Chemioterapia
Rodzaj zastosowanej chemioterapii jest uzależniony od wieku chorego - inny będzie dla dziecka, a inny dla dorosłego. Leczenie różni się także w zależności od podtypu choroby (ALL z linii limfocytów B, ALL z linii limfocytów T, białaczka tzw. „wysokiego ryzyka”). Aby leczenie było skuteczne, stosuje kilka leków o rożnym mechanizmie działania - tak, aby zniszczonych zostało możliwie najwięcej komórek nowotworowych. Oznacza to, że chory przechodzi kilka kursów wysokodawkowej chemioterapii. Ten etap leczenia nazywa się fazą indukującą i konsolidującą. Następnym krokiem jest chemioterapia podtrzymująca, która trwa średnio od roku do dwóch lat. W tej fazie leczenia podaje się mniej cytostatyków. Stosowane są także niższe dawki leków.
Układ nerwowy pod szczególnym nadzorem
W przebiegu ALL komórki białaczkowe mogą przedostać się do mózgu - miejsca niedostępnego dla większości leków. Dlatego ważne jest zapobieganie ewentualnym zmianom w układzie nerwowym. W tym celu stosuje się:
- podawanie leków do płynu mózgowo-rdzeniowego. Jest to ciecz, która bezpośrednio otacza mózg i rdzeń kręgowy. Taka droga podania zapewni dotarcie leku do układu nerwowego.
- naświetlanie czaszki promieniami rentgenowskimi
Polecamy: O czym warto wiedzieć walcząc z nowotworem?
Leczenie wspomagające - większa skuteczność chemioterapii
Obejmuje między innymi zapobieganie i leczenie zakażeń. Bywa, że chory przebywa w separatce lub specjalnym namiocie, zapewniającym izolację od drobnoustrojów. Duży nacisk kładzie się na wczesne zwalczanie infekcji lekami przeciwgrzybicznymi, przeciwwirusowymi i antybiotykami. W przypadku niedokrwistości i małopłytkowości przetaczane są odpowiednie preparaty krwi. Aby pobudzić „przytłumione” przez białaczkę wytwarzanie zdrowych białych krwinek, podaje się tzw. czynniki wzrostowe, np. G-CSF.
Przeszczepianie
Alternatywą dla leczenia podtrzymującego jest przeszczep szpiku kostnego, bądź komórek macierzystych. W ALL przeszczep szpiku/ komórek macierzystych wykonuje się u:
- Chorych, u których stwierdzono czynniki wysokiego ryzyka: wiek >35 lat, wysokie poziomy leukocytozy, określone zmiany genetyczne w komórkach białaczkowych, długi czas do uzyskania remisji (ponad 4 tygodnie). U tych osób jest duże ryzyko nawrotu choroby i dlatego przeszczep wykonuje się w momencie uzyskania remisji (tzw. pierwsza remisja);
- Osób, u których nastąpił już nawrót choroby. Chorzy, u których nie ma przeciwwskazań do przeszczepu, są poddawani temu zabiegowi w okresie tzw. drugiej remisji.
Czytaj też: Czym zajmuje się "Poltransplant"?
Wyniki leczenia
U osób dorosłych remisję uzyskuje się u ponad 70% chorych, podczas gdy u dzieci-95%
Literatura: Podstawy hematologii A.Dmoszyńska, T.Robak
Choroby wewnętrzne A.Szczeklik
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
