Dwie postaci
Najczęściej obrzęk Quinckego ma podłoże alergiczne i jest reakcją o charakterze anafilaksji. U kilku procent osób występuje jednak wrodzona skłonność do obrzęku, spowodowana niedoborem jednego z białek krwi- inhibitora C1 esterazy.
Przyczyny
Najważniejszą substancją odpowiedzialną za powstanie obrzęku Quinckego wydaje się być bradykinina. Jest to substancja wydzielana przez wiele typów komórek w odpowiedzi na różnego rodzaju pobudzenie. Bradykinina działa silnie na naczynia krwionośne, rozszerza je, co ułatwia przechodzenie płynu z naczyń do otaczających tkanek. Gromadzenie się płynu skutkuje obrzękiem. Obrzęk Quinckego wywołać mogą:
- pokarmy,
- leki, np. inhibitory konwertazy angiotensyny, stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego,
- ukąszenie przez owady z rodziny błonkoskrzydłych, np. osę, pszczołę,
- dziedziczny niedobór inhibitora C1 esterazy,
- zaburzenia funkcji tarczycy,
- w rzadkich przypadkach chłoniaki.
W wielu przypadkach nie udaje się wykryć przyczyny obrzęku.
Przeczytaj: Skąd się bierze alergia?
Typowe objawy
Alergiczna forma obrzęku Quinckego pojawia się najczęściej u osób dorosłych. W przeciągu kilku godzin rozwija się niebolesny, ciastowaty obrzęk, zazwyczaj na powiekach, w obrębie ust, policzków, języka i gardła. Rzadziej zajęte bywają dłonie, stopy i genitalia. Obrzęk Quinckego bywa kojarzony z inną formą alergii - pokrzywką, ale w przeciwieństwie do pokrzywki nie towarzyszy mu świąd. Zazwyczaj obrzęknięte tkanki nie bolą, brak także zaczerwienienia skóry. Może natomiast wystąpić nieprzyjemne uczucie rozpierania i ucisku. Dolegliwości cofają się zwykle samoistnie w ciągu kilku godzin, rzadziej utrzymują się dłużej-maksymalnie do 3 tygodni.
W przypadku dziedzicznej postaci choroby pierwsze objawy pojawiają się już u dzieci i młodzieży. Obrzęk obejmuje okolice twarzy, ale także ręce, nogi oraz tułów. Niekiedy zajęta może być błona śluzowa przewodu pokarmowego. Wówczas występują silne bóle brzucha, wymioty i biegunka.
Polecamy: Jak łagodzić objawy alergii?
Jakie leczenie?
Przy zajęciu dróg oddechowych stosowane są preparaty kortyzonu, a także leki porzeciwhistaminowe, wapń i adrenalina podawane przez lekarza najczęściej w formie dożylnej. Niekiedy lekarz ratując życie chorego dokonuje zabiegu tracheotomii lub konikotomii. Osobom , które miały w przeszłości ciężką reakcję alergiczną z utrudnieniem oddychania, przepisuje się strzykawkę z adrenaliną do zastosowania domięśniowo w przypadku ponownego wystąpienia duszności. U osób z dziedziczą formą choroby takie leczenie jest nieskuteczne. Stosuje się u nich przetoczenia osocza, które uzupełniają niedobór inhibitora C1 esterazy. Inną metodą jest podawanie androgenów (hormonów płciowych), które zwiększają ogólną produkcję białek w organizmie.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
