Występuje zresztą nie tylko w krajach słowiańskich, bo spotyka się je, choć nieczęsto, np. w Niemczech (Kasimir), lub w Anglii (Casimir). Odpowiednik żeński jest chyba zarezerwowany wyłącznie dla Polski; jeśli pojawia się gdziekolwiek indziej, to – używając aptekarskiego określenia – „w ilościach śladowych”. Za to nasze polskie Kazimiery to niezłe...sztuki. Ilość imienin Kazimierz i Kazimiera mają podzieloną sprawiedliwie – dla każdego po jednym dniu; 4 marca dla niego i 21 sierpnia dla niej.
Osoby o tych imionach przeważnie uchodzą za atrakcyjne i dzięki temu nie brakuje im zainteresowania ze strony płci przeciwnej. Mimo to, będąc w związkach małżeńskich, zachowują dozgonną wierność. Jakkolwiek pod tym względem zdarzają się wyjątki...
Jeśli do tej pory Kazimierzów bywało niewielu na Zachodzie, to niebawem ten stan ulegnie diametralnej zmianie. Znacząca ich część znad Wisły przeniesie się nad Tamizę, podążając śladami swojego słynnego imiennika (słynnego ostatnio głównie z tego... że jest słynny). I oni również mają szansę na wielkie szczęście w miłości. Jeśli chodzi o Kazimiery, to one na ogół nigdzie się nie wybierają, przynajmniej nie w nadchodzących dniach. Ale niejedna z nich być może na przysłowiowym własnym podwórku wydatnie zaznaczy swoją obecność. A jedna – na pewno.
Źródło: Książka "Magia imion" (Wydawnictwo Printex)