Dlaczego LASER?
Nazwa laser pochodzi od angielskich słów, które mówią o jego funkcji ("Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation"), co w przekładzie oznacza wzmacniacz światła. Laseroterapia jest dość młodą metodą leczenia liczącą około 50 lat. Urządzania o funkcjach zbliżonych do tych jakie znamy obecnie powstały na bazie pomysłu wykorzystania zjawiska wymuszonej emisji promieniowania elektromagnetycznego.
Zobacz też: Jak zlikwidować przebarwienia za pomocą lasera?
Pierwsze próby wykorzystania teorii w praktyce
Już w 1958 roku fizyk Townes podjął próby realizacji tego projektu w praktyce. Pierwsze czynne urządzenie laserowe powstało w roku 1960. Zostało ono stworzone przez Maimana w Pracowni Badań Lotniczych w Malibu. Model zaprezentowany przez niego wykorzystywał jako źródło światła jony chromu krystalicznego rubinu. Dzięki temu powstawała spójna, monochromatyczna wiązka światła.
Od tamtego czasu stworzono bardzo wiele różnorodnych urządzeń laserowych. Jednym z nich był laser gazowy (z mieszaniną helu i neonu). Następnym przełomem było wynalezienie lasera półprzewodnikowego (1962 r.) oraz cieczowego (1963 r.).
Kiedy medycyna zainteresowała się laseroterapią?
Znalazły one zastosowanie nie tylko w przemyśle, ale przede wszystkim w medycynie jako metody diagnostyczne i terapeutyczne. Historia zastosowania klinicznego lasera sięga ok. 40 lat wstecz. Pierwszy raz laser zastosował węgierski lekarz dr Endre Mestera do leczenia trudno gojących się ran i owrzodzeń. W 1969 roku wykorzystał światło laserowe do tzw. biostymulacji przemian biologicznych. Obecnie z powodzeniem stosuję się ją m.in. w medycynie estetycznej, kosmetologii, okulistyce.
Zakres działań laseroterapii się poszerza, tak jak i badania nad skutecznością tej metody. Obecnie jest to już w pełni zautomatyzowany proces, który może stanowić samodzielny sposób leczenia. Redukcja efektów ubocznych przy efektywności, bezbolesności zapewniły laseroterapii czołowe miejsce w metodach stosowanych do niwelowania zjawisk chorobowych.
Jaki jest mechanizm leczniczego działania laseroterapii?
Laseroterapia polega na oddziaływaniu bodźcowym energii promieniowania na chore tkanki. W miejsca te aplikuję się wiązkę światła laserowego o odpowiedniej mocy i długości fali.
Zobacz też: Jakie zastosowanie w medycynie znajduje laser i laseroterapia?
Podstawowy mechanizm działania leczniczego i przeciwbólowego polega na wywoływaniu drgań atomów w naświetlanych tkankach. Powstaje wówczas zjawisko rezonansu paramagnetycznego. Promieniowanie to powoduję wzbudzenie drgań w sąsiednich tkankach które leżą głębiej, sięgając do około kilku centymetrów. Skutkiem tego jest znormalizowanie procesów zachodzących w komórkach na poziomie molekularnym. Niskoenergetyczne promieniowanie lasera powoduję przyspieszenie lub zwolnienie procesów metabolicznych, dzięki czemu jego światło ma działanie przeciwzapalne, odczulające, łagodzące ból, spazmolityczne i przeciwkrwotoczne.
Pierwsze zastosowanie laseroterapii w medycynie miało miejsce 40 lat temu. Od tego czasu znalazła ona stałe miejsce jako metoda diagnostyczno-terapeutyczna w okulistyce, medycynie estetycznej i kosmetologii.
