hiv/ aids czy pytacie?

Rozmawialiśmy już o tym w tym wątku:

http://zdrowie.wieszjak.pl/forum/thread/125120,hiv-gdzie-zbadac.htm

Mój chłopak i ja jesteśmy długodystansowcami, ale to nie znaczy, że szansa na podłapanie HIVa była zerowa. Chyba nikt, kto podjął współżycie, nie może mieć takiej pewności. Oczywiście sami u siebie nie podejrzewaliśmy wirusa:) Uznaliśmy jednak, że skoro chcemy przejść na pigułki i zrezygnować z prezerwatyw, to odpowiedzialnie będzie zrobić najpierw kompleksowe badania, w tym na HIV.

niby dostępność badania na HIV jest ale w sumie nie każdy wie gdzie je zrobić. no i chyba jeszcze trzeba przełamać wstyd i obawę. ja np boję się, że mnie zapytają dlaczego robię i będą na mnie patrzeć z góry jakbym miała HIV

Juz nie pamiętam dokładnie jak to wyglądało, bo robiłam to badanie jak miałam chyba 17 lat, czyli dość dawno temu:) W każdym razie pamiętam, że było badanie krwi, a potem po jakimś czasie szło się po odbiór wyników i rozmawiało się chyba z psychologiem albo z lekarzem (nie jestem pewna, kim dokładnie była ta osoba) i wypełniało się anonimową ankietę: dlaczego robilo się test, jakie miało się czynniki ryzyka (seks, igły itp.), ilu partnerów seksualnych, w jakim wieku się rozpoczęło współżycie i takie pierdoły. To nie było nic strasznego. Pamiętam tylko, że w poczekalni, niektórzy byli dosyć znerwicowani;) My podchodziliśmy na luzaku, żadne z nas nie podejrzewało się o HIV. Zrobiliśmy to, aby mieć 100% pewność (wiecie, nie chciałabym się przejechać jak te wszystkie laski na Simonie Molu). Babka, która pobierała mi krew, dziwnie ją pobrała i miałam najdziwniejszego siniaka w życiu. Poza tym nic nadzwyczajnego mnie nie spotkało, nikt nie patrzył podejrzliwie. Cały personel był normalny, naturalny i życzliwy. Ludzie, mamy XXI wiek!! Zrobienie testu na HIV to żaden wstyd i wcale nie świadczy, że jest się jakąś latawicą.