Dziesiątki badań i debat nie doprowadziły nadal do żadnej jednoznacznej konkluzji – nikt nie jest w stanie udowodnić, że rozciąganie mięsni i stawów zwiększa wydolność i zapobiega kontuzjom. Sportowcy nadal demonstracyjnie wykonują stretching przed wejściem na boisko czy w bloki startowe, zaś ogromna popularność jogi uczyniła dodatkowo zwiększa wiarę w technikę rozciągania.
Lekkoatleci utrzymują, że ćwiczenia pomagają im rozluźniać mięśnie ud i łydek, przez co np. bieganie jest mniej bolesne i łatwiejsze. Brakuje wciąż jednak anatomicznych dowodów na tą teorię. Wedle lekarzy sportowych, zapobieganiu kontuzjom faktycznie sprzyja gimnastyka, ale raczej rozgrzewająca. A zatem wszystkie dobrodziejstwa przypisywane stretchingowi, mogą wynikać raczej z pobudzenia ogólnego krążenia, które można osiągnąć także poskokami czy przysiadami.
Oczywiście, rozciąganie czyni nas bardziej elastycznymi, z tym, że dla sportowców to koniecznie musi być dobra wiadomość, gdyż udowodniono, że najlepsze wyniki w sprincie uzyskują raczej ci „sztywniejsi”. Im bardziej jesteśmy elastyczni, tym więcej potrzebujemy energii na chodzenie czy bieganie. To może być dobra wiadomość dla chcących zgubić trochę kalorii – powolny stretching procentuje!
Badania prowadzone na wojskowych poddawanych ciężkiemu treningowi oraz profesjonalnych biegaczach nie dały żadnego potwierdzenia, że rozciąganie chroni rzeczywiście chroni przed kontuzjami. Niektórzy specjaliści sugerują wręcz, że może ono czasowo osłabiać mięśnie. Jeden z amerykańskich ortopedów opublikował badania, które wskazują, że uczenie mięśni uda rozluźnienia przy wyprostowanym kolanie jest wręcz pierwszym krokiem do poważnych kontuzji!
Agata Chabierska
