Ból głowy, zawroty glowy, niskie samopoczucie

Witam

W ogóle dziękuję jak komuś zechce się to przeczytać i do tego jeszcze odpowiedzieć na parę pytań.

Mam na imię Kuba mam 17 lat. Od 40 dni staram się ustalić co się ze mną dzieje. Zaczęło się niewinnie od bólu brzucha, zawrotów głowy, niskim samopoczuciem. Początkowo myślałem że to z powodu leków jakie 2 tygodnie od pierwszej wizyty u lekarza dostałem na stan zapalny ręki. Lekarz powiedział że może coś z żołądkiem więc przepisał mi lek "Nolpaza". Niestety nic on nie dał, po tygodniu stan się pogłębił nic mi się nie chciało, nigdzie nie wychodziłem, nic nie robiłem, nie jadłem bo mnie brzuch nie pozwalał, a do tego zaczęły mnie nachodzić dziwne myśli. Zupełnie inaczej widziałem wszystko(teraz wiem że to derealizacja). Postanowiłem więc znowu iść do lekarza. Lekarka powiedziała że to może być depresja i żebym zapisał się do psychiatry. Niestety jak to w Polsce wizyty na grudzień albo na nowy rok. Jednakże udało mi się zapisać do psychologa który wyznaczył wizytę za tydzień(czyli mój drugi tydzień choroby). Stan się pogłębiał, doszły lęki zacząłem się bać, jakiś głupot które widziałem że są głupotami ale nie mogłem się od nich uwolnić. Tydzień minął poszedłem więc do psychologa który powiedział że to depresja + zaburzenia lękowe i trzeba psychiatry. No więc dzwoniłem po psychiatrach ale nikt nie przyjmuje młodzieży. Tydzień minął(3tyg)
stan się pogłębiał i pogłębiał coraz silniejsze lęki wcześniej się po prostu bałem, a teraz jakbym w nich był co powodowało że co miałem napady tych lęków to ciągle wymiotowałem. Nie mogłem już ze sobą wytrzymać płakałem z bezsilności. Mama więc postanowiła że jedziemy do szpitala psychiatrycznego dla młodzieży w Łodzi. Na miejscu lekarz po mojej spowiedzi powiedział że to prawdopodobnie nerwica depresyjno-lękowa. Przepisał mi hydroxyzinum 2x1 tabletka(10mg lub 3x1 jak będzie za słabo) i powiedział że muszę mieć psychiatrę na miejscu i to on podejmie leczenie. Po rozmowie z nim poczułem się o wiele lepiej bo widziałem że nie jest aż tak źle. Wszystko pięknie przez pierwsze dwa dni czułem się dobrze. 3 dnia zaczęło się od nowa jeszcze bardziej nasilone. Lek nic nie dawał nawet w dawce 3x1. Dobiegał koniec 4 tygodnia pojawiły się myśli: Po co? Dlaczego? Czemu się rozumiemy? Myśli egzystencjalne nie dawały mi spokoju. Byłem totalnie zrezygnowany, miałem myśli samobójcze. To był dzień przed wizytą u psychiatry(2grudnia). 3 grudnia miałem wizytę, po całym moim wygadaniu niestety lekarka nie widziała co mi jest i przepisała "kventiax" na początku pól tabletki na noc później 2x1 lub 3x1(25mg 1 tabletka). Niestety ten dzień był jedną wielka katorgą, około 18 kiedy akurat już wracałem do domu myśli egzystencjalne nasiliły się w tak ostry sposób że ogarnął mnie taki bezsens życia że uwierzyłem że w ogóle nic nie istnieje niczego nie ma a wszystko to tylko moja głowa. W tym momencie wykrzyczałem zabierzcie mnie do szpitala bo normalnie czułem jak umieram jakbym znikał. Trzymało mnie to 3 dni miało być pól tabletki ale pierwszego dnia zdążyłem wziąść 3 bo byłem w tak złym stanie. Nie chciałem żyć, pragnąłem śmierci a jednocześnie nie mogłem się zabić, takiego cierpienia i bólu nigdy nie doświadczyłem i nie dziwi mnie to, że ludzie popełniają samobójstwa. Leżałem 3 dni w łóżku prawie nic nie jadłem, nie wierzyłem w świat, nie wierzyłem w nic, nic nie chciałem oprócz śmierci. 4 dnia(tj. 7 grudnia) jakoś stanąłem na nogi lek zrobił mi taką blokadę w głowie że nawet nie wiedziałem o czym myśleć i do tego tak uspokajał że prawie usypiałem. Dziś tj. 10 grudnia lek łykam codziennie 2x1 tabletka. Nie mówię że jest dobrze bo nie jest nadal źle się czuje jakbym nie był sobą jak robot zero uczuć nic. Tamte myśli znacznie się zmniejszyły, zaraz kiedy mam o nich myśleć mam jakby blokadę która mi nie pozwala. Co nie znaczy że poglądy na temat bezsensu Świata zniknęły nadal tak uważam. Nie mam potrzeby w ogóle zaistnienia na niczym mi nie zależy, niczego nie chce. Mam ogromne problemy ze snem albo nie śpię w ogóle albo śpię parę godzin. Telewizja włączona 24h bo bez niej to już w ogóle nie mogę chyba że usnę to mama wyłączy. Nie wiem jak to opisać kładę się zamykam oczy telewizja leci czuje się bezpieczniej, staram się usnąć myślę o czymś i nagle pojawia się uczucie jak bym mdlał cały czas słyszę telewizje i wiem co myślę po chwili się przebudzam i nic nie pamiętam z przed chwili co leciało w telewizji i o czym myślałem jest to dla mnie przerażające uczucie(normalnie gdyby nie lek to pewnie bym się ze strachu w zesrał) nie panuje zupełnie nad tym trwa to jakieś minuty np 5 minute a ja czuje jakby z parę godzin zleciało i się powtarza aż w końcu z braku siły usnę. Dopiero przedwczoraj przespałem całą noc bez żadnego przebudzenia. Wczoraj to samo co zawsze. W ogóle nie czuje się sobą mam ochotę płakać z bezsilności bo poje*ało mi się w bani równo. Wszystko wydaje mi się takie głupie, błahe, zupełnie niepotrzebne. Patrze w lustro i nie wiem czy to ja czasem się w ogóle zastanawiam nawet teraz jak to pisze czy to ja czy nie. Doszło do tego nawet że jak coś mówię to nie wiem czy to prawda czy mowie to odruchowo jakoś czy coś. Nie chce mi się żyć, ale nie chce się zabić, nie czuje się smutny po prostu nie wiem nie wiem i nie wiem co się dzieje. Każdy dzień wygląda tak samo w ogóle nie czuje upływu czasu. Co dziwne popęd seksualny w ogóle mi nie spadł nadal ma się ochotę wiadomo na co. Schudłem tyle że się na zewnątrz psy na kości rzucą. Wczoraj miałem jechać do szpitala rano, sam chciałem żeby w końcu ktoś postawił diagnozę. Ale przeczytałem że średni pobyt to 2-3 miesiące tego bym na pewno nie zniósł, a do tego jeszcze szprycowanie tymi lekami.

Moje pytania to:

Może ktoś ma jakieś przypuszczenia co mi może dolegać?

Czy lek który dostałem tj. "kventiax" jest dobrym lekiem?

Do końca z tego szpitala nie zrezygnowałem może ktoś wie ile trwa diagnoza(wiem że zależy od przypadku) ale tak na oko, średnio.

Opinie o szpitalu w Łodzi przy ul. Czechosłowackiej

A może lepiej umówić się jak najszybciej z psychiatra i powiedzieć co się zmieniło od czasu wizyty u nie go? To raczej tak czy siak zrobię.