W populacji osób, które decydują się na odebranie sobie życia, znaczną część stanowią osoby chore na depresję. Stwierdzono, że samobójstwo jest przyczyną około 15–25% zgonów osób z jej rozpoznaniem.
Przyczyny i czynniki ryzyka
Wydaje się, że samobójstwo osoby cierpiącej na depresję jest wyłącznie wynikiem jej choroby. Takie charakterystyczne cechy myślenia jak poczucie beznadziejności, niemożności rozwiązania własnych problemów czy negatywne myśli dotyczące przyszłości, stanowić mogą wystarczającą motywację do targnięcia się na własne życie.
Należy jednak uznać fakt, że choć taki negatywny sposób myślenia o własnej osobie i świecie towarzyszy wszystkim chorym z depresją, to jednak nie wszyscy decydują się na rozwiązanie swoich problemów samobójstwem.
Zatem jakie czynniki mogą predysponować osobę z depresją do targnięcia się na własne życie? Do takich objawów i cech depresji należą:
- wysoki poziom lęku,
- poczucie beznadziejności, niemożności rozwiązania własnych problemów, uzyskania pomocy,
- poczucie winy, dopuszczenia się ciężkiego przewinienia i oczekiwanie poniesienia kary lub poczucie jej doświadczania,
- wzmożona drażliwość,
- dolegliwości bólowe i obecność różnych chorób,
- zaburzenia snu, niekiedy z całkowitą bezsennością.
Bardziej narażone są osoby po 45 r.ż., owdowiałe lub rozwiedzione. Statystycznie, częściej próby samobójcze podejmują mężczyźni. Zła sytuacja socjalna związana z utratą pracy, złą sytuacją materialną, samotnością, również mogą stanowić czynniki ryzyka. Szczególną uwagę należy poświęcić także ewentualnym próbom samobójczym w przeszłości oraz samobójstwom wśród bliskich osoby.
Należy zaznaczyć, że mimo, iż nasilenie lęku ma duże znaczenie w ocenie zagrożenia próbą samobójczą, to w przypadku niektórych chorych decydująca jest głębokość poczucia winy i beznadziejności własnego położenia oraz osamotnienie.
Jak postępować z osobą ujawniającą zamiary samobójcze?
Obiegowa opinia głosi, że osoby zamierzające popełnić samobójstwo nie przyznają się do tego i nie informują w żaden sposób otoczenia o swoich zamiarach. Nie jest to prawdą, gdyż często osoba ujawniając swoje plany szuka w ten sposób pomocy i nie należy ignorować tego typu sygnałów.
W rozmowie należy unikać pocieszania i bagatelizowania problemów.
Osoba ujawniająca zamiary samobójcze wymaga, oprócz wsparcia ze strony bliskich, specjalistycznej pomocy, dlatego też należy podjąć próby nakłonienia jej do wizyty u psychiatry, psychologa, zgłoszenia się do ośrodka interwencji kryzysowej lub skorzystania z telefonu zaufania.
Zobacz też:
Jakie są objawy depresji?
Jak leczyć depresję?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
