Czemu mnie okłamuje?

To moj pierwszy post na tym forum, wiec witam wszystkich. Zdecydowałem się napisać, ponieważ, nie bardzo mam się do kogo zwrócić w tej sprawie, a raczej potrzebuje porady kobiety. Krotka moja historia co i jak..

Zaczelo sie dawno temu jakies 8 lat wstecz, jeszcze na poczatku liceum, poznalismy sie przez internet, oboje bylismy dzieciakami majacymi te 15 -16 lat. Mieszkalismy ok 100km od siebie, wtedy to byla odleglosc nie do przebycia, pisalismy sobie listy, spotkalismy sie pare razy, ale kontakt gdzies umarł... dopiero odnaleźlismy sie przypadkiem na naszej klasie, w czerwcu zeszlego roku i tak to sie zaczelo. Ona nie miala nikogo akurat i podobnie jak ja leczyla sie juz prawie 2 lata z poprzedniego zwiazku. Długo nie rozumiałem jak tak niesamowita kobieta z tak ogromnym powodzeniem moze nie mieć nikogo, wydawalo mi sie ze trafilem w dobrą chwile i będzie cudownie. Ona coraz wiecej czasu spedzala w moim miescie, zaczelismy sie widywac coraz czesciej i czesciej... w sumie od tamtej pory spotykamy sie niemal codziennie. Piekna, rozgarnieta, usmiechnieta kobieta kochajaca sport i podroze, umiejaca sama o siebie zadbac, jak wiele trzeba zeby sie zakochac? 2 lata nie moglem sie przemoc do nikogo a tu bęc, nagle jak mnie walneło tak zakochalem sie po uszy. Tesknie za tymi rozmowami do rana, spacerami, popijaniem winka, roznymi podtekstami i fliratami, teraz tego juz nie ma... Na wyznanie ze ja kocham czekalem do poczatku listopada, kiedy nasza znajomosc przechodzila jakis kryzys, i wtedy wszystko nabralo znowu obrotów, znow sie spotykalismy, nie bylo miedzy nami nigdy wczesniej fizycznosci, z miesiac po moim wyznaniu zaczely sie buziaki, calowanie i tak dalej... bez seksu. Rozmawialismy o wszystkim i bylem cholernie szczesliwy, prace ustawialem pod nia, z nia chcialem wyjezdzac, dostala prace w innym kraju... to ja tez sie o ta prace postaralem i tez ja dostalem, bylem gotow na wszytko, jednak ta praca nie wyszla, pojechalem z nia na rekrutacje do innego miasta, oboje dostalismy tam prace, pieknie ładnie moze zamieszkamy razem i moze w koncu cos z tego będzie. Na moje "kocham Cie" powiedziala ze ja zaskoczylem. A to ja bylem zaskoczony! Przeciez spedzalismy ze soba kazdy dzien, spalismy razem nieraz po wieczorach filmowych u mnie albo u niej, fakt nic sie nie dzialo, ale jednak to jakies tam juz zaufanie. Nie spotykala sie z nikim, przyjezdzala, pieniadze nie graly dla nas zadnej roli, kupowalismy sobie upominki, spedzalismy razem swieta, sylwestry, wesela rodziny, lazilismy wiecznie do kin, teatrow, wyjezdzalismy w rozne miejsca... nie rozumialem czemu nic z tego nie ma. Uwaza ze jestem inteligentny przystojny i w ogole super, ze nawet nie widzi we mnie zbyt wielu wad. Na pytania czemu nic z tego nie ma odpowiada "bo ja nikogo nie potrzebuje, nie zakochuje sie". Ciezko zmusic do innej odpowiedzi. Tak to sie ciagnelo raz bylo lepiej raz gorzej, kiedy potrafila sie nie odzywac po 2-3 dni... gdzies to wszystko ulecialo co tak pokochalem, nie ma rozmow do rana, nie ma dzwonienia, nie ma czekania razem do 4 rano zeby cos tam zrobic, nie trenujemy juz razem, bo jakos czas sie nie sklada na to.

