Problem z "jego" rodzicami.

napisał/a: agussia06 2008-11-04 17:24
Od pewnego czasu nie wiem co mam już robić, żeby nie myśleć i nie wykańczać się przy tym nerwowo. Problemem dla mnie są rodzice mojego chłopaka. Myślałam, już nawet żeby odejść od Niego, mimo że kocham Go. Nie potrafię ich zrozumieć, nie potrafię zrozumieć jak można krzywdzić swoje dziecko i manipulować Nim tak. Kiedy byliśmy w Polsce chłopak mój A. mieszkał z mamą i siostrą w mieście, związane to było ze szkołą, pracą. W domu tym codziennie awantury, bo siostra chłopaka jest lekko mówiąc konfliktowa i bardzo nie przystosowana do życia, mimo iż ma 21 lat i 3 letnie dziecko, nie potrafi trzonka od miotły dobrze chwycić. Studiuje na prywatnej uczelni, najdroższej w mieście, mimo to do pracy się nie garnie. Pieniądze z alimentów na małego wydaje na imprezy i papierosy. Dlatego mój chłopak mimo, że młodszy ciągle goniony był do pracy, bo pieniążki na życie przecież muszą być. Sytuacja o tyle trudna, że rodzice mimo, że są małżeństwem mieszkają osobno, tata A. prowadzi działalność gospodarczą, stąd musi mieszkać za miastem. Zgodzę się, że może być im ciężko, ale dlaczego "orają" ciągle w A. mają przecież córkę? Zdrową i dorosłą już, która mogłaby zabrać się do pracy i pomóc. Obecnie przebywam z chłopakiem za granicą, wyjechaliśmy się tutaj czegoś dorobić, ale obawiam się że rodzice zaczną swoją grę - wkurza mnie, że już teraz myślą, że jak ktoś siedzi za granicą to ma nie wiadomo jakie kokosy, nikt nie wie, jak te pieniądze ciężko przychodzą i jak Polak za granicą jest wykorzystany do granic możliwości. Już teraz kiedy A. dzwoni do domów zaczyna się płacz, że im tak ciężko. Chłopak jednorazowo wysłał im większą ilość gotówki, ale obawiam się, że będą wołali o więcej. Jestem o tyle zła, bo nigdy nie był w domu dobrze traktowany, zawsze był ten gorszy od siostry. Mama z siostrą manipulowały tak, że był tylko od zarabiania pieniędzy i najgorszych robót. Co mnie wstrząsnęło - tydzień po jego wyjeździe do pracy za granice, poszłam pożegnać się do jego mamy, a tam zastałam otwarty jego pokój i wstawione meble małego A. siostry! Wyszłam wtedy z płaczem! Jeszcze fałszywie ocierali łzy po jego wyjeździe, a pokój zdążyli już urządzić, tak że na dobrą sprawę chłopak nie ma już miejsca powrotu ;/ Może jestem zbyt krytyczna i chamska w tym co piszę, ale nie mieści mi się to wszystko w głowie. Ja i A. jesteśmy jeszcze bardzo młodzi, bo mamy po 20 lat. Boje się, że z ciężkiej pracy za granicą niczego się nie dorobimy, przez te telefony od A. rodziców. Tutaj nam jest dobrze, jednak chłopak tęskni. Nie potrafię mu zapewnić tego za czym tęskni, a raczej za kim. Za kłótniami, wykorzystywaniem? Być może to ze mną jest nie tak, ale nie rozumiem tego. U mnie w domu jest inaczej. Jakiś porządek, hierarchia. Co mam robić żeby chłopak zrozumiał, że żyjemy tu i dla siebie, że pracujemy na naszą przyszłość ...?
napisał/a: zuzaz89 2008-11-04 18:01
Wydaje mi się, że to ni jest powód do zrywania z osoba, którą kochasz. Widocznie jest przyzwyczajony do takich warunków, może w jego rodzinie, uważają, że tylko mężczyzni powinni pracowac. Tak jak ty kochasz i tęsknisz za swoja rodziną, tak samo on. To może porozmawiajcie z tymi rodzicami, a zwłaszcza on (chyba, że nie ma do tego pretensji jak go szanują) i powie szczerze co czuje co go gryzie i czemu tacy są. MOże oni sobie z tego sprawy nie zdają jaki to jest dla niego ból
napisał/a: Monini 2008-11-04 18:04
agussia06 napisal(a):Co mam robić żeby chłopak zrozumiał, że żyjemy tu i dla siebie, że pracujemy na naszą przyszłość ...?


