Ciesz się tym, co masz...

Życie przytlacza mnie z dnia na dzien. Miliony spraw mnie denerwuja. Ludzie, reklamy, ktore nie sprzedaja produktu tylko np. "pewnosc siebie", "poczucie wlasnej wartosci", wspolczesne formy "zabawy", szkola, tepi nauczyciele, ktorzy nie potrafia nic wytlumaczyc, a ich praca sprowadza sie do spania na lekcji, sytuacja w domu, samotnosc... . Jest ich wiele... . Zbyt wiele, aby wymieniac. Od dawna jestem osoba, ktora widzac nadjezdzajacy samochod, lapie okazje i przebiega przez ulice. Bezwzglednie, stanowczo, impulsowo... . Wszystko mi jedno czy we mnie uderzy, czy nie. Jezeli uderzy, to dobrze, bo zakonczy moje cierpienia, jezeli nie uderzy, to w miare dobrze, bo nie bedzie bolalo fizycznie (chociaz fizyczny bol tez odczuwam z powodu ciaglego przygnebienia, rozpaczy, cierpienia... . Wszystko sie opowie w swoim czasie...). Zawsze przed samobojstwem ochranial mnie strach. Strach z niewiedzy. Co bedzie dalej? Jakie sa dwa alternatywne wyjscia? Pierwsze znamy... - zyjemy, przezywamy zycie, cierpimy itd. Egzystujemy po prostu, a drugie? Pustka? Bezksztaltna nicosc? Czy nawet nie mamy swiadomosci, ze nie zyjemy? Mozg umarl, nie ma wspomnien, czlowieka, jego przemyslen, uczuc, pogladow, charakteru ? Bo na dobra sprawe samobojca nie chce skonczyc swojej egzystencji... . Samobojca chce uciec od problemow tego swiata. Problemow, ktore jego dotknely, a albo nie ma z nich wyjscia, albo przez nie cierpienie jest zbyt wielkie.... On chce wreszcie zaznac spokoju, ale miec ta swiadomosc, ze go zaznal, a nie po prostu nie istniec... . Wiele razy nasmiewalem sie z "samobojcow" w wieku nastu lat, ktorzy wypisujac na forum o2.pl wydziwiali, ze chca ze soba skonczyc itp., bo np. "ona jest zajeta przez niego", "ona mi sie podoba, a ja jej nie", "ona mnie zostawila dla innego", "kupilam za duze plejasowe zloto-rozowe buty marki nike", "kolezanki sie ze mnie smieja", "nikt mnie nie lubi", "popelnie samobojstwo bo tak jest cool"..... . To sa na prawde sytuacje godne politowania i pozalowania drugiej osoby... . Pozalowania jej glupoty. Niepomiernej glupoty, ktora az emanuje od mojego cholernego monitora. To sa blahe powody. Bo przykladowo wybierajac w wieku nastu lat sobie "dziewczyne" - takie zwiazki zawsze sie zle koncza. Spytasz dlaczego drogi idioto? Juz Ci tlumacze... . Poniewaz ludzie w tym wieku (i nie tylko jak wiadomo) sa niedojrzali, skretyniali, uzywaja debilnego slownictwa i tych cholernych "xD" ";PPP" "loool" "o nyyy" itp. Niektore szukaja "ksiecia z bajki" co chwila myslac o innym i co chwila majac kogo innego na oku. Przewaza u nich (a raczej setna procenta jest moze odmienna od nich) patrzenie na wyglad. Jak juz utworza zwiazek, to mysla, ze sa tak potwornie dorosle, daja sie " w imie milosci" dotykac, traca sentymentalne i piekne chwile takie jak pierwszy pocalunek, pierwsze przytulanie, a nawet dziewictwo (zeby bylo smieszniej) z byle kim. Rzeczy/czynnosci, ktore sa "zarezerwowane" tylko dla tego jedynego/jedynej. Teoretycznie chca te [Mod:pip-pip] znalezc i przezyc "prawdziwom milosc" [literowka popelniona specjalnie], a maja kompletnie odmienne pojecie na temat tego czym ta milosc jest... . Zaloze sie o swoje jaja, ze stawiajac takiemu "zwiazkowi" zyciowy i powazny problem typu powazna choroba "ukochanej" osoby (w tym przypadku dalem to w cudzyslow, bo coz to za milosc smieszna