W Niemczech występuje jako Mauritius i Moritz, w krajach anglojęzycznych – jako Maurice i Morris, we Włoszech – jako Maurizio, w Portugalii - jako Mauricio, zaś na Węgrzech – jako Moric i Mor. W Polsce funkcjonują dwie formy przekształcone – Maur i Mauryn – obie nadawane nieporównywalnie rzadziej, niż sam Maurycy, choć i on w ostatnich latach na nadmiar popularności nie może narzekać. A przecież bywały u nas okresy (np. w XVIII, czy XIX wieku), kiedy pokaźne rzesze noworodków płci męskiej otrzymywały na chrzcie właśnie to imię. W kalendarzu Maurycego uwzględniono dwukrotnie: 22 wrześnie i 13 października; trzy dni przyznano Maurowi: 15 stycznia, 25 października i 22 listopada, a jeden Maurynowi: 10 czerwca.
Panowie o tym imieniu zwykle wolą unikać zbędnego wysiłku. Niekiedy nawet uchodzą za pospolitych leniów, ale jest to opinia bardzo uproszczona i niesprawiedliwa. Na ogół Maurycy żadnej pracy się nie boi, lecz nigdy nie pracuje więcej, niż to konieczne.
Jeśli chodzi o przyszłość Maurycych (jak również Maurów i Maurynów), to pewne jest tylko jedno – nie grozi im monotonia. Nadchodzący czas będzie dla nich obfitował z jednej strony w niezliczone przygody, zaś z drugiej – w nieprzerwany potok ich własnych, wewnętrznych emocji. Czeka ich radość, smutek, śmiech, łzy... I co jeszcze? Właściwie – wszystko. Oprócz nudy.
Źródło: Książka "Magia imion" (Wydawnictwo Printex)
