Zaburzenia seksualne są częstą przyczyną depresji
Wśród problemów i zaburzeń seksualnych mogących stanowić źródło depresji znajdują się:
- zaburzenia identyfikacji z płcią, np. transseksualizm (pragnienie życia i akceptacji w roli osoby o przeciwnej płci);
- perwersje seksualne (odczuwanie popędu oraz wyobrażenia dotyczące niezwykłych przedmiotów lub działań połączone z realizacją tych pragnień i związane z przeżywaniem cierpienia z tego powodu);
- zaburzenia seksualne o długotrwałym przebiegu (impotencja – zaburzenie erekcji członka, anorgazmia – brak lub znaczne opóźnienie orgazmu, dyspareunia– odczuwanie bólu w czasie stosunku);
- zaburzenia i problemy seksualne związane z andro- i menopauzą oraz niewłaściwymi relacjami partnerskimi;
- Wśród przyczyn zaburzeń seksualnych, które mogą stanowić równocześnie źródło depresji, wymieniane są również obniżenie stężenia wolnego testosteronu w surowicy krwi, współistniejące choroby i uzależnienia oraz wzajemne nakładanie się przytoczonych czynników.
Polecamy: PTSD - jak sobie z nim radzić?
Zaburzenia seksualne w przebiegu depresji
Depresja jest znaczącym czynnikiem, który wiąże się z zaburzeniami seksualnymi. Stanowić może zarówno ich przyczynę, jak i konsekwencję. Najczęściej spotykanymi w jej przebiegu zaburzeniami są:
- zaburzenia erekcji (impotencja, zaburzenia wzwodu);
- obniżenie poziomu libido i związany z tym spadek aktywności seksualnej;
- brak radosnego przeżywania (orgazm i/lub wytrysk nasienia mają miejsce, jednak nie towarzyszą im przyjemne wrażenia ani uczucie podniecenia).
Wśród ubocznych objawów leczenia farmakologicznego depresji wymienia się: odczuwanie bólu w trakcie wytrysku, przekrwienie łechtaczki, wielokrotny orgazm bez seksualnej stymulacji oraz spontaniczny wytrysk.
Leczenie
W zależności od rodzaju zaburzeń seksualnych oraz tego, czy stanowią one przyczynę czy skutek zaburzeń depresyjnych stosowane są różne formy terapii. Dobór odpowiedniej metody oparty jest na badaniu psychiatrycznym oraz seksuologicznym. Leczenie może mieć charakter farmakoterapii, psychoterapii (indywidualnej, partnerskiej), fizykoterapii (np. masaż), czasem wymaga interwencji chirurgicznej lub nauki metod relaksacyjnych.
Polecamy: Jak powstaje stres?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
