Przełom tarczycowy
Najgroźniejszym powikłaniem nieleczonej nadczynności tarczycy jest przełom tarczycowy. U podłoża patologii tego zespołu leży nagły wzrost stężenia hormonów tarczycy oraz ich współdziałanie z innymi hormonami stresu. Jest to skrajna postać nadczynności z zaburzeniami świadomości, niewydolnością serca i podwyższoną temperaturą ciała. Przełom rozwija się najczęściej w trakcie zakażenia lub innej ostrej choroby np. po zawale serca, udar mózgu. Może też być wywołany przez zabieg chirurgiczny lub poród.
W okresie poprzedzającym wystąpienie przełomu niekiedy obserwuje się bezsenność, spadek wagi, nasilone drżenie mięśni, gorączkę, nudności, wymioty. Przełom tarczycowy stanowi zagrożenie dla życia chorego i wymaga szybkiego leczenia, często na oddziale intensywnej terapii. Terapia jest wielokierunkowa i ma ona na celu eliminację choroby, która wywołała przełom (np. zakażenia), zahamowanie wydzielania hormonów przez tarczycę oraz zwalczanie objawów.
Charakterystyczne objawy to gorączka, nasilone pocenie prowadzące do odwodnienia, przyspieszenie czynności serca i spadek ciśnienia tętniczego. Chory może być pobudzony lub przeciwnie ospały, apatyczny. W skrajnych przypadkach mogą wystąpić drgawki lub śpiączka.
Czytaj też: Po czym poznać chorą tarczycę?
Choroby serca
Nieleczona nadczynność tarczycy może nasilać różne choroby układu sercowo-naczyniowego. Chorzy na chorobą wieńcową mogą odczuwać bóle za mostkiem częściej, przy mniejszych wysiłkach. Bóle mogą też przybrać na sile. Osoby z niewydolnością serca z reguły gorzej tolerują wysiłek, łatwiej się męczą, są osłabieni. Częściej i przy mniejszej aktywności pojawia się duszność. Obrzęki kostek i podudzi są bardziej nasilone. Może też pojawić się ból w nadbrzuszu, nudności i wymioty.
Nadmiar hormonów tarczycy przyspiesza czynność serca. Może też spowodować nierówną pracę serca czyli zaburzenia rytmu (arytmię). Migotanie przedsionków występuje u co dziesiątego chorego z nadczynnością tarczycy. Zaburzenia rytmu objawiają się uczuciem szybkiego, silnego lub nierównego bicia serca. Chory może odczuwać kołatanie serca, ucisk, szarpanie w klatce piersiowej.
Arytmia może też powodować osłabienie, omdlenie, duszność czy ból za mostkiem. Choroby serca z nasilonymi objawami, wywołane lub nasilone przez nadczynność tarczycy, mogą zagrażać życiu chorego i wymagać natychmiastowego leczenia. Konieczne jest zarówno leczenie choroby tarczycy jak i eliminacja objawów ze strony układu krążenia.
Osteopenia i osteoporoza
Nasze kości poddawane są nieustannym procesom budowy i rozkładu. W stanie zdrowia, u osoby dorosłej te przeciwstawne procesy pozostają w równowadze. U osoby z nadmiarem hormonów tarczycy mamy do czynienia z nasilonym rozkładem kości i jego przewagą nad procesami budowy. Nieleczona, długotrwała nadczynność tarczycy prowadzi do zmniejszania masy kostnej czyli osteopenii i osteoporozy. Choroba ta długo może nie wywoływać żadnych objawów. Ostatecznie jednak chorzy doświadczają bólów kostnych, nierzadko bardzo dotkliwych. Ponadto zmniejszenie masy kości wiąże się z ich większą podatnością na złamania. Niewielki uraz, czy upadek może skutkować złamaniem kości.
Polecamy: Kiedy zrobić USG tarczycy?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Zgłoś się do akcji
Testuj za darmo
WYPOWIEDZ SIĘ!