Metody leczenia dostosowane do wieku
Podstawową zasadą leczenia onkologicznego u osób starszych jest wybór najlepiej tolerowanej metody leczenia. Oznacza to np. operacje o małym zakresie, radioterapię w określonych miejscach zamiast na całe pole i o małej dawce promieni, leki o niewielkiej toksyczności albo hormonoterapię.
Leczenie należy zawsze poprzedzić całościową oceną chorego z uwzględnieniem wszystkich czynników za i przeciw terapii, która w tej grupie osób jest zdecydowanie bardziej uciążliwa niż u młodszych pacjentów. Czynniki mające negatywny wpływ na osiąganie korzyści z leczenia powinny być w miarę możliwości korygowane. Niestety nierzadko nie jest to możliwe.
Zobacz też: Rak to nie koniec świata
Wiele przeszkód, mało badań
Nie tylko czynniki medyczne odgrywają rolę w procesie leczenia. Starszy pacjent może nie radzić sobie z właściwym, systematycznym przyjmowaniem leków doustnych, natomiast przyjazd do szpitala na podanie leków drogą pozajelitową nierzadko stwarza problemy organizacyjne (część pacjentów mieszka w sporej odległości od placówki prowadzącej terapię).
Starsi chorzy wymagają szczególnej opieki, także psychologicznej, oraz socjalnego wsparcia. Demencja, depresja i uszkodzenie słuchu wpływają na motywację oraz zrozumienie przez pacjenta celów i przebiegu terapii.
Ograniczenia i bariery leczenia
Trudno czasami wymagać świadomej zgody na leczenie, a tym bardziej na udział w badaniach klinicznych. Ma to podwójne konsekwencje. Po pierwsze starszy pacjent ma ograniczony dostęp do możliwych metod leczenia, z których któraś może okazać się skuteczna.
Drugi aspekt ma znaczenie globalne. W krajach rozwiniętych pacjenci powyżej 65. roku życia wciąż stanowią niewielki odsetek biorących udział w dużych kontrolowanych badaniach klinicznych i dlatego wciąż mało wiadomo na temat leczenia chorych w tej grupie wiekowej.
Po pierwsze nie szkodzić
Wiemy, że starsi pacjenci są bardziej narażeni na powikłania leczenia onkologicznego, ze względu na mniejsze rezerwy narządowe, mniejszą zdolność do naprawy uszkodzeń (leki niszczą zarówno komórki rakowe, jak i zdrowe komórki pacjenta), zmiany w działaniu leków, nasilone interakcje lekowe i współistniejące schorzenia. Częściej dochodzi do działań niepożądanych leków i sumowania się ich toksyczności (np. dla nerek lub wątroby). Bardziej intensywne i niezbędne staje się leczenie wspomagające właściwą terapię nowotworu, np. korygowanie towarzyszącej niedokrwistości lub zakażeń.
Czasami powikłania zmuszają do przerwania leczenia. Niestety równie często bywa, że najbardziej humanitarną drogą postępowania jest od początku jedynie terapia paliatywna.
Zobacz też: Jak znaleźć pomoc w walce z rakiem?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