chyba tak mu to wtluc do glowy, a tak powaznie, to dopoki sam tego nie zrozumie, Ty chyba nic nie zrobisz, niektorzy beda cale zycie robic, zeby innym zylo sie lepiej, sama znam takiego czlowieka...

Rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa, ale widze, ze on swiata poza nimi nie widzi
napisał/a: agussia06 2008-11-04 18:05
Wiem, że to nie jest powód, dlatego nie zrobię tego. Jednak nie wiem już jak wpłynąć na Niego żeby w końcu coś się zmieniło. Jestem z Nim 3 lata tak więc znam dokładnie zwyczaje jego domu. Nic mi nie wiadomo, o tym żeby tylko mężczyźni pracowali ;/
napisał/a: ~gość 2008-11-10 07:20
Chyba nic innego zrobić nie możesz, jak tylko dużo z nim o tym rozmawiać...
napisał/a: magda_990 2008-12-26 19:58
wszyscy wszystkim radza aby dużo rozmawiac, ja sama mam trudna sytuacje rodzinna i wiem ze jednak rozmowa nie jest zlotym srodkiem kiedy obie strony sa uparte, kazdy kompromis sprowadza sie do tego ze albo jedna albo druga strona jest niezadowolona...

nie pozwol na to by Twoj chlopak wysylal rodzinie pieniadze, jego rodzice sa dorosli, jego siostra rowniez, on tworzy z Toba powazny zwiazek i pracujecie razem dla WAS i waszej przyszlosci a nie KOGOS... rodzinie sie pomaga ale jesli ktos wprost Ci daje do zrozumienia ze chce od Ciebie kase to cos jest nie tak.. powiedz mu to , ze to Wasza przyszlosc i to powinno byc najwazniejsze to jest jasne logiczne i proste - to nie ma byc rozmowa po prostu powiedz mu to glosno i dosadnie jesli nie zrozumie to juz sama nie wiem...
napisał/a: cinkapooh 2008-12-28 00:23
Jest napewno rozsądny, na pewno ma dobre serce, dużo daje, sam nic mieć nie będzie.... złote serce ... pozazdrościć, ale niestety takie osoby często są wykorzystywane, dlatego do tanga trzeba dwojga. Nie denerwuj się... pewnego dnia jak będziecie razem siedzieć, popatrz na niego pomyśl sobie w duchu czy jesteś gotowa na delikatną, spokojną rozmowę, taką która da mu do zrozumienia, że wiążesz z nim jakąś przyszłość, sama zastanów się jaką. Ja miałam podobnie, ale spokojnie, rozmowa, wiara to najważniejsze.... nie krzyki, ani kłótnie. Pamiętaj, że on jest tą ich małą ofiarą, a Ty jego obrońcą :). A może rozmowa o dziecku, ślubie? .... zastanów się czego Ty chcesz, no i zapytaj go o to samo :). A rozmowa potoczy się sama.

3mam kciuki jak coś to daj znać jak poszło *
napisał/a: Pilara 2008-12-29 20:41
Niekoniecznie rozmowa tutaj dojdzie do skutku. Z Twoim A. - nie kwestjonuje, ale Jego rodzina... wydaje mi się, że przyzwyczaili się do tego co mają i nie poddadzą się tak łatwo. Z pewnością padną słowa o "niewdzięczności, o szacunku do rodziny i obowiązkowej pomocy etc.". Chyba tylko brutalne i gwałtowne "NIE !" może tu pomóc...

Może jestem zbyt uprzedzona, ale obawiam się, że bycie zbyt uprzejmy obraca się potem przeciwko nam.


agussia06, przemyśl to.