Czemu służy choreoterapia?
Głównym celem choreoterapii jest odczucie przez pacjenta swojej cielesności i rozwijanie samoświadomości. Wynika to z założenia, że doświadczenia życiowe jednostki blokowane są w jej układzie mięśniowym i kostnym, a pozytywne „zmiany na poziomie neuromięśniowym będą powodowały nie tylko fizyczne, ale i psychiczne zmiany”. Ponadto do zadań choreoterapii należy stworzenie odpowiednich warunków do interakcji społecznych poprzez ruch i stworzenie warunków do samodoświadczania i samoeksploracji.
Diagnoza, profilaktyka, terapia
Według Z. Aleszko sterowana aktywność ruchowa może pełnić różne funkcje – korygujące, aktywizujące, rozładowujące, regulujące, stymulujące lub poznawcze. Jednakże wszystkie można sprowadzić do trzech zasadniczych funkcji: diagnostycznej, profilaktycznej i terapeutycznej.
Pierwsza wynika z założenia, że ludzie preferują określone ruchy, które odzwierciedlają osobowość jednostki. Funkcja profilaktyczna wiąże się z głównie z choreoterapią ogólnokondycyjną, natomiast do funkcji terapeutycznych tańca można zaliczyć pobudzanie i uwalnianie uczuć za pomocą ruchów ciała i przybierania odpowiedniej pozy. Wykorzystanie tego rodzaju działania opiera się na założeniu, że aktywność ciała w tańcu pomaga jednostce „dać upust tłumionym emocjom” i prowadzi do samooczyszczenia się jednostki. Ponadto kilkukrotne odwołanie się do spontanicznych wypowiedzi niewerbalnych powoduje redukcję negatywnych uczuć.
Zobacz też: Techniki choreoterapii
W pogoni za szczęściem
Według D. Koziełło kolejną funkcję jaką pełni taniec jest zmniejszanie niepokoju oraz doznawanie uczucia satysfakcji i zadowolenia. Dzieje się tak dlatego, gdyż sytuacje jakie powstają w tańcu określają bezpieczną granicę wrażania negatywnych emocji, co pozwala na komfortowe przeżywanie uczuć stresogennych, a nawet powoduje ich wyeliminowanie.
Taniec sprzyja również zwiększeniu umiejętności komunikacji pozawerbalnej i kreowania komunikatów „Ja”, a podstawowe założenie o terapeutycznych właściwościach tańca opierają się na twierdzeniu, że „taniec jest komunikowaniem się i przez to zaspokaja ludzkie potrzeby”. Pozwala to na poszerzenie słownika ruchów uczestnika oraz na wyrażanie i odbiór stanów psychicznych człowieka.
Wartość estetyczna
Natomiast funkcja estetyczna polega na dostarczaniu przeżyć z zakresu wrażliwości na piękno i daje możliwość uczestniczenia w procesie twórczym, a ludyczna ma właściwości aktywizujące jednostkę do uczestnictwa w zajęciach. Równie znaczącą rolę odgrywa funkcja adaptacyjna, pozwalająca na dostosowaniu się do wymogów świata zewnętrznego.
Zobacz też: Choreoterapia - czy taniec może uleczyć?
Fragment pochodzi z książki „Arteterapia w teorii i praktyce” Eweliny J. Koniecznej (wydawnictwo Impuls, Kraków 2011)
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
