Dziewczyny! Uwaga na chłopaków... tych przystojnych

Hej! Piszę tego posta, aby przestrzec Was przed płcią przeciwną. Spokojnie! Nie będzie o szowinistach, męskich świniach i nieczułych chłopakach, choć takich wielu
Mam na imię Klaudia, ale wszyscy wołają na mnie /Klaudi/. Jestem świadoma tego, że zawsze podobałam się chłopakom. (może to źle, że tak myślę+ ale mam kłamać, że nie wiem czy jestem ładna czy nie?) To nie jest samozachwyt ani zadufanie. Wiem też, że nie wszystkim mogę się podobać ale wiem, że większości chłopaków patrzenie na mnie sprawia przyjemność. Moim zdaniem chore jest ciągłe zaniżanie swojej wartości, kompleksy, niska samoocena. Trzeba zaakceptować przede wszystkim siebie! Rok temu skończyłam średnią. Stres, matura - postanowiłam całe wakacje szaleć. Imprezy, wycieczki, wypady, domówki itd, itp... Kiedyś podczas jednego z babskich wieczorów rozmawiałyśmy o chłopakach. Tak naprawdę to tylko ja nie miałam wciąż żadnego... nie ma się co oszukiwać: szukałam księcia z bajki- inteligentnego, mądrego, dowcipnego, bogatego i przede wszystkim modela: wysoki brunet, umięśniony z boską klatą i kaloryferem na brzuchu, opalonego z piękną twarzą białymi ząbkami... marzenia. Podczas tej pogawędki doszłam do wniosku, że takich nie ma...
Kolejna impreza i SZOK! najprzystojniejszy misiek miasta i okolic przystawiał się do mnie. Jak z bajki: oczywiście wysoki brunet z rozpiętą koszulą i ciałem modela. No dobra- przesadził z solarą ale był piękny. Myślę sobie! Takiego szukam. Zaczęły się spotkania i zostaliśmy parą. Robert był naprawdę super: może nie tak błyskotliwy jak chciałabym ale nie był tumanem. Był mężczyzną, który żył chwilą i nie myślał na metafizycznej płaszczyźnie
Wiecie... to był mój pierwszy chłopak z prawdziwego zdarzenia i zaczęło mi w nim przeszkadzać to co być może przeszkadza Wam we mnie, z tą różnicą, że on napradę był zadufany w sobie i często popadał w samozachwyt- ale co tam - myślałam- on naprawdę jest piękny. Gdy zbliżał się wrzesień wyjechaliśmy z moją przyjaciółką i jej chłopakiem na domek na mazurach. Było cudownie! Wtedy był mój pierwszy raz. Wiedziałam, że Robert miał już doświadczenie w tej sprawie - mówił mi o tym, a ja to akceptowałam. to nie było planowane: alkohol i wylądowaliśmy w łóżku jak nieodpowiedzialne dzieciaki - bez zabezpieczeń (ale cóż marzyłam o tym już od dawna a Robert mówił, że nie może już wytrzymac bez sexu ze mną) i co? Wygląd świetny, miał być czuły a jak trzeba to jak ogier... rzucił mnie na łóżko i bez żanych czułości poprostu mnie pie*rzył... prosiłam go, żeby robił wszystko delikatniej ale on był tak napalony, że nic do niego nie docierało. Pozwalałam mu na wiele, bo też tego pragnęłam. Pomimo, że odczuwałam ból on mocno napierał. Skończył we mnie, choć nie powinien... moje wspomnienia? Ból i zawód jego umiejętnościami. Ogier - może i tak ale nie wymarzony kochanek. To nie było najgorsze! Po moim pierwszym razie stroniłam od sexu, a przez pewien czas nie wiedziałam czy nie jestem w ciąży. Na szczęście dostałam okres. Robert zaczął robić mi wyrzuty. Mówił, że jest piękny i taki seksowny i boli go to, że nie chce sie z nim kochać.
Zaczęły się studia, a że studiowałam w mieście, które kocham i w którym mieszkałam od dziecka dalej spotykaliśmy się często.
WIELKI SZOK - impreza integracyjna u jednego z kolegów z roku w jego chacie! Poszłam razem z Robertem. Po małej sprzeczce na imprezie wyszłam angielskim stylem z imprezy. Robert został... tak na marginesie: to historia jak z taniego amerykańskiego filmu o dojrzewających nastolatkach
w drodze do domu postanowiłam jednak wrócić na imprezę i przeprosić Roberta. I wtedy najgorszy chyba moment w moim życiu: na dole gdzie byli wszyscy jego nie było. Od razu w mojej wyobraźni obraz, który się potwierdził, ale był wręcz drastyczny Latałam jak poparzona na piętrze i szukałam go. Znalazłam ich w !niezamkniętej! łazience!!! Robiła mu loda... przepraszam to było chyba "Irumatio" jeśli dobrze nazwę kojarze. Wiecie co? Naprawdę to zrobiłam- pozygalam sie!

Dziewczyny! Nie ma książąt z bajek: są tylko mądrzy, tylko seksowni, tylko głupi, tylko brzydcy... To nie do końca prawda - wiem! Sama mam partnera o którym wiele jeszcze na tym forum napiszę. SORRKI wielkie za okropny styl i język. poprawie się obiecuje!