Co to jest narcyzm?
Wszyscy znają mit o zakochanym w sobie Narcyzie, jednak nie wszyscy zdają sobie sprawę, że narcyzm może dotknąć właśnie ich. Narcyzm jest zaburzeniem, które może doprowadzić do problemów w kontaktach interpersonalnych oraz zrujnować każdy związek.
Narcyzm to zaburzenie psychiczne występujące u dorosłych ludzi. Polega na automiłości i skierowaniu libido do własnego ego.
Występują dwa rodzaje narcyzmu:
- pierwotny,
- wtórny.
Narcyzm pierwotny występuje u dzieci, u których popędy nie zostały jeszcze ukierunkowane, a samo dziecko przekonane jest o byciu centrum świata. W przypadku prawidłowego rozwoju dziecko w pewnym momencie zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, jak silnie uzależnione jest od innych i rezygnuje z poglądu, że jest wszechmocne.
Jakie są przyczyny narcyzmu?
Za główne przyczyny rozwinięcia się narcyzmu uważa się uraz narcystyczny lub uraz w okresie edypalnym.
Do urazu narcystycznego najczęściej dochodzi w czasie kiedy dziecko uczy się chodzić i mówić. Jest spowodowany albo poniżaniem i podkreślaniem wpadek dziecka, albo przeciwnie – nadmiernym chwaleniem i przekonywaniem dziecka o jego perfekcji. W takiej sytuacji dochodzi u dziecka do fiksacji rozwojowej, czyli zatrzymania się na pewnym etapie i blokadzie dalszego rozwoju.
W drugim przypadku w okresie edypalnym, kiedy pojawia się zaborcza walka o miłość do rodzica, dziecko sfrustrowane tą sytuacją może chcieć cofnąć się do poprzedniej fazy rozwojowej, gdzie punktem uwielbienia było ono samo. W takim przypadku postawa narcystyczna jest reakcją obronną dziecka.
Zobacz też: Kim jest introwertyk?
Osobowość narcystyczna
Można wyróżnić dwie typowe osobowości narcystyczne:
- osobowość niepewna – taka osoba obawia się oceny innych, przejmuje się krytyką i paraliżuje ją strach, że ktoś z otoczenia dostrzeże coś, co próbuje ona ukryć;
- osobowość pewna – w tym przypadku osoba jest tak pewna swojego wizerunku, że krytyka ani informacje zwrotne z zewnątrz na temat jej osoby zupełnie do niej nie docierają.
Osoby dotknięte narcyzmem nie są egoistami – często zdają sobie sprawę z tego zaburzenia, dotkliwie odczuwają jego skutki i podejmują próby „wyjścia” poza uwielbienie własnej osoby, jednak przeważnie próby te są nieudane. Prowadzi to do frustracji, załamania, niekiedy do depresji. Poza uwielbieniem skierowanym do własnego ego kierowane w tę stronę są także emocje negatywne, co prowadzi do autoagresji, samoponiżania, okaleczania, myśli samobójczych.
W przypadku narcyzmu najlepsze skutki przynosi psychoanaliza i psychoterapia psychodynamiczna, które często trwają kilka lat, ale pomyślnie ukończone pozwalają zbudować zdrową i satysfakcjonującą bliską więź z drugim człowiekiem.
Zobacz też: Typy osobowości
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