jest?), badz tez kalectwo tej osoby. Czy chociazby proba czasu. Wybieranie i rzucanie sie na pierwsza lepsza/pierwszego lepszego wrozy tylko klopoty. Najgorsze przypadki sa wtedy, kiedy osoba, ktora taka byla, zmadrzeje po szkodzie, a jakis glupek ja wtedy pokocha, poniewaz jest juz na ten moment inna i inaczej sie zachowuje. Lecz potem, cala ta jej przeszlosc staje sie wielkim cierpieniem dla osoby, ktora obdarzy ja miloscia. Nie moze ona pojac jak jej ukochana Kamilka, Paulinka, Monisia, Adusia itd. itp. mogla zrobic "cos" takiego?! (w miejsce "Coś" wstaw dowolna czynnosc, ktora robila z "byłym", a sprawia Ci ogromny bol). Wtedy jest juz to dla Ciebie niepojete, bo takie zachowanie/czynnosci/sytuacje sa kompletnie odmienne i nie pasuja do charakteru i zachowania osoby, ktora kochasz. Mozesz to czytac i sie ze mna zgadzac, ale najpierw musisz zrozumiec, ze Twoja ukochana wcale nie musiala byc od zawsze taka, jaka pokochales ja teraz... . Wytrzymasz mysli, ze jej usta calowaly innego, jej cialo tulilo innego, jej marzenia o byciu razem dotyczyly kogos innego, jej szczescie bylo z kogo innego powodu... . Bedziesz potrafil to wytrzymac? A co, jak znasz tego, z kim byla. Widzisz go codziennie w szkole/w pracy/na podworku/na uczelni (gdziekolwiek...). Widzisz jaki to kretyn, widzisz, ze wykorzystuje kazda naiwna tapeciare, blachare, [Mod:pip-pip] i robi sobie z nimi co chce. Ma na boku jeszcze 3 kolejne, a z kolegami zaklada sie o piwo, ze zdobedzie/zaliczy jeszcze kolejna. Setna? Dwusetna? Ktora byla moja dziewczyna? Co ona do cholery robila z tym palantem? Przeciez ona tepi i nasmiewa sie tak, jak ja z takich "milostek", a takich kolesi kopie w dupe, ze nawet nie zdaza pomyslec i spojrzec na nia... . Przeciez znasz ja jako niewinna osobke, ktora sie wstydzi (cecha kompletnie zapomniana u dziewczyn, a jak bardzo poszukiwana przez mezczyzn...), jest niesmiala, dla niej wiele znaczy nawet samo zlapanie za reke..., sam usmiech..., sam blysk w oku... . Poszukuje prawdziwej milosci, jest sentymentalna, wzrusza sie, jest wrazliwa, umie kochac i wie jaka wartosc oraz jakie zobowiazanie wobec drugiej osoby jest po wypowiedzeniu slow "Kocham Cię". To co sie stalo, ze sie zesralo? Jakim cudem ona mogla byc z takim idiota? Nie wierze w usprawiedliwianie sie, ze szukalo sie szczescia, ze mialo sie cale zycie ciezkie, przykre i do bani. Ani w to, ze "bo wtedy on byl inny". Wcale nie byl, skoro bylas jego dwusetna dziewczyna (w dodatku na boku mial jeszcze 2), chcial jak najpredzej cie pocalowac, zerznac, zapisac w "pamietniku kazdego plejasa" i odhaczyc "kolejna z glowy". Skoro spotkaliscie sie tylko ([Mod:pip-pip] AŻ!!!!!!!) 4 razy, a ty po krotkiej chwili bylas juz z nim w "zwiazku", pozwolilas mu na to, to nie wiem co ty teraz mi [Mod:pip-pip] o "prawdziwej milosci" i tepieniu takich osob jak on... . Kto mi powie, ze miala do tego prawo? Ze wtedy "nie znaliscie sie, wiec wolno jej bylo wszystko". Tak? Wszystko? Takiemu wspanialemu czlowiekowi, jak ona? Dojrzalemu i pelnemu niewinnosci. Wolno jej bylo mnie skrzywdzic? Wolno jej bylo zachowac sie wbrew zasadom? Zdradzic mnie? Machnac na dobra sprawe na nasz zwiazek, na nasza milosc? Potraktowac mnie jak niemozliwe do spelnienia marzenie? Po czym zrobic cos, co moglo spowodowac i mialo, ze "nas" nigdy by nie bylo? Ona odpowiada "Ale on i tak nie byl tym