Jak mam żyć? Depresja

Też miałam problemy z depresją, do tego doszły również problemy z alkoholem. Z młodej i uśmiechniętej dziewczyny, której powodziło się w życiu i zawodowym i prywatnym stałam się cieniem człowieka. Przestałam pracować, nie wychodziłam w domu. Rodzice pomagali mi finansowo bo mieszkałam sama. Tak straciłam rok swojego życia, którego już nigdy nie odzyskam. Sytuacja zmieniła się gdy mój brat przeprowadził się do Białegostoku i poznał dziewczynę, obecnie jego narzeczoną, która wyszła z równie podobnej sytuacji jak ja w http://virtus.bialystok.pl/. Było ciężko, kilka razy chciałam zrezygnować. Poprawa nastąpiła gdy po prostu otworzyłam się i zaczęłam rozmawiać o swoich problemach z moim na prawdę wspaniałym lekarzem. Nikt nie traktował mnie jak chorego pacjenta czy dziwoląga a jak przyjaciela, któremu chcą pomóc. Nie czułam się oceniana a zrozumiana. Zaczęłam myśleć o sobie w pozytywny sposób. Wszystko dzięki opiece, którą tam miałam. Nie żałuję, depresja to choroba którą można wyleczyć pod warunkiem, że jest się pod opieką doświadczonych specjalistów, osób skorych do pomocy, empatycznych. Dziś jestem zadowoloną i uśmiechniętą żoną i matką :)

Sama przez to przechodziłam i z bólem muszę stwierdzić, iż był to najgorszy okres w moim życiu. :( Nigdy bym nie przypuszczała, że mężczyzna mojego życia będzie w stanie mnie od tak zostawić. Bolesna prawda które mocno ukuła mnie serce. Dopiero wizyty u specjalisty w Poznaniu, a mianowicie u dr n. med. Marty Czarneckiej-Iwańczuk http://psychologpoznan.pl/ w zupełności postawiło mnie na nogi. Spotkania, jak i terapie pozwoliły mi zwalczyć wszystko co najgorsze a ja znowu zaczęłam cieszyć się życiem. :)

Ja również cierpię na tą paskudną chorobę. Byłam kilka miesięcy w szpitalu, a po wyjściu zaczęłam regularnie chodzić do psychologa www.psychologgarwolin.pl. Dużo lepiej funkcjonuję, waga jest w porządku. Otrzymałam znakomitą pomoc, ale nadal uczęszczam, bo przy tej chorobie trzeba być czujnym.

Depresja to choroba, którą należy leczyć, nie można jej lekceważyć. Ja też się z nią zmagałam. Chodziłam do psychiatry, który pzepisał mi leki, ale sama farmakologia nie pomogła. Musiałm jeszcze uczęszczać na psychoterapię dwa razy w tygodniu. Teraz na szczęście mam ten okres za sobą, ale nie tak na 100% czuję się wolna od swojej ciemnej strony. W chwilach kiedy schodzę na ciemną ścieżkę, dużo czytam o umysle ludzkim, ogólnie o życiu i problemach z nim związanych, ale także czytam poradniki. Ostatnio trafiłam na fajny blog z opowiadaniami i człowieku, życiu, itp. i tak zapadł mi w pamięć taki oto fragment: „I przechodzą cięższy okres bez szwanku, odważnie, efektywnie pokonując wszelkie przeszkody, pokazując siłę swojego charakteru i spryt swojego umysłu.” I tak właśnie staram się myśleć, gdy jest mi ciężęj, gdy napotykam w życiu na jakieś przeszkody.

Kochana, a byłaś u psychologa? Taki sprawdzony na pewno by ci pomógł. Nie ma co się tak męczyć... Ja chodzę na terpapię do Ośrodka Rozwoju Osobistego Przystań i widzę w sobie znaczną zmianę. Na lepsze oczywiście.

Ja mam kontakt z psychologiem online, ale takim sprawdzonym polecanym przez koleżankę i pomaga, bo jednak mogę szybko napisać, nawet nocą jak nie mogę spać a na drugi dzień mam odpowiedź i czuję się zaopiekowania, nie muszę czekać nie wiadomo ile na wizytę. Myślę, że to jednak zależy od stopnia depresji bo wiadomo, że są różne.