Inwazyjność zabiegu – na czym polega?
Zabieg inwazyjny to np. gastroskopia, koronarografia, biopsja. W tych badaniach wprowadzamy kamerkę, igłę czy skalpel do wnętrza organizmu i dokonujemy oględzin lub operacji bez konieczności otwierania chirurgicznego konkretnej jamy ciała. Zabieg inwazyjny wykonujemy zawsze pod kontrolą wzroku (w tym celu korzysta się z małej kamerki, głowicy usg lub lampy emitującej promieniowanie rentgenowskie).
Podczas badania inwazyjnego zawsze istnieje ryzyko uszkodzenia tkanki wprowadzonymi do wnętrza ciała narzędziami. Jednak powikłania nie zdarzają się często, a jakość uzyskanych informacji jest niewspółmiernie lepsza od wyników uzyskanych zwykłymi metodami nieinwazyjnymi (badanie usg, czy tomografia komputerowa).
Więcej na ten temat w artykule: Diagnostyka inwazyjna, czyli mały zabieg, a dużo informacji
Zabieg inwazyjny jako badanie przesiewowe
Niektóre zabiegi inwazyjne są w programie profilaktycznych badań przesiewowych. Sztandarowym przykładem jest kolonoskopia, zabieg stosowany w profilaktyce raka jelita grubego. Pomimo dużego dyskomfortu, jakiego doznaje pacjent podczas badania, kolonoskopia jest najdokładniejszą metodą diagnostyczną stanów zapalnych i zmian w strukturze śluzówki jelita (co nie zawsze pokaże badanie rezonansu magnetycznego czy tomografii komputerowej). Dodatkowym atutem tego zabiegu jest możliwość pobrania w każdej chwili wycinka w obrębie zmienionej tkanki jelita.
Zobacz: Nie bójmy się kolonoskopii!
Koronarografia – zapobiega zawałowi serca i niweluje jego skutki
Koronarografia to badanie wewnątrznaczyniowe, polegające na nakłuciu tętnicy promieniowej lub udowej i podanie tą drogą kontrastu do naczyń wieńcowych serca. W tym przypadku kontrastem jest substancja, która uwidacznia naczynia po naświetleniu promieniami rentgenowskimi. Lekarz przeprowadzający zabieg może obserwować kolejno swoje kroki na ekranie monitora.
Koronarografia jest stosowana szeroko w chorobie niedokrwiennej serca, przy znacznym zwężeniu tętnic wieńcowych serca przez blaszkę miażdżycową, a także w ostrym zawale serca, w celu usunięcia niedrożności i zminimalizowania obszaru niedokrwienia mięśnia sercowego.
Przeczytaj artykuł: Koronarografia – okno na serce
Kiedy szwankuje żołądek
Jeżeli od dłuższego czasu choremu towarzyszą objawy dyspeptyczne, pobolewania w nadbrzuszu, brak apetytu – należy wszcząć diagnostykę w obszarze przewodu pokarmowego. I znów! Najlepszą metodą wydaje się być gastroskopia! To badanie endoskopowe (wprowadzenie kamerki do przewodu pokarmowego) umożliwia obejrzenie przewodu pokarmowego od wewnątrz, ocenę jego struktury i stanu błony śluzowej oraz pobranie wycinka, jeśli lekarz zauważy coś niepokojącego. Inne metody diagnostyczne nie dorównują precyzji w tym badaniu.
Zobacz: Gastroskopia, czyli żołądek od środka
Endoskopia kobiecych narządów rodnych
W przypadku nieuzasadnionych krwawień pomiędzy miesiączkami lub w okresie pomenopauzalnym, można zidentyfikować ich przyczynę poprzez dotarcie do jamy macicy z kamerką. Badanie histeroskopii umożliwia obejrzenie błony śluzowej macicy centymetr po centymetrze i wykrycie źródła nawet najmniejszego krwawienia. Badania histeroskopii i salpingoskopii (badanie endoskopowe jajowodów) są także wykorzystywane w diagnostyce niepłodności.
Polecamy: Histeroskopia, czyli dokładna ocena macicy
Gdy „zepsuło się” kolano
Jest wiele metod diagnostycznych umożliwiających ocenę struktur kolana czy innych dużych stawów. Badania te często pomagają lekarzowi postawić właściwą diagnozę. Jednak nierzadko zdarza się, że źródłem kłopotów ze stawami są niewielkie zmiany, których nie uwidoczni zdjęcie rentgenowskie czy rezonansu magnetycznego. W tej sytuacji najskuteczniejszy będzie zabieg artroskopii.
Czytaj: Artroskopia – podróż do wnętrza stawu
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!