Wycofanie z życia społecznego
Objawy składające się na depresję bywają bagatelizowane przez samych chorych, jak również ich otoczenie. Pojedynczo wydają się być naturalnie występującymi w życiu człowieka elementami, jak np. smutek, przygnębienie, okresowe problemy ze snem czy apetytem, zmęczenie i ogólna apatia. Wszystkie razem wzięte, kiedy utrzymują się przez długi (przypomnijmy: ponad 2-tygodniowy) okres, stają się coraz trudniejsze do zniesienia.
Chorzy starają się pozbyć objawów w zwykły sposób, tzn. podejmują próby „odespania” i chętniej spędzają czas w domowych pieleszach, by wypocząć, a tym samym pozbyć się zmęczenia w sposób nie wymagający zbyt wiele ruchu i wysiłku. Osoby w depresji niechętnie zajmują się swoimi ulubionymi zajęciami, gdyż nie sprawiają im już one przyjemności.
Często próby te powodują wycofanie się z życia społecznego poprzez zarzucenie hobby, ograniczenie wyjść z domu i spotkań ze znajomymi, ograniczenie czynności, które mogą wydać się męczące. Niestety, na ogół nie przyczynia się to do doznania ulgi, gdyż objawy depresji to symptomy choroby, a nie codzienne, chwilowe doświadczenia i niezmiernie rzadko ustępują pod wpływem zwykłych, „domowych” środków.
Zanik więzi społecznych
Depresja jest chorobą przewlekłą lub nawracającą. W obu przypadkach opisane sposoby radzenia sobie z problemami, które powodują wycofanie się z życia społecznego, prowadzą do zaniku więzi społecznych. Długo nie odwiedzani znajomi, przyjaciele po raz kolejny odesłani „na później”, odkładane spotkania z rodziną – wszystko to składa się na oddalanie się osoby z depresją od innych, co wzmaga poczucie osamotnienia i smutku, bowiem ludzie w naturalny sposób dążą do przebywania z innymi ludźmi.
W mniejszym lub większym stopniu, ale jednak potrzebujemy innych ludzi i całkowite, spowodowane chorobą, odcięcie się od nich powoduje poczucie braku, straty i krzywdy, nasilające ból i dyskomfort.
Samobójstwo
Długotrwały smutek, przygnębienie, poczucie osamotnienia, cierpienie w połączeniu z ogarniającym osobę z depresją poczuciem beznadziejności i brakiem szansy na poprawę sprawiają, że mogą pojawić się myśli negujące sens istnienia. Depresja odbiera życiu radość i jasne kolory, pozostawiając melancholię i czerń, w których chory pogrąża się i nabiera przekonania, że życie nie ma sensu, że można je równie dobrze zakończyć.
Mówiąc o depresji rzadko porusza się ten aspekt, a należy podkreślać z całą mocą, że depresja nie powinna być lekceważona, ponieważ może być chorobą śmiertelną. Depresja może prowadzić do śmierci i w wielu przypadkach prowadzi do prób odebrania sobie życia. Często dopiero ten drastyczny, radykalny krok prowadzi do skierowania cierpiącej osoby do właściwego specjalisty, postawienia diagnozy i stopniowego przywrócenia wiary w sens życia dzięki terapii. Należy równie mocno podkreślić bowiem, że depresja to choroba, a zatem można ją leczyć i łagodzić jej przykre objawy.
Zobacz też:
Jak leczyć depresję?
Leki, które pomagają w depresji
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
