Kompleksowa terapia syndromu przewlekłego zmęczenia

Otoczenie z trudnością akceptuje dolegliwości związane z CFS wobec „zdrowego wyglądu”/fot. Fotolia
Jedna metoda terapii nie wystarczy, by wyleczyć osobę cierpiącą na syndrom przewlekłego zmęczenia. Należy dążyć do zmniejszania objawów, poprzez stosowanie różnorodnych sposobów zwiększania aktywności pacjenta i zmiany jego nastawienia do życia. Pomóc może także hipnoza!
/ 22.07.2011 11:06
Otoczenie z trudnością akceptuje dolegliwości związane z CFS wobec „zdrowego wyglądu”/fot. Fotolia

Odzyskać zdrowie

Należy pamiętać o tym, że wiele osób z CFS może spontanicznie powrócić do zdrowia. Jednakże satysfakcjonujące leczenie jest istotnie związane z prawidłowymi relacjami z terapeutą, regularnymi kontaktami i superwizją. Poza tym w odzyskiwaniu zdrowia ważną rolę odgrywają proces rehabilitacji somatycznej i społecznej oraz wsparcie społeczne, a przede wszystkim sam pacjent i jego rodzina, która, jak się okazuje, także wymaga specjalistycznej edukacji, opieki i wsparcia (Malhi, Vollmer-Conna, 2001; Turp, 2006).

Kompleksowa terapia

Elizabeth Turp (2006) opublikowała własne sposoby pokonywania syndromu przewlekłego zmęczenia. Jako psycholog zajmujący się terapią osób z różnymi zaburzeniami i równocześnie osoba doświadczająca dokuczliwych symptomów CFS ukazała, z jakim wysiłkiem pokonywała słabość i ograniczenia ciała w codziennym życiu, w wykonywaniu takich czynności, jak: zakupy, praca czy udział w przyjęciu. Uświadomiła czytelnikowi, jakim wręcz bohaterstwem jest podejmowana aktywność wobec wszechogarniającej senności i zmęczenia z jedynym pragnieniem udania się na spoczynek. Zwróciła uwagę na to, że otoczenie z trudnością akceptuje dolegliwości związane z CFS wobec „zdrowego wyglądu”. Autorka zastosowała wymyśloną przez siebie holistyczną terapię, z użyciem hydroterapii, aromaterapii, masażu, diety, z podkreśleniem zrozumienia emocji i wpływu stanu emocjonalnego, a zwłaszcza lęku na kondycję zdrowotną, a dzięki programowi stopniowego wzrostu aktywności pacjent może odzyskać siłę i sprawność.

Polecamy: Wybór terapii w syndromie przewlekłego zmęczenia

Optymizm na zmęczenie

Dostrzeżono także pozytywny wpływ optymizmu, radzenia sobie zorientowanego na problem i wsparcia społecznego na poprawę kondycji zdrowotnej osób z CFS (zob. Jason, Witter, Torres-Harding, 2003).

Medycyna Wschodu

Wśród metod terapii osób cierpiących na przewlekłe zmęczenie można odnaleźć również aplikowanie różnych form opartych na tradycji filozoficznej Azji Wschodniej i stosowanie popularnej tam metody Kampo, która w Japonii pełni ważną funkcję w opiece zdrowotnej, także wspiera leczenie nadciśnienia, częstych przeziębień, bólu głowy, artretyzmu, neuralgii, astmy oskrzelowej, kolagenoz, przewlekłego zapalenia wątroby, cukrzycy i innych.

Pozytywne rezultaty leczenia osób z różną etiologią subiektywnie określanego zmęczenia, ocenianego za pomocą kwestionariusza Masudy, odnotowano u osób z chorobami sercowo-naczyniowymi, żołądkowo-jelitowymi, zaburzeniami ze strony układu oddechowego, alergią, nowotworami złośliwymi, z chorobami krwi, ortopedycznymi, ginekologicznymi i innymi. Efekty te polegały na poprawie stanu zdrowia, a także obniżeniu poziomu zmęczenia fizycznego i psychicznego oraz spadku bezsenności (zob. Sekiya i in., 2005).

Hipnoza? Czemu nie!

Wśród różnorodnych metod terapii aplikowanych z powodu ostrego początku syndromu przewlekłego zmęczenia, z dominacją dysfunkcji poznawczych (bez zaburzeń psychicznych), został opisany pozytywny efekt neurofeedbacku i autohipnozy, które doprowadziły do poprawy wigoru i zmniejszenia odczuwanego zmęczenia (zob. Hammond, 2001).

Rola edukacji

Do interesujących wniosków dotyczących rozmaitych form terapii osób z syndromem przewlekłego zmęczenia doszła Sonya Lipczynska (2005), która dostrzegła, że ta grupa osób, często zawiedziona w swych oczekiwaniach wobec opieki medycznej, dzieli się trudnymi przeżyciami, poszukując wsparcia przez Internet. Niekontrolowane informacje i różne metody „uzdrawiania” mogą, zdaniem tej autorki, stanowić istotne zagrożenie zdrowotne. Dlatego uważa, że jeśli ten rodzaj psychoedukacji byłby prowadzony przez specjalistów, istniałaby szeroko dostępna i ważna forma pomocy.

Polecamy: Naturalne metody relaksacji - poradnik

Fragment pochodzi z książki „Zmęczenie a zdrowie i choroba (perspektywa psychologiczna)” Gabrieli Chojnackiej-Szawłowskiej (Impuls, 2009). Publikacja za zgodą wydawcy.

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA