Mężczyźni od lat głowią się nad problemem "jak zrozumieć kobietę", te w odwecie mówią, że "faceci są prości jak budowa cepa". Dlaczego nasze myślenie, odczuwanie i zachowanie tak bardzo się od siebie różni? Odpowiedź jest prosta - mamy inaczej skonstruowane mózgi!
Fot. Depositphotos
Anne Moir i David Jessel, w książce „Płeć mózgu” dowodzą, że różnice płciowe wynikają z innej budowy mózgu kobiet i mężczyzn. Ich zdaniem dlatego inaczej patrzymy na świat, inaczej myślimy, mamy inne spostrzeżenia i odczucia, bo nasz mózg jest skonstruowany w odmienny sposób. Na te same zachowania, zdarzenia reagujemy inaczej, mamy też inne mocne strony oraz wartości, którymi kierujemy się w życiu. I nie jest to wyłącznie sprawa odmiennego wychowania dziewczynek i chłopców. Badacze Ci stwierdzili, że przychodzimy na świat z mózgiem ukształtowanym według kobiecego lub męskiego wzorca .
Fot. Depositphotos
Płeć mózgu kształtuje się bardzo wcześnie, bo już w 6.-7. tygodniu życia płodowego. Co ciekawe, początkowo mózg każdego człowieka jest anatomicznie mózgiem typu żeńskiego. Jeśli płód genetycznie jest dziewczynką, to w organizmie dziecka i jego matki w czasie ciąży nie ma hormonów męskich, i wtedy mózg maleństwa pozostanie mózgiem kobiecego typu. Natomiast mózg małego chłopca na tym etapie poddany zostaje działaniu hormonu męskiego - testosteronu. Jest on wytwarzany w już istniejących u malca jądrach i to w bardzo dużej dawce (czterokrotnie wyższej niż poziom, który osiągnie przez cały okres niemowlęcy i dziecięcy, wyższej nawet niż w okresie dojrzewania). Powoduje to takie zmiany w budowie i czynnościach mózgu, że staje się on mózgiem typu męskiego.
Jednak czasem dochodzi do pewnych zaburzeń i w organizmie kobiety ciężarnej może występować odpowiednia ilość męskich hormonów, aby prawidłowo rozwinęły się męskie narządy płciowe u płodu. Mimo to stężenie androgenów (głównie testosteronu) może być niewystarczające, by mózg ukształtował się według męskiego wzorca. W efekcie na świat przyjdzie chłopiec delikatny i wrażliwy jak dziewczynka.
Niekiedy również na płód żeński mogą zadziałać hormony męskie. Dzieje się to w sytuacji, gdy nieprawidłowo działają nadnercza płodu. Wydzielają one wtedy substancję podobną do męskiego hormonu płciowego, który oddziałuje na żeński mózg. Narodzona dziewczynka ma więc mózg ukształtowany według wzorca męskiego. To wyjaśnia, dlaczego niektórzy chłopcy wykazują cechy psychiczne typowe dla dziewcząt, i odwrotnie.
Wpływ na płeć mózgu może mieć także przyjmowanie przez matkę w czasie ciąży hormonów syntetycznych. Jeśli bierze hormony żeńskie (np. progesteron na podtrzymanie ciąży), a nosi w brzuchu dziecko płci męskiej, to jego mózg może uformować się według żeńskiego wzorca. Taki chłopiec będzie w przyszłości wrażliwym, empatycznym, opiekuńczym i elokwentnym mężczyzną.
Fot. Depositphotos
Jedna z istotniejszych różnic w budowie mózgu kobiecego i męskiego dotyczy tzw. ciała modzelowatego, czyli włókien łączących obie półkule mózgowe. Zapewnia ono przepływ informacji między nimi. Ciało modzelowate u kobiet jest grubsze niż u mężczyzn, więc umożliwia sprawniejsze przekazywanie impulsów między prawą a lewą półkulą. Dlatego panie zwykle lepiej wnioskują, kojarzą i łączą ze sobą informacje werbalne i wizualne. Druga zasadnicza różnica między mózgiem żeńskim i męskim polega na różnym u obu płci rozmieszczeniu ośrodków odpowiadających za emocje. U kobiet są one bardziej rozproszone i umieszczone w obu półkulach. Sąsiadują z ośrodkami mowy i dlatego paniom stosunkowo łatwo przychodzi nazywanie i wyrażanie uczuć. Natomiast u mężczyzn za emocje odpowiada prawa półkula, a za zdolność ich nazywania - lewa. W dodatku ciało modzelowate jest u panów stosunkowo słabo rozwinięte, więc przepływ informacji o emocjach i wrażeniach odbywa się wolniej. Stąd bierze się typowo męska trudność mówienia o uczuciach.
Psychologowie twierdzą, że dane związane z różnicą budowy mózgów są nieobiektywne. Nie ma typowych chłopców, tak jak i nie ma jednakowych dziewczynek. Oczywiście, określone zachowanie może to być wynikiem działania hormonów w okresie prenatalnym, ale równie możliwy jest wpływ czynników socjalizacyjno – kulturowych, które stwarzając zróżnicowane szanse ćwiczenia pewnych zachowań przez dziewczynki i chłopców, wpływają na nieco inną pracę ich mózgów. Ich zdaniem, na różnicę w zachowaniu wpływa przede wszystkim wychowanie dzieci.
Źródło:
A. Moir, D. Jessel, Płeć mózgu. PIW. Warszawa 1993, s. 56-70.
K. Borecka, J. Bartkowska, Dziewczynki i chłopcy – małe, wale ważne różnice. Mam dziecko nr 5 (35) maj 2006.
M. Maruszczak, Dziewczynki i chłopcy – małe, ale ważne różnice. Mam dziecko, nr 5 (35) maj 2006.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