Od polowy lutego jest zle juz tak maksymalnie... duzo staram sie z nia szczerze rozmawiac, zawsz emnie wysluchuje, jak cos nie tak to zmienia swoje postepowanie. Bardzo sie o nia staram, i wie ze jestem w stanie poswiecic dla niej wszystko, zawsze cieszy sie z upominkow, kartek, walentynek, kwiatka, i w ogole. Mowi ze bardzo docenia to jak sie staram i ile mam cierpliwosci do tego a zwlaszcza do jej humorów i zmiennych nastrojów... jak mowie ze stesknilem sie za nia przez te 3 dni co jej nie widzialem to mowi "aaaaaaa tam, przesadzasz" heh. Pech albo szcześliwy traf sprawil ze dobrałem się do jej maila... to co tam zobaczylem sprawlo ze niemal umarłem na miejscu... pisala do swojej kumpeli ze podoba jej sie chlopak z jej rodzinnego miasta ale on ma dziewczyne, i z tego co zrozumialem jest zakochany w tej mojej ale tamtej nie chce zostawic bo jest z nia długo. Świat mi sie zawalił... Skoro zalezy jej na kims innym to czemu tyle miesiey, prawie rok, mowila ze nikogo nie potrzebuje, jak bylo jej zle wolala siedziec sama, niz sie wyzalic i wyplakac. I nagle zaczelo sie wszystko psuc a ja nie wiedzialem dlaczego, co zle robie, skoro spedza ze mna caly swoj wolny czas poza paroma dniami w miesiacu kiedy jest w rodzinnym miescie. Nagle zaczela znikac, nie odpisywala na smsy, czasem nie odebrala telefonu. Setki godzin siedzialem myslalem analizowalem swoje zachowania, co robie zle...a tu nagle taki szok, jest ktos inny. Zawsze szczerze ze soba gadalismy, mam ogromny żal, że wiedząc jak bardzo mi na niej zalezy, nigdy nie powiedziala ze ani nic z tego nie będzie, ani nie zrobila nic zeby cos z tego było. Widzi jak się mecze. Od miesiecy żyje w permanentym stresie, czuje sie jakbym jutro mial najwazniejszy egzamin zycia, nie śpie, prawie nie jem od dawna... mowilem jej o tym jak sie czuje i nie wiem co sie dzieje. Wczoraj rozmawialem na ten temat, zapytalem czy to ze miedzy nami sie psuje ma zwiazek z tym ze zalezy jej na kims innym, bo ostatnio miaal dola, co sie wczesniej nie zdarzalo, z tego co wiem to wlanie dlateo ze tamten nie chce zostawic tej dziewczyny. Powiedziala ze nie ma sensu mi mowic czemu jest smutna "bo jakbym wiedizala ze bedziesz w stanie mi pomoc to bym ci powiedziala". Na pytanie wprost czy zalezy jej na kims innym powiedizala "chyba zwariowales, ja sie nie zakochuje i nie zakocham, nie zalezy mi, nie spotykam sie, nawet nie mam czasu, spotykam sie tylko z toba". w Mailu bylo napisalem ze jak byla w domu to widziala sie z nim 2 razy w ciagu tych 3 dni.. mi powiedziala oczywiscie ze idzie robic cos innego. W zwierzeniach z przyjaciolka niestety nigdy nie widzialem mojego imienia, jakbym nie istnial, podejzewam ze jej znajomi nie wiedza o moim istnieniu, pomimo ze spedza ze mna niemalze kazdy dzien swojego zycia od 9 miesiecy... nawet razem podjelismy drugie studia i siedzimy w lawce. Do tego pisze jej ciagle "musimy sie spotkac i pogadac, bo moje miłostki nabrały rozpędu" albo "wyrywam przystjoniaków na siłowni" - to to raczej żart... ale juz sam nie wiem w co mam wierzyc. W grupie ludzi jakby wstydziła się przyznać ze łaczy nas cos wiecej niz tylko zwykła znajomość...nie rozumiem tego. Czesto mi mowi ze podobam sie jej kolezankom z pracy, sama uwaza ze jestem jednym z najitelientniejszych i rozgarnietych emocjonalnie ludzi jakich zna, do tego ze jej sie podobam, i bardzo mnie lubi bo inaczej nie spedzalaby ze mna tyle czasu. Nikt nigdy sie mnie nigdzie nie wstydzil, umiem sie zachowac, dbam o siebie, uprawiam sporty, mam dobra prace, inwestuje w swoj rozwoj... nie rozumiem tego ;(. Zawsze bylem dosc pewny siebie, przebojowy, zdeterminowany, teraz czuje sie jak mały żalosny kłebek nerwów i nie wiem co dalej.

