Oscar Wilde

Oscar Wilde

Ten utalentowany irlandzki pisarz, kontrowersyjny esteta i błyskotliwy bywalec salonów jest autorem sentencji oddających modernistyczny nastrój schyłku wieku.
/ 09.07.2009 12:36
Oscar Wilde

Prowokator przystrojony w pióra

Oscar Wilde (1854-1900), syn znanego lekarza i poetki, od czasów szkolnych wyróżniał się niezwykłą osobowością, humorem i talentem literackim. Podczas studiów w Oxfordzie nosił długie włosy, ekstrawagancko się ubierał, otaczał bibelotami i wyśmiewał stereotypowe męskie zajęcia. Był przedstawicielem modernizmu, głoszącego hasła estetyczne w rodzaju „sztuka dla sztuki”. Stał się bywalcem salonów, swoje poglądy wygłaszał głośno. Po wyjeździe do Ameryki zajmował się dziennikarstwem i wydawnictwami (m. in. pismo Woman’s World). Pisał poezję, powieści, komedie i dramaty. Jego sztuce „Salome” odmówiono wystawienia ze względów obyczajowych i religijnych. Ożenił się i miał dwójkę dzieci, rodzina odeszła od niego jednak, zmieniając nazwisko, po głośnym procesie w związku z jego homoseksualizmem. Wilde przyznawał się do posiadania wielu młodych kochanków. Został skazany na 2 lata po przegraniu sprawy o zniesławienie, którą wniósł przeciwko markizowi Queensberry, ojcu jednego ze swoich kochanków. Zmarł w wieku 46 lat, pod zmienionym nazwiskiem, w tanim, anonimowym motelu, na chwilę przed śmiercią przechodząc na katolicyzm. Jego biografia była inspiracją dla wielu pisarzy i twórców filmowych.

Portret Oscara Wilde’a

„Portret Doriana Graya” (1891) to jedyna powieść, jaką napisał Wilde, a zarazem najbardziej znana książka tego autora. Oskarżony przez czytelników o brak moralności i dandyzm, Wilde zmienił bądź usunął liczne aluzje do homoseksualizmu. „Portret…” jest zwierciadłem autobiograficznym autora, opowiada o młodym, pięknym i niewinnym chłopcu (Dorian Gray), dla którego znajomość z dystyngowanym i cynicznym lordem Henrym okazuje się zgubna, rujnuje jego moralność i zmienia go w potwora. Odbicie tego procesu utrwala się w niezwykły sposób na fakturze portretu Doriana. Rozmowy, jakie prowadzą bohaterowie powieści na salonach, są esencją modernistycznego dandyzmu, estetyzmu i talentu Wilde’a. Momentami przypominają zbiór błyskotliwych cytatów, salonową księgę uwodzenia rozmową i pozorami.

Cytaty

„Dżentelmen nie robi niczego, czego nie można by potem opowiedzieć w czasie obiadu.”

„Absurdem jest dzielić ludzi na dobrych i złych. Ludzie są tylko czarujący i nudni.”

„Jedynym sposobem pozbycia się pokusy jest uleganie jej.”

„Dżentelmen – to człowiek, który nie rani cudzych uczuć, chyba że umyślnie.”

„Jedyny sposób postępowania z kobietą? Gdy jest ładna, zalecać się do niej – gdy jest brzydka, zalecać się do innej.”

„Tylko jedna rzecz jest gorsza niż gdy o nas mówią, a mianowicie, gdy o nas nie mówią.”

„Moralność to postawa, jaką przyjmujemy wobec osób, których nie lubimy.”

„Artysta może wyrażać wszystko.”

„Wszystkie cnoty kardynalne nie wynagrodzą na wpół zimnej przystawki.”