Czy lęk towarzyszy nam od dziecka?

Czy lęk towarzyszy nam od dziecka?
Nie można dokładnie określić, kiedy pojawia się lęk. Na każdym etapie rozwoju lęk przejawia się w inny sposób i dotyczy innych kwestii. Dziecięce obawy warunkują pojawianie się określonych lęków w późniejszym wieku, a szczególnie silne mogą powodować poważne zaburzenia.
/ 24.05.2011 15:15
Czy lęk towarzyszy nam od dziecka?

Powstawanie lęku

R. Kohnstamm (1989, s. 136–139) pisze, że pojawienie się samoświadomości na początku 2. roku życia prowadzi do powstania całego szeregu lęków. W tym okresie szczególnie przerażające są wszelkie zjawiska natury. Pojawia się lęk przed burzą, huraganem, ciemnością, morzem (1,5 roku życia). Lęk wyższego rzędu, w okresie nabierania coraz większej samodzielności przez dziecko, to obawa przed utratą matki.

Lęki przedszkolaków

Dzieci w wieku przedszkolnym często boją się śmierci, chociaż nie zdają sobie sprawy z jej nieodwołalności. W tym okresie dzieci zaczynają się bać własnych fantazji i wymyślonych przez siebie strasznych postaci. Pod koniec okresu przedszkolnego dziecko coraz lepiej odróżnia fantazję od rzeczywistości, lecz przynosi to nowe źródła lęku.

Zobacz też: Kalendarz badań profilaktycznych dziecka

Lęki w wieku szkolnym

Około 7. roku życia zauważa się u dzieci chwilowe nasilenie lęków i niepewności, które objawia się między innymi bezsennością, nocnymi koszmarami.

Autorka zaznacza, że wszystkie dzieci lękają się, lecz intensywność lęków jest różna, jak też różna jest u dzieci pobudliwość autonomicznego systemu nerwowego.

Zaburzenia w stanie lęku

U dzieci w stanie silnego pobudzenia lękowego wyzwalają się zaburzenia naczyniowe i układu wegetatywnego (często obserwuje się płacz, pocenie się, drżenie w obrębie kończyn, czerwone plamy na twarzy lub szyi, załamywanie się głosu, odczuwanie mdłości czy nawet wymiotowanie, kurczowe przytrzymywanie obiektu zapewniającego poczucie bezpieczeństwa, na przykład matki lub konkretnej zabawki) (Obuchowska, Krawczyński, 1991).

Lęk, czyli niebezpieczeństwo

Lęk jest emocją najbardziej zaburzającą prawidłowy rozwój psychiczny (Wielgosz, 1999). Najsilniejszy lęk wywołuje zagrożenie biologicznej równowagi organizmu, czyli niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia.

Zobacz też: Czym jest całościowe zaburzenie rozwoju dziecka?

Fragment pochodzi z książki „Dziecko z chorobą nowotworową – problemy psychopedagogiczne” autorstwa Beaty Antoszewskiej, Oficyna Wydawnicza „Impuls”. Tytuł, lead i śródtytuły są dziełem redakcji.

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA