Czym jest nieodreagowany uraz?
Kolejnym z obszarów mogących odpowiadać za powstawanie zaburzeń nerwicowych jest, nazwany skrótowo, nieodreagowany uraz. Pisząc skrótowo to sytuacja traumatyczna, mająca swoje miejsce bardzo często w dzieciństwie.
Zobacz też: Jakie są objawy nerwicy?
Przykłady najczęstszych urazów
Do najczęstszych urazów należą:
1) Doznawanie lub bycie świadkiem przemocy w rodzinie (w tym także nadużycia seksualne).
Anna była regularnie bita przez ojca przez całe swoje dzieciństwo. Niewiele pamięta z tego okresu. Najwyraźniej wspomina chowanie się pod łóżko na dźwięk energicznie otwieranych drzwi do domu oraz świadomość, że nie ma ucieczki i nie ma nadziei. Dziś Anna jest już dorosłą kobietą. Ma męża i dwójkę dzieci. Zjawia się na terapii z objawami nawracających ataków paniki, pojawiających się zwłaszcza w nocy. Towarzyszy jej stałe poczucie zagrożenia i ogólne niezadowolenie ze swojego życia. Chciałaby zrozumieć swoje dolegliwości i pomóc sobie w ich przezwyciężeniu.
2) Długotrwała choroba i odosobnione przebywanie w szpitalu, czyli tzw. izolacja szpitalna.
Mariusz zjawia się na terapii grupowej po tym, jak jego lekarz rodzinny skierował go do psychiatry. Pacjent cierpi na szereg dolegliwości somatycznych: stały ból głowy, napady bicia serca, trudności z oddychaniem, poczucie drżenia rąk i nóg oraz bóle stawowe. Towarzyszy mu stały lęk przed poważną chorobą. Badania lekarskie nie stwierdziły organicznych podstaw zgłaszanych przez niego objawów. W rozmowie z psychologiem Mariusz bardzo obszernie opowiada o swoim wczesnym dzieciństwie, kiedy z powodu przewlekłych infekcji wirusowych spędzał w szpitalu więcej czasu, niż przebywał w domu. Pamięta swoje trudności w powrotach do przedszkola i tęsknotę za rodziną.
3) Utrata rodzica.
Monika od półtora roku ma problemy z wychodzeniem z domu. Wyjścia na ulicę bardzo często kończą się silnym atakiem paniki i powrotem. Na terapię przywozi Monikę jej chłopak zaniepokojony jej stanem. W rozmowie z psychologiem, Monika głównie płacze. Wraca wspomnieniami do ciężkiego przeżycia z dzieciństwa, kiedy w wieku 9 lat w wypadku zginęła jej matka. Ojciec rok później ponownie się ożenił. Monika nie wybaczyła mu tego po dziś dzień.
4) Nadużycia emocjonalne.
Gdy Adam miał 10 lat, jego matkę opuścił ojciec wiążąc się z inną kobietą. Przez cały wiek dorastania wychowywał się w duchu oskarżeń i krzywdy. Od swojej matki słyszał często: „tata cię nigdy nie chciał i przez ciebie od nas odszedł”, „jak będziesz duży, to zbudujesz mi dom, żeby wynagrodzić krzywdy doznane od tatusia”. Dziś cierpi na silną fobię społeczną.
Uraz w dzieciństwie – nerwica w życiu dorosłym
Powyższe sytuacje są jedynie przykładami tego, jak bardzo złożona może być struktura zaburzeń nerwicowych. Nieodreagowane urazy z dzieciństwa wiążą się ze współczesnym dramatem naszych bohaterów. Coś, co było kiedyś, ujawnia się dziś w sposób nieoczekiwany i zaskakujący. Powoduje przy tym zagubienie i cierpienie.
Zobacz też: Obsesje i kompulsje, czyli nerwica natręctw
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
