NZK – co to jest?
Nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) jest to stan, w którym serce przestaje spełniać swoją funkcję jako pompa mięśniowa. Prowadzi to do zgonu, któremu można zapobiec jedynie poprzez wdrażanie odpowiednio wcześnie właściwego postępowania.
Łańcuch przeżycia – pierwsze ogniwo
W skład takiego postępowania wchodzą czynności określane mianem „łańcucha przeżycia", w którym wyróżnia się następujące ogniwa:
Pierwsze ogniwo – jest to wczesne rozpoznanie i wezwanie pomocy. Przed wystąpieniem NZK u pacjenta mogą pojawić się charakterystyczne objawy poprzedzające, takie jak: ból w klatce piersiowej, złe samopoczucie, bladość skóry i trudności w oddychaniu. W przypadku ich wystąpienia należy niezwłocznie wezwać pogotowie ratunkowe (numer 112 lub 999) lub kazać zrobić to przechodzącej osobie, a samemu zająć się chorym. Celem w tym przypadku jest uprzedzenie zdarzeń, które mogą nastąpić.
Jeśli dojdzie do utraty świadomości, chory przestanie oddychać, a tętno na dużych tętnicach nie będzie wyczuwalne, oznacza to, że doszło do nagłego zatrzymania krążenia! Wówczas również jak najszybciej należy wezwać pomoc i przystąpić do resuscytacji, czyli Ogniwa Drugiego w „Łańcuchu Przeżycia“.
Zobacz też: Czym jest tamponada serca?
Łańcuch przeżycia – drugie ogniwo
Drugie ogniwo – wczesne rozpoczęcie resuscytacji. W ciągu 4-5 minut od zatrzymania krążenia może dojść do zajścia nieodwracalnych zmian w układzie nerwowym spowodowanych niedokrwieniem. Resuscytacja, znana również jako BLS (Basic Life Support), ma na celu mechaniczne przepompowywanie krwi w celu zapobiegnięcia wyżej opisanym zmianom.
Jak wykonać prawidłową resuscytację?
Prawidłowa resuscytacja powinna odbywać się następująco:
Należy położyć nasadę jednej dłoni na środku klatki piersiowej chorego, drugą ułożyć na niej i zapleść palce. Następnie przenieść swój ciężar nad klatkę piersiową i wykonać 30 uciśnięć mostka na głębokość 2-4 cm. Uciskając w tempie 100/min. Po każdym uciśnięciu mostek powinien powrócić do wcześniejszego położenia.
Po każdej serii 30 uciśnięć powinno się wykonać 2 oddechy ratownicze – czyli należy zacisnąć palcami nos chorego, objąć jego usta swoimi i wdmuchiwać powietrze przez ok. 1 s. tak, by klatka piersiowa się uniosła. Po każdym oddechu głowę odwraca się w stronę klatki piersiowej poszkodowanego i puszcza nos, by powietrze miało którędy się wydostać. Po zakończeniu drugiego oddechu należy powrócić do uciśnięć.
Schemat 30:2 kontynuuje się dopóki nie przybędzie pomoc medyczna!
Łańcuch przeżycia – trzecie ogniwo
Trzecie Ogniwo – jest to wczesna defibrylacja (zazwyczaj przeprowadzana przez załogę pogotowia ratunkowego). Jednak należy być świadomym tego, że obecnie defibrylatory są na wyposażeniu dużej części urzędów państwowych, dworcach, bankach, a nawet w centrach handlowych.
Zawsze powinna być tam również osoba, która została przeszkolona w zakresie obsługi takiego defibrylatora, dlatego jeśli do NZK dojdzie w pobliżu takich miejsc, należy pamiętać o takiej możliwości – znacznie zwiększy to szanse poszkodowanego na przeżycie. A jest to o tyle istotne, że większość NZK występuje u osób dorosłych w mechanizmie migotania komór. Wczesna defibrylacja przywraca odpowiedni rytm komór, co powoduje ustąpienie NZK a choremu ratuje życie!
Zobacz też: Kołatanie serca - czy to coś groźnego?
Łańcuch przeżycia – czwarte ogniwo
Czwarte Ogniwo – jest to wczesna opieka poresuscytacyjna. Obejmuje czynności wykonywane przez personel pogotowia ratunkowego po udanej defibrylacji.
Podsumowanie
Postępowanie w przypadku NZK określa się mianem „łańcucha przeżycia“, gdzie ogniwo pierwsze oznacza rozpoznanie i wezwanie pomocy, ogniwo drugie to wczesna resuscytacja zgodna ze schematem 30 uciśnięć na 2 oddechy, ogniwo trzecie oznacza defibrylację, a ogniwo czwarte opiekę nad chorym po defibrylacji zakończonej sukcesem.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
