Pierwsza pomoc - schemat postępowania

Podejdź do poszkodowanego. Spróbuj nawiązać z nim kontakt. Zapytaj "Co się stało? Słyszysz mnie?". Sprawdź, czy poszkodowany oddycha (w tym celu przyłóż jedno ucho na wysokości jego ust, a dłoń połóż na jego klatce piersiowej).

Wczesne rozpoznanie i wezwanie pomocy to pierwszy punkt łańcucha przeżycia. Jeśli więc widzisz poszkodowanego, który nie oddycha, natychmiast zadzwoń po karetkę!/Fot. Fotolia

Jeśli towarzyszą Ci gapiowie, wyznacz jedną osobę, by zadzwoniła po pomoc, a sam rozpocznij reanimację. Pamiętaj, by wybrać konkretną osobę - nie mówimy do ogółu zgromadzonych "Niech ktoś zadzwoni"!/fot. Fotolia

Sprawdź, czy nic nie zalega w ustach poszkodowanego, czy nic nie blokuje jego dróg oddechowych.

Kolejny krok to wczesna resuscytacja krążeniowo-oddechowa. Wykonujemy ją w algorytmie 30:2, czyli 30 uciśnięć mostka - 2 oddechy. Ważne: resuscytację wykonujemy do momentu, gdy poszkodowany zacznie oddychać, do przyjazdu karetki bądź - w sytuacji wyjątkowej - do całkowitego wyczerpania sił. Nie przestajemy więc reanimować po kilku nieudanych próbach! Jeśli na miejscu wypadku jest więcej ludzi, osoby udzielające pomocy mogą się zmieniać.

Osobę dorosłą reanimujemy za pomocą dwóch rąk, a dziecko - jednej ręki (drugą kładziemy na czole poszkodowanego). Niemowlę zaś reanimujemy dwoma palcami (środkowym i wskazującym).

Nie przenoś poszkodowanego - może on bowiem mieć uraz kręgosłupa. Jeśli ma krwotok, spróbuj go zatamować/fot. Fotolia

Jeśli poszkodowany oddycha, połóż go w pozycji bocznej ustalonej wg rysunku i przykryj, by było mu ciepło.

Wczesna opieka poresuscytacyjna to ostatni krok łańcucha przeżycia. W szpitalu poszkodowanym zajmie się wykwalifikowany personel medyczny/fot. Fotolia