co mam robic

nie wiem, czy uda Ci się go zmienić. Mój poprzedni chłopak też był bardzo zazdrosny (ja też, ale no nie zwalając winy na niego- sam mnie tego nauczył) i wiele razy próbowaliśmy się zmienić, u nas to było totalne odgrodzenie od płci przeciwnej (wiem, wiem- chore), ale po jakimś czasie dochodziliśmy do tego, że jednak się nie da, że ta zazdrość jest silniejsza. Jemu właściwie nie przeszkadzała ta izolacja, jednak mi bardzo, bo nie oszukujmy się jestem dosyć towarzyska i lubię kontakt z mężczyznami (bez podtekstów, zwykła rozmowa, lubię poznawać męski punkt widzenia w wielu kwestiach). W końcu związek się rozpadł. Teraz jestem z kimś innym i nie ma tej zazdrości, jasne, że mi to z dnia na dzień nie minęło, ale to nie jest to co z tamtym. Chociaz właściwie, to też nie do końca to rozumiem, bo mu ufałam, więc nie wiem czemu byłam taka zazdrosna, chyba z przyzwyczajenia, że tak to ujmę. Teraz jest inaczej, ufamy sobie bezgranicznie można powiedzieć i wiemy, że jedno drugiego nie zrani... a jeśli, to znaczy, że nie było warte tej drugiej osoby. Przynajmniej tak to sobie będę tłumaczyć w razie czego (odpukać), chociaż pewnie nie będzie łatwo...