Wygląd
Kapelusze boczniaków mają muszlowaty lub łopatowaty kształt. Są barwy popielatej, szarobrązowej, szaroniebieskiej, z wiekiem blakną. Ich powierzchnia jest gładka i naga. W naturze dorastają do kilkudziesięciu cm szerokości. Do drewna przyrośnięte są białawym, krótkim, filcowym z wierzchu i pełnym w środku trzonem, czasami prawie niewidocznym. Hymenofor blaszkowaty, blaszki białawe, siwe, z wiekiem fioletowawe. Miąższ biały i miękki, po przekrojeniu nie zmienia koloru, ma przyjemny zapach i lekko kwaskowaty smak.
Występowanie
Boczniaki wyrastają gromadnie, zwykle ułożone jeden nad drugim jak dachówki lub pozrastane jak ławice ostryg. Pojawiają się na drzewach i drewnie drzew liściastych (zwłaszcza topól, wierzb i buków) późną jesienią, po pierwszych przymrozkach, czyli w październiku i listopadzie. Jeżeli zima jest łagodna rosną aż do marca. Można je spotkać w lasach, zwłaszcza łęgowych, ogrodach i parkach. Masowo wyrastają zwłaszcza na starych topolowych pniach i pniakach drzew sadzonych kiedyś wzdłuż dróg.
Boczniaki są także uprawiane na skalę przemysłową. W warunkach sztucznych hoduje się je na słomie lub zmielonych kolbach kukurydzy. Grzyb dopuszczony do obrotu handlowego w Polsce.
Zobacz nazwy regionalne boczniaka ostrygowatego
Zastosowanie w kuchni
Boczniak, oczywiście młode owocniki bo starsze są łykowate, jest grzybem lekkostrawnym i bardzo smacznym. Ich delikatny smak idealnie współgra z innymi składnikami. Można je smażyć, gotować np. zupę a'la flaczki, dusić, przyrządzać z nich farsze do pierogów.
Zobacz: Mapy występowania grzybów - gdzie szukać?
Pora występowania boczniaków powoduje, że bardzo trudno pomylić je z innymi grzybami - jeśli już to z innym gatunkiem boczniaka np. lejkowatym czy dębowym, ale wszystkie są jadalne.
Gatunki podobne
Podobny jest łycznik późny (Panellus serotinus), w/g niektórych źródeł jadalny, który ma kapelusz w bardziej ochrowych lub zielonobrązowych barwach i biało żółte blaszki.
Boczniak ostrygowaty (Pleurotus ostreatus)
Boczniak ostrygowaty (Pleurotus ostreatus)
