Przyjaciel ?

Z Marcinem przyjaźnię się już 3 lata. Początek naszej znajomości nie był zaciekawy, bo ani on, ani ja nie byliśmy dla sibie nawzajem mili. Ale po paru godzinach jak się pogodziliśmy i troche sie poznaliśmy...
Kiedy go pierwszy raz zobaczyłam odrazu mi się spodobał.. Zakochałam się od pierwszego wejrzenia.
On w ten sam dzień kiedy sie poznaliśmy poprosił mnie o chodzenie. A ja głupia sie zgodziłam. Ale to przez to, że byłam nim taak bardzo zauroczona. Ten jego uśmiech i oczy do tej pory powalają mnie z nóg ;PP
Było bardzo fajnie. Szkoda tylko, że tak krótko. Dzień później Marcin ze mną zerwał ;/ Uznał, że do siebie nie pasujemy i czy możemy zostać przyjaciółmi. Byłam w szoku. Ale zgodziłam się na taki układ. Wieczorem w domu sobie popłakałam przez pare godzin..
Teraz z Marcinem wogle nie rozmawiamy o tym co sie zdarzyło tylko częśto wspomina jak sie poznaliśmy i czy to nadal pamiętam.
Niedawno(kilka miesiecy temu) wreszcie odważyłam się mu powiedzieć, że go kocham. Nie mogłam dłużej wytrzymać. Przez to, że narobił mi nadzieji.. Przytulał mnie, próbował pocałować, łapał mnie za ręce, mówił żebym spojrzała w jego oczy itd... Myślałam, że jest jakakolwiek szansa na to że będziemy razem. Ale bardzo sie pomyliłam. Jak mu wyznałam miłość był w szoku. I powiedział : "Ciągle robisz sobie nadzieje" Wtedy sie prawie załamałam. Nie wyobrażałam sobie życia bez niego. Nie wyobrażałam sobie siebie z innym chłopakiem, bo ciągle myślałam o Marcinie. Bo jak można być z jakimś chłopakiem skoro kocha sie kogoś innego ?
Później zapytałam go jeszcze raz przez gg tym razem czy napewno mam sobie nie robić nadzieji. Jego odpowiedź była jednoznaczna : "Tak" . Często opowiadał mi o swoich róźnych dziewczynach jak to na niego lecą i co najgorsze podrywał moją przyjacółke, ale ona tłumaczyła mu żeby brał sie lepiej za mnie...
Nie wiem co mam robić. Ciągle spotykam się z Marcinem. Ale ciągle jako jego przyjacółka. Nie wiem co zrobić żeby go zdobyć :((