Częściowo powikłania są wynikiem symptomów zaburzenia pozostałych po okresie dzieciństwa i adolescencji, a częściowo wpływu ADHD na przebieg psychospołecznego rozwoju i kumulowania się negatywnych doświadczeń życiowych.
Zaburzenia psychiczne
Szacuje się, że około 89% dorosłych z ADHD cierpi z powodu dodatkowych zaburzeń psychiatrycznych. Osoby dorosłe, u których wcześniej nie zdiagnozowano ADHD, w związku z czym nie zostały one objęte terapią, w porównaniu z osobami nieprzejawiającymi symptomów tego zaburzenia, częściej wykazują obecność innych problemów oraz większe upośledzenie w funkcjonowaniu. Częściej chorują na depresję, nadużywają alkoholu, mają gorsze osiągnięcia edukacyjne, przeżywają lęk i borykają się z większymi problemami emocjonalnymi oraz interpersonalnymi. (…)
Zadowolenie z małżeństwa
Dorośli z ADHD częściej przejawiają także mniejsze zadowolenie z małżeństwa i różne dysfunkcje w życiu rodzinnym. Przewaga symptomów deficytu uwagi może być predyktorem większej podatności na stres. Osoby z tą odmianą ADHD częściej ogarnia zły nastrój.
Czytaj też: Zaburzenia psychiczne - gdzie uzyskać pomoc?
Funkcjonowanie w społeczeństwie
Dorośli z ADHD są częściej niezadowoleni z przebiegu swojego dzieciństwa niż dorośli nieprzejawiający symptomów zaburzenia, a ich samoocena jest niższa. Częściej można również zaklasyfikować ich sposób postrzegania przyczyn zdarzeń jako bardziej przeszkadzający niż pomagający w funkcjonowaniu w społeczeństwie. Dorośli z ADHD wykazują tzw. zewnętrzne umiejscowienie kontroli (…), czyli interpretują zdarzenia jako wynik działania sił niezależnych od nich: i nie wierzą w to, że podjęty przez nich wysiłek może coś zmienić (…).
Sumienność i motywacja
Badania nad osobowością nastolatków i dorosłych z historią ADHD wykazały, że w porównaniu z osobami, które nigdy nie przejawiają symptomów tego zaburzenia, uzyskują oni mniejszą liczbę punktów na skali sumienności niezależnie od poziomu nasilenia symptomów. Z badań wynika, że osoby z obniżonym poziomem sumienności są gorzej zorganizowane, mniej wytrwałe w działaniu, mają słabszą motywację, mniejsze poczucie kompetencji i mniejszą skłonność do utrzymywania porządku. Są mniej obowiązkowe i mają mniejszą potrzebę osiągnięć. Charakteryzują je również mniejsza samodyscyplina i rozwaga. Te cechy wydają się osobowościowym odpowiednikiem symptomów zaburzenia: deficytów uwagi, nadruchliwości i impulsywności oraz psychologicznych i społecznych konsekwencji ADHD.
Fragment książki „Dzieciństwo i dorastanie z ADHD. Rozwój dzieci nadpobudliwych psychoruchowo: zagrożenia i możliwości wsparcia”, Tomasz Hanć.
Polecamy: Jakie są objawy depresji?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
