Udar mózgu to jedna z najtragiczniejszych w skutkach chorób. Osoba dotknięta udarem często nigdy nie powraca do pełnego zdrowia, a nierzadko jest w bardzo dużym stopniu niepełnosprawna. Udar przeważnie zdarza się z zaskoczenia, jak grom z nieba. Czy można uchronić się przed udarem?
Czynniki ryzyka – możesz je ograniczyć!
Zmieniając swój styl życia, możemy w bardzo dużym stopniu zmniejszyć ryzyko udaru. Oczywiście wymaga to wysiłku i konsekwencji, ale ile można zyskać! Kto nie próbuje uprawiać regularnej aktywności fizycznej, rzucić palenia lub pozbyć się nadwagi? Jesteśmy odpowiedzialni za swoje zdrowie, a ono naprawdę jest najważniejsze. Poza tym zdrowy styl życia, nie musi wiązać się z nudnym życiem pełnym wyrzeczeń. Przeciwnie, stosując się do tych prostych zasad, możesz zyskać więcej energii i radości z życia.
Zobacz też: Kto jest zagrożony udarem mózgu?
Nie lekceważ objawów
Udar często atakuje z zaskoczenia, jednak nierzadko organizm wysyła ostrzegawcze znaki. W przypadku udaru są to tzw. przemijające ataki niedokrwienne (skrótowo nazywane TIA – z ang. transient ischemic attack). Nagły atak niedokrwienia objawia się pod postacią chwilowych i krótkotrwałych objawów neurologicznych. Mogą to być np. problemy z widzeniem lub mową – nagle z niewiadomych przyczyn, osoba dotknięta TIA zaczyna "bełkotać", nie może znaleźć odpowiednich słów lub nie może zrozumieć, co się do niej mówi. Czasem może dojść do przejściowych zaburzeń czucia lub ruchu – drętwienia jednej połowy ciała lub niemożności poruszenia ręką, nogą, palcami.
Objawy te trwają przeważnie zaledwie kilka minut i same ustępują, więc osoba nimi dotknięta zapomina o nich lub nie ma czasu na konsultowanie tej drobnej „przypadłości” z lekarzem. To błąd. Każde, nawet najkrótsze zaburzenie neurologiczne, powinno skłonić nas do jak najszybszej wizyty u lekarza lub nawet przyjścia na ostry dyżur.
Możesz działać - lecz się!
Udar mózgu nierzadko jest konsekwencją innych chorób. Należą do nich przede wszystkim choroby serca m.in. migotanie przedsionków. Zwiększają one ryzyko tworzenia się zakrzepów w sercu, które mogą oderwać się i z prądem krwi dotrzeć do mózgu, tworząc tam zator. Dlatego konieczne jest przyjmowanie leków zapobiegających zakrzepom.
U osób młodszych, nie obciążonych innymi chorobami wystarczy leczenie aspiryną. Natomiast u starszych osób orazw sytuacji, gdy występują inne poważne choroby, stosowane jest leczenie tzw. doustnymi antykoagulantami np. acenokumarolem. Przyjmowanie tych leków wymaga częstych kontroli u lekarza i ścisłego przestrzegania jego zaleceń. Leczenie musi być bardzo dobrze dobrane, ponieważ jeśli przyjmowana dawka jest zbyt mała, lek nie spełnia swojej roli; kiedy jest zbyt duża, może zwiększać ryzyko krwawienia. Należy również uważać na inne przyjmowane leki i możliwość ich interakcji ze sobą oraz konsultować wszelkie wątpliwości dotyczące terapii.
Polecamy: Jak przebiega leczenie udaru mózgu?
Chorobami, które zwiększają ryzyko udaru mózgu, są również nadciśnienie tętnicze, cukrzyca i zbyt wysoki cholesterol. Często są lekceważone przez pacjentów, ponieważ początkowo mogą nie dawać żadnych objawów. Skutki tych chorób bywają jednak bardzo poważne – jednym z nich może być udar mózgu. Dlatego warto zaufać swojemu lekarzowi i stosować się do jego zaleceń. Prawidłowe wartości ciśnienia, cukru i cholesterolu niczemu nie służą bardziej jak Twojemu zdrowiu.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