czlowiekiem. Czulam to. I tak bym go nie pokochala, bo on nie byl toba.... . Nie ma nikogo takiego jak ty.". [Mod:pip-pip]... . Wystarczyloby, ze zachowywalby sie odrobine inaczej i wzbudzal wiecej zaufania. Z kim bys byla? No [Mod:pip-pip] z kim sie [Mod:pip-pip] pytam? Wiadomo, ze z nim... . Gdzie bylby nasz zwiazek i nasza wspaniala milosc? Dokladnie..., w kiblu... . Ona mowi "Czasem odnosilam nawet wrazenie, ze on zmysla odnosnie zainteresowan itp., aby byly jak najbardziej podobne/identyczne do moich. Czulam, ze cos jest nie tak.". Skoro czulas, to czemu nadal z nim bylas? Czemu pozwolilas mu ciebie pocalowac, przytulic..., czemu ci sie podobal, czemu cieszylas sie, ze sie toba zainteresowal? Czemu tego nie zakonczylas, poki nie bylo jeszcze tak tragicznie? Zawiodlas mnie na calej linii... . A najgorsze jest to, ze zawiodlas sama siebie. "Nie wiem gdzie ja wtedy mialam rozum" - nie wiesz? A gdzie masz teraz? Czemu teraz myslisz, a wtedy nie myslalas niby? Usprawiedliwiasz sie i robisz z siebie skrzywdzona ofiare tej znajomosci, a tak na prawde sama tego chcialas i sama na to zezwolilas... . Wszystko dzialo sie za Twoja zgoda. Moglas zrobic wszystko. Nie bylas napruta jak party girl, zeby nie miec swiadomosci tego, co robisz. Wiec nie [Mod:pip-pip] mi, ze to czas z ciebie zadrwil, ze to zycie z ciebie zadrwilo... . Zycie to ze mnie ciagle drwi... . Ciagle smieje mi sie w twarz, kiedy ja placze... . Chociaz tych lez nie widac juz, poniewaz zapomnialem jak je uronic..., one sa... . Wewnatrz mnie, w moim sercu. Gdy ono krwawi, ja odczuwam bol. Fizyczny i psychiczny. Nie wiem ktory jest gorszy. Tkwie w pulapce bez wyjscia. Nie przejde z pokoju do pokoju, aby od tego bolu i cierpienia uciec... . On za mna chodzi. Krok w krok za mna. Opuszcza na drobna chwile, kiedy spie, chociaz zdarza mu sie nawet zajac mi czas podczas snu. Dreczy mnie, a ja budze sie caly zimny z potem splywajacym mi po kazdej czesci ciala. Serce lata jak oszalale, ciezko mi sie oddycha... . Zycie mialem ciezkie od malego. Dziecinstwo dziwne. Wielu klotni nie rozumialem pomiedzy ojcem, a matka (bedac dzieckiem). Dokladnie w dzien moich 7-mych urodzin ojciec sie wyniosl. Do konca zycia nie zapomne tego jak mama plakala, zreszta i ja tez, a on tylko stal i siegal z usmiechem po kolejne walizki wypelnione rzeczami z naszego mieszkania... . Ojciec siedzial w wiezieniu, robil zawsze szemrane interesy... . Do dzisiaj kiedy wpisze jego imie i nazwisko oraz jego ulubiona nazwe firmy w wyszukiwarke (ta nazwa juz chyba byla wykorzystana do kazdego rodzaju dzialalnosci...), to widze duzo forum, na ktorych ojciec sie gesto tlumaczy przeciwko kilkudziesiecioma oszukanymi ludzmi, ktorzy stracili kilka, kilkanasie, badz tez kilkaset tysiecy zlotych. Nie wygladal nigdy na przestepce... . Mam dar rozgryzania ludzi, lecz jego jedynego w swoim zyciu nie rozgryzlem. Niepozorny pan, ktory tak na prawde byl potworem... . Kilka miesiecy po "stracie" ojca, odszedl w bolu moj dziadek, ktorego bardzo kochalem. Umarl na raka kosci. Nigdy nie bylem wierzacy zbytnio w boga. Pod moja lupe juz nawet jako dziecko podchodzil temat religii i istnienia boga. Pytalem o dowody, dociekalem, splawiano mnie, bo katechetki glupie [Mod:pip-pip] sie dziwily jak 5 letnie dziecko moze zadawac pytania na poziomie dochodzeniowki... . Po tych wydarzeniach juz calkowicie stracilem