kocham. a nie jestem szczesliwa w tym związku :(

Ktoś mi kiedyś powiedział, że zasłużyłam na najlepsze.

BYŁO PIEKNIE :

Miałam najlepszego faceta na świecie. Przynajmniej tak mi sie wydawało.
Był przy mnie dzień w dzien. Nigdy nam sie nie nudziło. gadalismy po kilka godzin dziennie.
I tak przez dwa lata. Aż do teraz:(

Nasza znajomosc zaczela sie tak, ze on starał sie o spotkanie ze mną przez 7miesiecy.
Potem spotkalam sie z nim i sprobowalam go pokochać.
Wpierw ignorowała, umawialam sie z innymi, pisałam z innymi. Nie był dla mnie nikim ważnym, dzwoniłam do niego jak mi sie bardzo nudziło.

Z biegiem czasu zaczełam kochać go tak mocno. Olałam przyjacioół. Imprezy.
Dla niego wyrzekłam sie naprawde wielu rzeczy. On dla mnie tez. Zrezygnowalismy z wypadów ze znajomymi. Jednym slowem oddalismy sie sobie.


A TERAZ :

On objął najwyższe stanowisko w pracy . Jest zawsze pod telefonem /bo taka praca/ eh:/
Co chwile ktos wydzwania. Nie mamy chwili nawet na spokojny lunch tylko wszystko w pośpiechu. Ok rozumiem, taka praca. Ale on nie chce słyszeć, o czyms złym. Jak naprzykład jest mi źle, to boje sie mu to powiedziec, bo boje sie jego reakcji. Wydaje mi sie, ze ta praca zrobila z niego silnego człowieka. Ja studiuje. Wiekszosc czasu mam wolnego niż zajętego. Wariuję. Bo kiedys bylismy non stop razem. Po szkole wpadał, wieczorkiem też sie spotkaliśmy. nigdy nie balismy sie co bedziemy robić razem. A teraz coraz wiecej pytan "ee co bedziemy robic dzis wieczorem? " Mniej pisze smsy /nawet jak nie jest zajęty/ to czuje, ze on poprostu jakby nie odczuwa potrzeby. Dzwoni do mnie, ale rozmowy są takie jakby z obowiązku...

Rzadko mówi miłe rzeczy.
Na moje smsy typu " Dlaczego wszystko sie zmieniło w nas ?"
odpowiada, ze marudze. Zauwazylam, ze cieszy sie bardziej, ze cos zrobił w pracy, niż tym, że sie ze mną spotkał. A co najgorsze zaczął na mnie krzyczec. Ale tak bardzo ,przez telefon i w ogoóle jak ja czasem czegoś nie dosłysze to on "Mowilem Ci i nie bede sie powtarzał"
Traktuje mnie co raz to gorzej:( czasem przez to czuje sie podle.

Czy kocham za bardzo ?
Czy to jest toksyczny zwiazek .

Wspomne, ze ostatnio mielismy przerwe. On ze mną skonczył, bo sie poklocilismy, gdzie ja podnioslam na niego rękę.

Wrocilismy do siebie.
Ale nie wiem dlaczego.
Moze on tak naprawde nie moze zyc z myślą, ze ja bede z kimś innym, że ja bede sie dobrze bawić. Moze to zazdrosc mu nie pozwala ode mnie odejśc, a nie miłosc.


Ja go naprawde kocham.
Ale on sie mniej stara...
coraz to mniej. Moze jest zbyt pewny siebie, ze ja jestem i czekam na niego. Bo mam mniej obowiazków i on wie ze chce sie z nim spotkać.
Bo taka prawda, ja ciesze sie kazdą chwilą z nim spedzoną, rezygnuje ze spotkania z kolezankami, dla niego.

A podrugie mieszkam w mniej rozrywkowym małym miasteczku, a on mnieszka troche dalej, ale u niego mozna gdzies pojsc, a u mnie nawet zadnego pubu fajnego nie ma, tylko jakies tandetne bary.


Dla mnie kazdy dzien jest wazny. naprawde.
Albo ta sytuacja ostatno w kinie.
Siedzimy, dzwoni telefon do niego, a on usuwa numer odrazu z listy połączen.
Na moje pytanie DLACZEGO TO ZROBILES ? kto to był ?

odpowiada "Nie wiem"
dlaczego to zrobiles " bo tak chciałem, to zrobiłem "
tak zrobilo mu sie głupio, ze chciał z kina wychodzić, a to ja powinnam czuć sie obrażona, a nie on ! Poniewaz, ja wiem czyj to był numer.

Okazalo sie ze mialam racje, to byla panna.
Ale jak poprosilam go, zeby napisał zeby nie wydzwaniała do niego , to on powiedział że tego nie zrobi.

Kiedys był inny, zrobilby wszystko. A teraz zalezy mu na jakiejs głupiej dziewczynie? pff.
Pewnie pisał z nią, jak zrobilismy sobie wtedy tą przerwe. Sama nie wiem co mam o tym myśleć. Czy on chce podziałać mi po ambicji. Zebym moze byla zazdrosna ?
Ten zwiazek mnie niszczy... nie czuje sie w nim szczesliwa. Ale na myśl ze mogłabym go stracic to tak jakbym miała stracić samą siebie.

:((((