Dlaczego piszę o jodze dla dzieci?
Prowadząc tego typu zajęcia z dziećmi (w mej praktyce nauczycielskiej miałam okazję pracować z dziećmi od 4 do 12 roku życia), zauważyłam korzystny wpływ jogi na najmłodsze pociechy.
Korzyści płynące z tego typu spotkań są następujące:
- zwiększenie gibkości i elastyczności ciała,
- wzmocnienie mięśni,
- redukcja bólów kręgosłupa,
- korekta sylwetki,
- odreagowanie stresów i napięć emocjonalnych,
- nauka samodyscypliny,
- kształcenie umiejętności społecznych,
- wzrost wiary w siebie, samoakceptacji oraz wiele innych.
Podstawowa teoria, którą przyjęłam, to założenia dotyczące natury człowieka: jedności ciała i psychiki. Zagadnienie te poruszali m.in.: W. Reich, A. Lowen, S. Keleman. Reich uważał, że każdy organizm funkcjonuje jako jedność i całość. We wszelkie działania zaangażowany jest człowiek jako jedność psychofizyczna.
Zobacz też artykuł o formach ćwiczeń motywujących dziecko do nauki.
Zdrowie psychofizyczne zależne jest od ilości energii, jaką dana osoba posiada, oraz od jakości przepływu tej energii. Innym kryterium zdrowia jest umiejętność wykorzystania swej energii tak, aby utrzymać równowagę między naładowaniem a rozładowaniem energetycznym.
Psychoanalityk ten podkreśla, iż suma wszystkich chronicznych napięć mięśniowych, które ukształtowały się w ciągu życia – a w szczególności w dzieciństwie – kształtuje osobowość.
Kontynuatorem tej koncepcji był Lowen, który pisał o tym, że prawidłowe oddychanie jest istotą pełnego zdrowia. Poprzez oddychanie zwiększamy i podtrzymujemy metabolizm komórkowy, który jest ważnym źródłem energii. Zniekształcenie i ograniczenie oddechu powstaje wskutek chronicznych napięć mięśniowych.
Keleman utożsamia zdrowie ze zdolnością oddychania, gdzie zachodzi płynne przechodzenie przez fazy wdechu i wydechu. Rodzaje zaburzonego oddychania interpretuje następująco:
- trudności z wydechem – charakterystyczne dla ludzi przejawiających lęk przed ekspresją, wyrażaniem siebie,
- trudności z wdechem – znamienne dla osób mających problem z braniem, otrzymywaniem, napełnianiem się.
Z powyższych założeń wynika, że pracując z ciałem, docieramy również do psychiki, wpływamy na emocje. Oznacza to, że zmiana na poziomie ciała związana jest również ze zmianą uczuć, wrażeń. Reasumując: joga to nie tylko ćwiczenia fizyczne, ale o wiele bardziej złożona aktywność, angażująca wszystkie sfery osobowości dziecka.
Zobacz też hatha-joga - ciało, umysł, emocje.
Zachęcam rodziców do wspólnej aktywności z najmłodszymi, wykorzystując ćwiczenia i różnorodne propozycje zawarte w książce. Nauczycielom życzę powodzenia w stosowaniu opisanej metody, a wszystkim zainteresowanym jogą wiele radości płynącej z praktyki i wspaniałego zdrowia psychofizycznego.
Joanna Jakubik-Hajdukiewicz, fragment książki: „Joga dla dzieci. Poradnik dla dzieci i nauczycieli”, Wydawnictwo KOS