wiare w istnienie kogokolwiek dobrego. Zamknalem sie w sobie i z radosnego, wygadanego dzieciaka stalem sie cichym i nie chcacym kontaktu z nikim dzieckiem. Wszystko z powodu ogromnego bolu po stracie dwoch bliskich mi osob... . Bez dziadka i ojca bylo w domu ciezko. Niebawem zwolniono z pracy moja babcie, potem moja mame, bylo coraz gorzej. Dalsze lata zycia pomijam. Powiem tylko, ze zawsze mialem wlasne zdanie, nie ulegalem nigdy wplywom innym, gardzilem ludzmi z nalogami, uczylem sie dobrze, lecz nie zachwycajaco, nie bylem zbyt towarzyska osoba. Moje zycie wypelnialy smutki, przykrosci, przygnebienie. Zawsze szukalem prawdziwej milosci, pelnej uczucia. Ja od zawsze na zawsze dla Ciebie, Ty od zawsze na zawsze dla mnie. Nikt wiecej, nikogo wiecej! Dalem jej szanse. Zle to okreslilem... . Nic jej nie dalem... . Po prostu "zezwolilem", chcialem tej milosci. Z ta idealna osoba, z nia... . Ale jej przeszlosc mnie przerosla, za bardzo zranila, bo za bardzo ja kocham i za bardzo mnie boli widok jej z kims innym, swiadomosc jej mysli o kims innym itp. Z biegiem czasu dowiadywalem sie coraz wiecej, zaczelo to byc koszmarem. Czemu ona to zrobila... . A wiecie jak los sie mi zasmial w pysk? Juz Wam mowie... . Wystarczyloby, ze ona by zaczekala ze spelnieniem swojego najwiekszego marzenia kilka miesiecy... (8 dokladnie...). Wtedy my sie poznalismy... . Jego Poznala w sylwestra na lodowisku. Podjechal do niej (pierwsze moje [Mod:pip-pip]..., wybral ja jedna, normalnie wygladajaca, normalna i spokojna dziewczyne sposrod calej chmary ludzi...), zagadal. Pisali na gg, jakos sie poznali. Potem jakos tak sie "samo zrobilo", ze byli w zwiazku ze soba, bo bardzo krotkim czasie. On na pierwszym spotkaniu (na lodowisku jak sie poznali) juz sie rzucil do niej, zeby ja pocalowac w policzek, na drugim nie wiem co robili... . Na trzecim wiem, ze probowal ja pocalowac, a ona mu nie pozwolila. Na czwartym przytulil ja i pocalowal... . Ona NIBY ("Niby"bo to od niej slyszalem, a trudno mi zaufac komukolwiek) sie odsunela niezadowolona, pozegnala sie i poszla. On sie tylko spytal "No czemu nie chcesz?". Mieli sie spotkac jeszcze piaty raz (ona twierdzi, ze chciala ta znajomosc zakonczyc), ale pewne wydarzenie ja uprzedzilo... . Serce peka mi kazdorazowo na tysiac kawalkow, gdy pozadkuje w glowie te wszystkie wydarzenia... . Drugie moje [Mod:pip-pip]..., ze ona nie zechciala go poznac bardziej, miala nadzieje, ze "to uczucie sie jakos samo zrodzi po jakims czasie", byla w zwiazku, a nie minelo nawet 28 dni (byli ze soba 27 dni). Dwudziestego osmego sa urodziny jej ojca. Pojechala do galerii po jakis prezent i zauwazyla jego... . Szedl sobie z jakas lafirynda o imieniu asia (pewnie kolejna [Mod:pip-pip], dlatego nie zasluguje nawet, zebym z szacunku napisal jej imie z wielkiej litery). A przeciez mowil, ze jest potwornie chory i ma 40 stopni goraczki... . Dac sie zrobic tak w balona... ? Przeciez to nie podobne do niej... . Tak przy okazji..., ona twierdzila na poczatku, kiedy spytalem sie jak to wygladalo u niej z tym pocalunkiem, ze nie chciala, ze on to zrobil teoretycznie bez jej zgody, bo znienacka, ale jednak troche sie cieszyla, bo to dla niej bylo "cos nowego".......... . Z kolei potem mi [Mod:pip-pip], ze ona czula sie zniesmaczona, niezadowolona, uslyszala od niego zdanie "No ale czemu nie chcesz?" i poszla (nie