"Nic nie dzieje się bez przyczyny"??

Witajcie, to mój pierwszy post i bardzo prosze o szczerą poradę!

Poznałam kogoś przez portal randkowy ok 2 miesiące temu. Przyznaję, nie zaiskrzyło od początku. Tzn przynajmniej ja nie czułam nic wyjątkowego - tym bardziej, że leczyłam jeszcze rany po poprzednim związku.
Jednak on nalegał. Proponował randki. Spotykalismy się często, był miły i szarmancki, a ja z czesem zaczęłam się do niego przekonywać.

Zaczęliśmy się spotykac regularnie, skasowaliśmy nasze profile na portalu. Po czasie doszedł sex.
Nasz związek rozwijał się intensywnie. Po tygodniu bycia razem wyjechaliśmy na wspólny weekend, spotykalismy się co 2 dni. Było wspaniale, chociaż..............
.... z jego ust nigdy nie padły żadne deklaracje.

Był miły, dobry, obdarowywał prezentami.... ale jednocześnie nigdy nie usłyszałam, że mu zalezy, że mu ze mną dobrze.

Nauczona jednak doświadczeniem - nie dopytywałam. Byłoby głupota pytac faceta po miesiącu - "dokąd zmierza nasz związek".
Moi znajomi, rodzice chcieli go poznac, ale ja ciagle uwazałam, że jeszcze za wczesnie, że na wszystko przyjdzie czas...

Zyliśmy z dnia na dzień, a ja po prostu miałam nadzieje, ze z czasem obydwoje powiemy sobie te magiczne słowa....

Druga rzecz, która mogła mnie zaniepokoić to brak kontaktu. Tzn kontaktowalismy się tylko w sprawie spotkań. Zero sms'ów, maili. Ale z drugiej strony, po co pisac miłosne sms'ki skoro i tak widzimy sie co dwa dni.
Kilka razy zdarzyło się, że on lub ja wyjeżdżalismy z miasta na weekend. Wówczas przez dwa dni - zero telefonów, sms'ów. Martwiło mnie to, ale...... nie chcąc być uwazana za nachalną - nie odzywałam się pierwsza.

Minęły 2 miesiące. Gdy nagle.... uświadomiłam sobie, że zależy mi na nim! e nie wyobrażam sobie zycia bez niego. Nie nazwałabym tego miłością, ale zauroczyłam się!!!
Byłam szczęśliwa, gdy to odkryłam i postanowiłam czym prędzej mu o tym powiedzieć.
Wyobrażałam sobie romantyczną scenerię, wieczór, kolacja... i ja mówiąca: tak! Zaczynam cos do Ciebie czuć!....

Wyszło zupełnie inaczej.
Pewnego wieczora, po udanym seksie ;) - lezelismy sobie na łóżku. Postanowiłam, ze mu to powiem.... zaczęłam swoją przemowę, a poniewaz byłam bardzo wzruszona - rozpłakałam się. Powiedziałam, że się angazuję.... ale nie odpowiedział nic!
Zapytałam - czy Tobie na mnie zalezy?
Wymruczał ciche "tak", po czym usnął........
BARDZO dziwnie się z tym czułam. Rozczarowana i zawiedziona.

Nastepnego ranka nie poruszalismy tematu. Poszedł do pracy i umówilismy się na nastepny dzień.

W dniu umówionego spotkania, szykując się na randkę odebrałam telefon od niego.
"czy pamietasz jak zapytałaś czy mi zależy? Otóż....... chce ci powiedzieć, że mi NIE zalezy"....
Osłupiałam.
Zaczął swój monolog o tym, że to nie jest związek na całe zycie, że mnie nie kocha i wie, że nie pokocha, bo nie jestem ta jedyną. Że do tej pory (2 miesiące) powinien juz coś czuć... a nie czuje....
Nie chce mnie ranić, dlatego zrywa już teraz... Nie chce żebym traciła czas na związek, który nie ma przyszłości i wcześniej czy później się rozpadnie....

Zapytałam, czy nie chce dac szansy? Przeciez uczucie może jeszcze przyjść!

Powiedział, że nie i już. On WIE, że nie jestem ta jedyną......

Załamałam się....
Od tamtej pory nie wiem co robić. Nie jem, nie śpię.
Bola mnie jego słowa. Przeciez wszystko było w porządku!
Ja też jeszcze nie wiem, czy go KOCHAM.... ale po to ze soba byliśmy, żeby to sprawdzić!
Tym bardziej, ze było nam ze sobą dobrze! Jestem pewna, ze miłośc by przyszła!

Ale on nie chciał walczyć......
Po prostu koniec.
Nawet nie miał odwagi powiedzieć mi to w żywe oczy
_____________

Prosze kogoś o obiektywna analizę zaistniałej sytuacji..... Nie wiem co myśleć, obwiniam siebie.
Dodaję, że jestesmy obydwoje dorosłymi ludźmi, po studiach, obydwoje niezalezni i stabilni finansowo.

odpowiem na kazde pytanie, jesli macie jakies niejasności...