Wygląd
Owocniki hubiaka są wieloletnie tzn. każdego roku przyrasta kolejna warstwa. Mają kształt półkolisty, kopytowaty, są bokiem przyrośnięte do podłoża. Dorastają w/g atlasów do 50 cm szerokości, ale bywają też większe. Z wierzchu hubiak jest jasnoszary albo szarobrązowy, ma matową powierzchnię z suchą, strefowaną skorupą. Hymenofor rurkowaty, rurki brązowe z jasno orzechowymi, drobniutkimi porami, które po uciśnięciu ciemnieją. Miąższ zamszowaty, korkowato-zdrewniały, rdzawo-brązowy. Zapach przyjemny, grzybowy; smak cierpki.
Zobacz nazwy regionalne hubiaka pospolitego
Występowanie
Hubiaki rosną przede wszystkim na osłabionych drzewach liściastych, zwłaszcza na brzozach i bukach, sporadycznie na drzewach iglastych. Możemy je spotkać przez cały rok w lasach, parkach, ogrodach. To groźny pasożyt drzew powodujący szybko postępującą białą zgniliznę drewna. Wyrastają pojedynczo albo w grupach kilku owocników. Zdarza się, że gdy zaatakowane drzewo się zwali, kolejne owocniki wyrastają na poprzednim, ale pod innym kątem.
W maju i czerwcu owocniki rozsiewają zarodniki i są wtedy pokryte białym pyłem, jakby omączone.
Miąższ hubiaka łatwo i długo się tli więc dawniej robiono z niego tzw. hubkę do rozniecania ognia. Wykorzystywano go też jako środek opatrunkowy do tamowania krwi ponieważ jest stosunkowo miękki i chłonny.
Hubiak pospolity (Fomes fomentarius)
Hubiak pospolity (Fomes fomentarius)