wiem czy umowila sie z nim na kolejne spotkanie po tym fakcie, czy wczesniej w trakcie "bycia gdzies" to zrobila. Gdyby sie okazalo, ze zrobila to po tym fakcie, to jest najglupsza kretynka na swiecie.....). Po tym zdaniu sobie poszla... . Tak nawiasem... "Czemu nie chcesz?" juz nie mowie o wczesniejszych "sygnalach", ktore on niechcacy jej dawal typu "duzo znajomych kolezanek", "bardzo podobne zainteresowania", "te same tematy", "te same ulubione filmy itp." i na pewno cos jeszcze o czym przez zmeczenie umyslu zapomnialem... . "Czemu nie chcesz?" - przeciez to jest dokladnie to samo, jakby przyznal, ze tylko na to czekal, tylko tego chcial. Tych spraw... . Egoistyczne podejscie, chec zaspokojenia wlasnych potrzeb kosztem drugiej osoby. Jak tak wspaniala i uczulona na takie rzeczy osoba, jaka jest ... (w miejsce trzech kropek wstawilbym imie mojej ukochanej) mogla dac sie omamic (czy aby na pewno omamic?), zrobic w balona (czy aby na pewno?), popelnic taka glupote (to juz jest pewne...) ??? Co z tego, ze ona bardzo teraz zaluje, ze placze, bo nie moze zniesc, ze ja tak bardzo cierpie. Co z tego, skoro to nic nie zmieni... . Nie cofnie czasu... . Nigdy nie uslyszalem od niej jakiejs niecheci co do tego, co sie stalo (chodzi mi tu o jakies szczegoly typu pocalunek itp.). Pierwszy pocalunek przeciez jej sie "odrobinke" podobal, bo doswiadczyla "czegos nowego"... . Co z tego, skoro nadal czesto daje mi nowe powody do smutku przez jej zachowanie, dziwne teksty, nie raz brak czulosci. I ona mowi, ze umarlaby beze mnie? Ze bezgranicznie mnie kocha? Po "pieknych" smsach w ktorych sie klocilismy, badz tez na zywo, lub telefonicznie, na gadu gadu, badz w jakiejkolwiek formie komunikacji werbalnej, badz znakowej, kiedy slyszalem, badz tez czytalem slowa, zdania, ktorymi potwornie mnie ranila... . Ja nie wierze w to jej wielkie uczucie... . Ciekawe co by bylo, gdyby mnie zabraklo... . Ja wiem co by bylo. Znalazlby sie ktos, kto by ja zaraz "pocieszyl". Ona by juz byla z nim, kochala jego... . Mnie by tylko czasem wspominala przy gorszym tzw. "handrowym" nastroju. Ona temu zaprzecza. Mowi, ze zaraz dolaczylaby do mnie... . Ja w to nie wierze. Wiem po sobie, ze to ja bym dolaczyl do niej, lub ja cale zycie bylbym sam, lecz z nia w sercu. Cale zycie oplakiwal smierc mojej ... (znowu jej imie...), cale zycie byl sam, byl jej wierny..., cale zycie urzadzal stypy dla samego siebie, a nie posilki..., cale zycie w zalobie. Dla niej, dla nas, dla naszego uczucia. Dla pieknej milosci... . Dla mojego Aniolka... :((... . Wiem po sobie jaki jestem. Wiele razy slyszalem, ze bylbym swietnym psychologiem. Umiem postawic sie dokladnie i przezyc w swoim umysle dana sytuacje. Zmienia od razu mi sie nastroj... . Wiem, jakbym sie zachowal w takich sytuacjach, po stracie jej... . Ona boi sie, ze mnie straci, ze ja odrzuce, bo w koncu nie dam rady zyc z jej przeszloscia, z tymi wszystkimi ranami, ktore ona wyrzadzila. Ja nie wiem nic... . Nie jestem panem zycia, nie mam pojecia jak bedzie. Na ten moment nie opuszcze jej, bo jest moja miloscia, bo ja bezgranicznie kocham. Byc moze w glowie pozostal mi jej obraz, lub zludzenie, ze ona jest moim idealem wysnitym z bajki. Ze nie jest taka, jak inne, ze nigdy taka nie byla. Byc moze nie zauwazalem nawet tych wad, tego wszystkiego... . Najbardziej nie moge zniesc jej lez... . Tyle