Spotykanie sie z nieszczesliwa mezatka, czy warto ?

Witam

mam dosc zlozony problem ( chyba jak kazdy kto tu pisze ) ale mam nadzieje ze ktos bedzie umial wyrazic swoja opinie do tego co robie..

Mam 23 lata, pare zwiazkow za soba, najdluzszy 1,5 roku. Poltora miesiaca temu poznalem dziewczyne, starsza, 27 lat, okazalo sie ze jest mezatka. Od poczatku wyczulem ze cos jest nie tak z jej malzenstwem, byla wg. mnie hmm.. lekko nie dowartosciowana i nie doceniana. Wyczulem ze jest nie dokonca szczesliwa ale traktowalem jak kolezanke. Z poczatku nie myslalem o niej jako o osobie z ktora mozna byc, ona miala meza, ja tez bylem z kims.
Umowilismy sie na kawe, pierwsza, potem druga i wiele innych. Pisalismy smsy, spotykalismy sie, z czasem okazalo sie ze jest nam poprostu dobrze i doskonale sie rozumiemy. Ja rozstalem sie z moja dziewczyna, nie podobala mi sie sytuacja spotykania sie z dwiema osobami. Zapytacie, to czemu umawialem sie z mezata kobieta ?
Pare slow o jej malzenstwie. Sa para z mezem od 10 lat, ponad 4l ata w malzenstwie. Na poczatku ich znajomosci bylo dobrze, z czasem zaczelo sie psuc, mieli powazny kryzys pol roku przed slubem, mimo to zawarli zwiazek. Z czasem okazalo sie ze maz zdradzil ja niedlugo przed slubem, drugi raz rok po. Odnosi sie do niej bez szacunku, wyzywa ja, nie ma miedzy nimi porozumienia. Owszem rozmawiaja ze soba, on nie pije, nie bije ale z tego co ona mowi to zachowuja sie jak para znajomych, nie jak malzenstwo. Namawial ja na seks grupowy, na wymiane partenrek,co powodowalo jej odraze. Ich pozycie hmm.. w sumie brak go, od ponad roku nie wspolzyja. Z zewnatrz wyglada to jak normalne malzenstwo, od srodka nic dobrego. Wedlug niej uczucie do niego dawno wygaslo, zostalo zabite przez jego zachowania itp. Myslala o odejsciu od niego jeszcze zanim mnie poznala ale nie miala odwagi tego zrobic, myslala ze tak poprostu jest w malzenstwie, i ze trzeba zacisnac zeby i zyc dalej.
Wtedy pojawilem sie ja, chyba dalem jej wszystko co potrzebowala, jaka sama mowi poczula sie wreszcie szczesliwa, obudzilem ja z tego strasznego snu, pokazalem ze mozna cieszyc sie zyciem i moze byc ok. Postanowila odejsc od meza, przeprowadzila sie do rodzicow, nastepnego dnia maz przyjechal tam ze swoimi rodzicami, swiadkami, spakowali ja, spanikowala i wrocila do meza. Zalowala tej decyzji w pare godzin po przeprowadce. Dalej spotykalismy sie, umawialismy bylo milo i przyjemnie. Ok. tygodnia pozniej podjela decyzje o kolejnej przeprowadzce do mamy, maz zaczal przynosic kwiaty, starac sie, pisac smsy, dzwonic, zostawial listy ( czego nigdy nie robil ) , zalamal sie, plakal. Ustalilem ze dam jej pare dni na przemyslenia. Postanowila dac mu szance, jak mowila z litosci a nie mogla wrocic do rodzicow bo to byloby przyzanie sie do porazki w doroslym zyciu. Dzien po powrocie do meza odezwala sie do mnie ( mimo ze miala probowac a ja mialem nie przeszkadzac ) i ponownie spotykalismy sie, zalowala co zrobila itd. Po raz trzeci zaczela mowic o rozstaniu z mezem, na co maz wyniosl sie z ich domu, znow byly kwiaty, smsy itp.. Zaprosila mnie zeby poznal jej rodzicow, brata, ogladalismy mieszkanie do wspolnego wynajecia ( skoro nie mogla mieszkac u mamy i z mezem ). Nastepnego dnia chciala zeby maz wrocil bo czula ze powinna dac mu szanse.. Powiedzialem ze znikam, mnie nie ma, niech oceni czy chce z nim zyc. Maz wrocil, nastepnego dnia planowala wyjazd z koleznka na weekend zeby nie musiec z nim siedziec. Zaczelismy pisac smsy i znow sie spotykamy.
Twierdzi ze lepiej by bylo jakby znalazl sobie inna dziewczyne a ona bedzie zyc z mezem. Mowi ze jest nieszczesliwa, nic ja z nim nie laczy oprocz wspolczucia i wspomnien, ale zdecydowala sie tak zyc, wybrala kiedys i jest na to skazana. Mimo ze mnie nie bylo, myslala ze znikne naprwawde chciala uciec meza.
Z tego co mowi chce odejsc ale nie umie, panikuje i wraca do niego. Nie sadze zeby mnie oszukiwala, generalnie wszsytko co mowila uznaje za prawde, nie jest osoba ktora bawi sie ludzmi. Dodam ze nigdy nie spotykala sie z nikim za plecami meza, bo myslala ze takie jest zycie i jest skazana na niego.
Chodzi do terapeutki ktora ma jej pomoc w odejsciu, lekarz uswiadomila jej ze to tak naprawde nie ma sensu, ze nie bedzie z nim szczesliwa.


Zastanawia mnie co sadza o tym osoby postronne ? Co powinnienm zrobic ? Zniknac ? Walczyc ? Jak to oceniacie ? To nie jest pierwsza lepsza dziewczyna, z nikim innym nie bylo mi tak dobrze, i oceniam to trzezwo patrzac z kim sie spotykalem i jaka ona jest.

Dziekuje za przeczytanie tych wypocin..

Wojte