Pokonana przez matkę chłopaka...

Jestem z moich chłopakiem 1,5 roku. Kłóciliśmy się, ale potem zawsze godziliśmy. Zawsze był zapatrzony we mnie mówił, że mnie kocha. Jego matka zawsze była dziwna i uparta nie przepadałyśmy za sobą... Przypadkiem dowiedziała się, że nie chodził na korepetycje i ją okradł. Całą winą obarczyła mnie, że od kąd z nim chodze są z nim same problemy typu pije, nie uczy się, odciągnęłam go od rodziny. Przeczytała jego całe archiwum gg i sms ode mnie. Uważa, że go zniszczyłam... Że nim manipuluje. Od całej afery minął tydzień, nic nie jem, pale, nie moge przestać płakać, cała jestem podenerwowana. W sumie wyszło na to, że tak naprawde nie liczysię już ta sprawa tylko wszystko po za nią. Chłopak ma areszt domowy, nie może się ze mna spotykać, nie ma telefonu ani internetu. Mamy po 18 lat wtym roku 19. Przeprosiłam ją powiedziałam, że to również moja wina, że załuje. NIc nie pomogło. Potem poszłam do niej do domu i z nia rozmwiałam, jak groch o ścianę. Wszyscy mówią, że powinien się postawić matce w końcu jeżeli mnie kocha a on mowi ze nic nie moze zrobic, że wszystko zależy ode mnie... Przyjaciel,który był przy tej rozmowie z matką stwierdził, że jak jej słuchał to każde zdanie wykluczało następne. Powieziała, że nie da sie mu ze mna spotykac i koniec tematu i ze nie mamy o czym rozmawiac. Wszyscymi mówią, że to on powinien sie po całym życiu rygorystycznej kontroli, w końcu przeciwstawic. A on mi mówi że to wszystko ja musze narawic.. Przeciez robie wszystko ale jeżeli on nie pomoze mi w tym to to nie ma sensu. Nie wiem już co mam o tym myśleć, wszyscy mowią że jego matka jest nienormalna... kocham go ale zauwazylam ze zaczyna go przekonywac do siebie...co mam robic, probowalam juz wszystkiego. Kocham go ale zaczynam mieć obawy, że on mnie już nie i zaqczyna wierzyć matce. Co robic...