Plan ramowy
Metody leczenia niefarmakologicznego i niechirurgicznego zwyrodnienia stawów są uniwersalne dla niemal wszystkich – należy podkreślić duże znaczenie redukcji masy ciała i utrzymania prawidłowego stanu mięśni poprzez łagodne ćwiczenia fizyczne, a także wyrobienie prawidłowych nawyków dotyczących pozycji podczas spania, siedzenia.
Bardzo duża liczba leków przeciwzapalnych stwarza możliwość dobrania tego, który zadziała najlepiej. Spośród NLPZów najbezpieczniejszy jest ibuprofen. Preparaty te możemy stosować zarówno w tabletkach jak i miejscowo – w maściach, żelach, plastrach, itp.
Tylko stosowanie zgodnie z zaleceniami lekarza pozwala w największym stopniu uniknąć działań niepożądanych.
Brak dobrych efektów leczenia zachowawczego i farmakologicznego choroby zwyrodnieniowej stawów nakazuje rozważenie ingerencji chirurgicznej. Obecnie najpopularniejsza metoda to endoprotezoplastyka – wszczepienie sztucznego stawu bądź jego części. Ten zabieg jest również preferowany u stosunkowo młodszych pacjentów, mających nadzieję na jak najszybszy powrót do sprawności. Zawsze trzeba się jednak liczyć z powikłaniami endoprotezoplastyki oraz faktem, że protezę trzeba będzie wymienić najprawdopodobniej za kilkanaście lat, czasem później.
Zobacz także: jakie mogą być przyczyny bólu w pachwinie?
Masaż? To takie niepoważne...
W każdej sytuacji, niezależnie od stosowanego leczenia, należy podkreślić rolę rehabilitacji, kinezyterapii, różnych technik masażu, również podczas leczenia sanatoryjnego. Są to niezwykle ważne metody uzupełniające, spowalniające postęp choroby i znacznie poprawiające samopoczucie. Aby były skuteczne muszą być jednak powtarzane – kilka razy w roku.
Polecamy: Lecznicze solanki na zwyrodnienie stawów
Perspektywy
Wiele technik leczenia zwyrodnienia stawów pozostaje w sferze planów i badań klinicznych. Na ich małą dostępność wpływa przede wszystkim wysoki koszt. Najwięcej nadziei wiąże się z metodami ortopedyczno-genetycznymi, które zakładają możliwość chirurgicznego przeszczepienia komórek produkujących chrząstkę stawową w te miejsca, gdzie została ona uszkodzona. Pobrane uprzednio od chorego komórki, namnaża się poza organizmem, po czym wraz z fragmentami kości bądź błon (ochrzęstnej, okostnej) umieszcza się w obrębie zwyrodniałego stawu. Być może za parę (raczej paręnaście...) lat ta technika stanie się standardem, choć na pewno trudno będzie jej wyprzeć wszczepianie endoprotez – tańsze i bardzo skuteczne.
Czytaj więcej: Endoprotezoplastyka - gdy staw jest do wymiany
Podsumowując należy podkreślić, że chorobę zwyrodnieniową stawów należy jak najwcześniej wykryć, leczyć i monitorować. Bez takiego postępowania po latach, nawet relatywnie łagodnego przebiegu, u pacjenta może dojść do znacznego upośledzenia sprawności z trwałym unieruchomieniem włącznie.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