razy mnie blagala z placzem, abym jej wybaczyl... . Ale ja nie potrafie wybaczyc proby zniszczenia "nas". Bo gdybym wybaczyl, to postapilbym przeciwko naszemu zwiazkowi. Przeciwko mojemu i jej uczuciu. Gdybym wybaczyl, to tak, jakbym jej rok i 3 miesiace temu zezwolil na to wszystko... . Mam 17 lat, ostatnich urodzin nie obchodzilem. [Mod:pip-pip] wszystkich gosci, wszystko anulowalem. Nie przyjalem zadnego prezentu. Spedzilem je zamkniety w pokoju z zalzawionymi oczami i zciekajacymi hektolitrami lzami... . Nie moglem zniesc mysli, ze dokladnie rok i kilka dni temu, tuz przed moimi 16 urodzinami ona go poznala. Podczas gdy ja nieswiadomy i glupi obchodzilem [Mod:pip-pip] urodziny, ona go poznala... . Moglem zrobic wszystko. Pojsc na czworakach do tego ... (tu sie pojawia nazwa miejscowosci w ktorej mieszka). Moglem pojechac i rozbic mu leb o lod na lodowisku, moglem wszystko... . Nie zrobilem nic... . Tutaj z kolei ja zawiodlem samego siebie... . Kazdorazowo sylwester i moje urodziny, jak i caly luty beda kojrzyly mi sie tylko z cierpieniem. Nie bede obchodzil "Dnia cierpienia", bo mam go codziennie w tym momencie... . Mogloby sie wydawac, ze takie problemy maja tylko brzydcy, rudzi, okrosciali, nudni i obrzydliwi ludzie, ktorzy maja problem ze znalezieniem partnerki... . To sie zle wydaje... . Jestem wysokim (prawie 2 metry) brunetem (bardzo geste wlosy), z niespotykanymi granatowymi oczyma. Szczuply, troche tylko widac miesnie. Wszystko mam na swoim miejscu. Ladny usmiech, subtelne rysy twarzy, wszystko proporcjonalne, nie mam problemow ze skora... . Wnioskuje to wszystko oprocz ostatniej rzeczy po probach kretynek, blachar, tapeciar itd., ktore "na mnie lecialy". Sam siebie uwazam za zwyklego czlowieka, bo nie istnieja dla mnie ludzie ladni. Nie wyglad jest istotny, tylko to, kim ktos jest... . Nigdy nie chcialem z zadna dziewczyna byc. Zawsze szukalem tylko tej prawdziwej, tej jedynej. Uwazalem, ze w wieku 10,12,13,14,15,16,17 nawet 25 lat takiej nie znajde. Szczerze w ogole w to watpilem. Ale nigdy nie chcialem, aby moja przyszla ukochana musiala cierpiec za moja przeszlosc. Bylem odpowiedzialny od malego... . I zawsze panicznie balem sie takiej sytuacji, w ktorej ja po tylu latach wiernosci spotkam kogos, kto nie byl mi wierny do konca, pokocham ta osobe, a potem bede cierpial... . No i dostalem to wszystko, czego tak bardzo sie balem... . Dosiegnalem nieba, ale spadlem z drabiny... .Niewyobrazalne nieszczescie w niewyobrazalnym szczesciu... :(. Napisalem to wszystko, bo chcialbym, aby ktos to przeczytal. Poczulem po prostu nagla potrzebe uwydatnienia tego, co przezywam, co czuje. Nie mam sily juz stawiac czola kolejnym problemom. A one nadchodza z kazdym tygodniem... . Z jednym sobie nie poradzilem, a juz sa inne przez ktore mam wrazenie, ze juz w ogole sie nie podniose. Jaki z tego wszystkiego moze byc wniosek/moral ? - Zaczekaj prosze na ta jedyna/tego jedynego, nie rob glupstw, ktorymi potem ugodzisz w samo kochajace Cie serce ukochana Ci osobe... . Nie wiem jak zakonczyc swoja wypowiedz... . Nigdy nie bylem dobry w zakonczeniach. Nie jest to zadna prowokacja. To wszystko przezywam z dnia na dzien i z dnia na dzien dowiaduje sie wiecej, badz tez coraz to nowe szczegoly dochodza. Wiem juz jak zakonczyc swoja wypowiedz...

"Chcialbym moc cofnac czas i zachowac terazniejsza swiadomosc..."