczególne - to PO CO go zagadujesz, skoro nie on wykazuje żadnego zainteresowania? Skoro, jak można wnioskować, odechciało mu się?

zagaduję, bo nie umiem człowieka, do którego czułam sympatię totalnie olać. To nie w moim stylu. Chciałabym chociaż jak ze znajomym z nim gadać. Nie mówię, że kolega jest be, tylko przykro mi być tak traktowaną. Nigdy mnie nikt tak nie potraktował i jest dla mnie to coś nowego. Tak, myślałam, że on będzie bliską mi osobą i będzie to wspaniała znajomość. Wiele podobieństw i wspólne poglądy. Rozumiem, że on teraz jest skupiony tylko na sobie, ma trochę problemów, które zbija na czytaniu. Ja po prostu będę zagadywać i zobaczyć czy czas doprowadzi tą znajomość do końca czy też nie. Po koleżeńsku. Jednocześnie będę rozwijać znajomość z innymi ludźmi i może trafię na osobę, którą szukam. Jednak nie będę zawieszać nawet neutralnego stosunku z tym kolegą.

Nie jestem pewna, czy zagadywanie przy poczuciu braku szacunku z jego strony, przy takim "olewaniu" jednak Ciebie teraz ma sens. Może....
Ale nie lepiej odpuścić i zobaczyć czy samemu nie będzie mu brakować? Albo - zagadać choćby dopiero za jakiś czas? A nie tak teraz troche "na siłę"? Przecież nei zagadując nie olewasz go a po prostu skupiasz się na czymś innym - tak?
... żeby naprawdę nie robi niczego na siłę, wbrew logice emocjonalnej :)

odnoszę wrażenie, że Ty sobie za wiele wyobrażasz, a on traktuje Cię jak zwykłą koleżankę. Lubi Cię, ale nie ma potrzeby pytania codziennie co robisz. Ja też nikogo nie pytam ani nikt mnie nie pyta, poza moim chłopakiem, a wy przecież w związku nie byliście. Więc uważam, że Twoje poczucie o braku szacunku jest na wyrost (ale wiem, że to co się czuje po prostu się czuje i nie tak łatwo się przestawić ;) ), on traktuje Cię jak normalną koleżankę i nic poza tym :)

Prawdopodobnie za dużo błędów w zachowaniu popełniłam. I stałam się w jego oczach uległym popychadłem. Możliwe. Nie wiem, jak to naprawić.

Jesli ktos mimo twoich staran ciagle cie olewa nie ma sensu dalej tego ciagnac. ludzi emaja wieksze probllemy. dzisiaj przypadkiem bylem swiadkiem rozmowy kobiety przed 30 z chyba okolo 2 letnim dzieckiem, rozmawialla z starsza kobieta przed 60 i jej mowila cos takiego >>> ze mmusi stwozyc rodzine bo dziecko jest najwazniejsze i ze zmarnowala 2 lata zycia dl ajakiegos faceta, tylko sie ciage stresowaa i sie to tez odbilo na dziecku
Jak widzisz sa wieksze problemy w zyciu, dlatego nei ma sie co przejmowac pierdolami :)

Darakf, masz rację. Tak czytałam te wpisy ostatnio i sobie pomyślałam 'że Ci Monika, takimi pierdołami się zaczęłaś zajmować, upadłaś na łeb i na szyję' Przecież świat się nie wali. Kropka:)
[lepiej poczytać mądrą księgę]

A ja Monice odpisuje, tez cos ze mna nie tak hehe ;)

Darekf, a to co nie halo z Tobą? :P

:P

Milego dnia haha ;)

:D