Nasz organizm mimo, że pod względem anatomicznym i fizjologicznym jest dokładnie poznany, to pewne mechanizmy nadal pozostają zagadką. Jedną z nich postaramy się rozwikłać. Zespół zamknięcia, z ang. locked-in syndrome to stan, w którym człowiek jest przytomny i świadomy, czyli wszystko rozumie i identyfikuje docierające do niego bodźce, ale nie może się poruszać z powodu całkowitego paraliżu wszystkich mięśni, a także nie jest w stanie wydawać z siebie dźwięków z powodu nieskoordynowania oddychania z napięciem strun głosowych.
Przyczyny zespołu zamknięcia
Przyczyną zespołu zamknięcia jest uszkodzenie w obrębie pnia mózgu. Jest to struktura anatomiczna, w której znajdują się ważne dla życia ośrodki, m.in. oddychania, regulacji pracy serca, ciśnienia i temperatury ciała. Do uszkodzenia pnia mózgu może dojść na skutek:
- urazu czaszkowo-mózgowego (okolice części potylicznej)
- urazu części szyjnej kręgosłupa
- zatrucia i przedawkowania leków
- chorób układu sercowo-naczyniowego m.in. miażdżyca
- zniszczenia neuronów i osłonek mielinowych
- zbyt szybkie wyrównywanie niskiego poziomu sodu
- udaru krwotocznego lub niedokrwiennego (zamknięcie tętnicy podstawnej mózgu)
Objawy zespołu zamknięcia
Zespół zamknięcia jest mylony przez laików ze stanem wegetatywnym. Jednak zasadniczo różni je fakt, iż w zespole zamknięcia mózg zachowuje wszystkie wyższe struktury w pełni sprawne. Osoba chora oprócz tego, że jest przytomna, świadoma, rozumie, myśli i kojarzy, może jedynie mrugać powiekami w celu porozumiewania się z otoczeniem. Zespół zamknięcia głównie dotyczy osób w średnim wieku, z uwagi na występujące już zmiany miażdżycowe w naczyniach krwionośnych.
Czy zespół zamknięcia się leczy?
Nie ma jednego schematycznego postępowania w przypadku zespołu zamknięcia. Należy zabezpieczyć wszelkie czynności życiowe. Choremu należy dostarczyć i ułatwić komunikowanie się z innymi ludźmi z pomocą sprawdzonych metod. Niestety w zespole zamknięcia nie ma optymistycznych prognoz. Zdecydowana większość pacjentów umiera w ciągu pierwszych kilku miesięcy od uszkodzenia pnia mózgu. Bardzo rzadko dochodzi też do powrotu zdolności ruchowych mięśni. Niektórzy twierdzą także, iż po „wyjściu” z zespołu zmienia się typ osobowości na melancholijny.
Powikłania zespołu zamknięcia
Do powikłań locked-in syndrome zaliczamy m.in.: wahania nadciśnienia, krwotoczne zapalenie dwunastnicy, zwiększoną krzepliwość krwi, gorączkę, zaburzenia oddychania i zaburzenia racy serca.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