Czas goni, oboje zalapalismy sie do tej nowej pracy w innym miescie, mielismy razem mieszkac, ona uwaza nagle ze sredni jej sie to oplaca i musi przemyslec sprawe... zostal niecaly miesiąc, boje sie ze powie "nie jade" i bede musial tam jechac sam, bo ja juz wszystko rzucilem... ta praca to byl jej pomysl, ja poszedlem za nia bo bardzo ja kocham i jestem gotow zrobic wszystko by byc przy niej. A teraz czuje ze zostane sam, z "jej" marzeniem, do tego oszukiwany... kłamie mi w oczy. A ja nie rozumiem czemu, czemu mi po prostu nie powie "SLUCHA NIC Z TEGO NIE BĘDZIE, interesuje mnie ktos inny" albo ze jetem taki i owaki i nie chce byc ze mna ani teraz ani nigdy. JAk mowie "czuje ze jakby mialo cos z tego byc to by bylo juz dawno, wiec raczej wiem ze nigdy z toba nie bede" na to odpowiada "to ty tak uwazasz". Wiec ja juz nie wiem. Nie mam sily, kazdy sms na ktoego nie odpisze, kazda chwila w ktorej nie wiem gdzie jest sprawia ze mysle... czy wlasnie nie spotkala sie z innym, czy moze cos sie dzieje o czym nie wiem i co jest zle... a jak sie dowiem to i tak sklamie, nie wiem. MAmy juz po 25 lat, jestesmy oboje doroslymi ludzmi. Jak ja juz mam totalnego dola i sie nie odzywam do niej, to dzwoni, pyta co sie dzieje, zawsze chce wiedziec, pozatym zdarza sie ze bywa zazdrosna, wczesniej czesto sie to zdarzalo, nawet jak nie poswiecalem jej chwili uwagi to juz sie denerwowala. Kiedys nawet pytala czy ja jeszcze kocham i czy bardzo... teraz jakby w ogole jej to nie interesuej.. nie moge uwierzyc z to sie tak posypalo w ciagu jednego miesiaca. Teraz niby jest dobrze, ona nie wie ze ja wiem, wie ze podejzewam wiele, wie ze potrafie przeanalizowac duzo rzeczy i dojsc do wielu spraw, wiec nie byla zaskoczona kiedy powiedzialem duzo szczegółow, ale tak czy siak wszystkiego sie wyparla i powiedziala zebym sie nie martwil, ze jak cos by sie takiego dzialo to napewno by mi powiedziala. JA nic nie rozumiem, czemu tak jest, ze jestem tak ogromna czescia jej zycia, ale jakby w nim nie istnieję, pomozcie (

Sam nie wiem czy zostawić to, czy starać się dalej, bardzo ją kocham... :(. Jestem strasznym romantykiem, dla mnie sam fakt ze idzie sie spotkac z kims innym jest juz niesamowicie bolesny, wierze w milosc idealna i taka chce budować... ona nie raz mowila ze nie wierzy w miłość... ze i tak wszycy sie potem rozchodzą, zdradzają...i ze to moje uczucie wyolbrzymione pewnie, choc nie raz juz dalem jej multum dowodów ze nic innego sie bardziej nieliczy dla mnie na świecie.

Wybaczcie chaos w tym poście, łapy mi sie trzęsą jak to pisze... i nie mam sily tego poprawic