fot. Fotolia
Postępowanie sądowe
Praktyka pokazuje, że w większości przypadków instytucje zdrowotne odpowiedzialne za błąd lub zaniedbanie medyczne nie uznają swojej odpowiedzialności i na wezwanie zapłaty odpowiadają odmownie.
Jeżeli zatem, mimo negocjacji ze szpitalem i ubezpieczycielem, spotkamy się z odmową przyznania świadczeń odszkodowawczych lub wysokość tych świadczeń nie jest satysfakcjonująca, sprawę można skierować na drogę postępowania sądowego.
Czy w każdym przypadku można skierować sprawę cywilną do sądu?
Są takie sytuacje, w których prowadzenie postępowania cywilnego jest niemożliwe. W takim przypadku złożenie w sądzie pozwu lub wniosku spowoduje odrzucenie ich przez sąd.
Sąd ma prawo odrzucić pozew, gdy:
- sprawa o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami jest już w toku albo została prawomocnie osądzona (por. art. 199 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c.);
- jedna ze stron nie ma zdolności sądowej albo gdy powód nie ma zdolności procesowej (czyli np. jest osobą niepełnoletnią, a nie działa za niego przedstawiciel ustawowy) albo jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej powodem zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie, zaś uchybienia te nie zostały uzupełnione (por. art. 199 § 1 pkt 3 i § 2 k.p.c.).
Co to jest pozew?
Pozew to pismo rozpoczynające postępowanie cywilne, w którym zawierasz swoje żądania względem strony przeciwnej.
To niezwykle ważne pismo procesowe, które radca prawny albo adwokat przygotowuje ze szczególną starannością. Przy obecnie obowiązujących przepisach proceduralnych istotne jest bowiem podniesienie wszystkich twierdzeń i dowodów dla ich poparcia już w treści pozwu. Błędy w tym zakresie mogą skutkować nawet utratą możliwości skutecznego dochodzenia swoich słusznych roszczeń.
Jak powinien wyglądać pozew?
Pozew musi się składać się z:
- tytułu pisma (np. pozew o zapłatę, pozew o ustalenie nieważności umowy, wniosek o wydanie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, wniosek o ubezwłasnowolnienie);
- twoich danych jako powoda lub wnioskodawcy (imię, nazwisko, miejsce zamieszkania);
- danych twojego przeciwnika (pozwanego) lub – jeżeli jesteś wnioskodawcą – dane uczestników (imię, nazwisko, miejsce zamieszkania);
- oznaczenia sądu, do którego wnosisz pismo;
- dokładnego określenia żądania, a w sprawach o prawa majątkowe także oznaczenia wartości przedmiotu sporu (chyba że sprawa dotyczy oznaczonej kwoty pieniężnej);
- uzasadnienia zawierającego przytoczenie faktów na poparcie żądania;
- twojego podpisu, ewentualnie podpisu twojego pełnomocnika;
- załączników (por. art. 126, 187, 511 k.p.c.).
Dla skutecznego wniesienia pozwu konieczne jest jego opłacenie. Najlepiej, jeśli dowód uiszczenia opłaty dołączymy już do pozwu lub wniosku.
Dowiedz się więcej: Jak otrzymać odszkodowanie za błąd lekarski? – Kompendium wiedzy
Koszty sądowe
Prowadzenie postępowania cywilnego wymaga opłacenia kosztów sądowych, na które składają się zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w postępowaniu cywilnym (w skrócie – KSCU): opłaty sądowe i wydatki.
Wyróżniamy następujące rodzaje opłat sądowych:
- stałe (pobierane w sprawach o prawa niemajątkowe i we wskazanych w ustawie sprawach o prawa majątkowe – są to opłaty ustalone w jednakowej wysokości niezależnie od wartości przedmiotu sporu, nie mniej niż 30 zł i nie więcej niż 5000zł);
- stosunkowe (pobierane w sprawach o prawa majątkowe – 5% wartości przedmiotu sporu lub zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 zł i nie więcej niż 100 000 zł);
- podstawowe (pobierane kiedy przepisy nie przewidują opłaty stałej, stosunkowej lub tymczasowej – wynosi 30 zł);
- tymczasowe (pobierane w sprawach o prawa majątkowe, jeśli nie da się ustalić wartości przedmiotu sporu – co do zasady w przedziale od 30 zł do 1000 zł);
- ostateczne.
Katalog wydatków zawiera artykuł piąty ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Jest to katalog otwarty.
Zwolnienie z kosztów sądowych
Ze względu na wysokość kosztów sądowych, do których zalicza się nie tylko opłaty składane przy samym wniesieniu pozwu do sądu, ale także wydatki ponoszone w trakcie toczącego się postępowania (np. opinie biegłych, koszty oględzin itp.), wielu poszkodowanych rezygnuje z dochodzenia swoich praw w sądzie.
Osoba, która nie jest w stanie ponieść kosztów procesu w całości lub części bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, może wystąpić do sądu z wnioskiem o przyznanie zwolnienia od kosztów sądowych.
Sąd lub referendarz sądowy wydaje następnie orzeczenie o zwolnieniu od kosztów sądowych bądź też oddala wniosek strony i wzywa do uiszczenia opłaty. Zwolnienie na wniosek może być całkowite lub częściowe (art. 100 ust. 2 i art. 101 KSCU).
Zobacz też: Jakie błędy medyczne są najczęściej popełniane w Polsce?
W toku procesu
Po tym, jak sprawa trafi do sądu, pozew przesyłany jest do drugiej strony. Szpital lub jego ubezpieczyciel musi się do niego ustosunkować. W toku procesu następuje wymiana argumentacji pomiędzy stronami w pismach sądowych wnoszonych za zgodą sądu oraz
w toku rozpraw.
W trakcie rozprawy sąd przeprowadza dowody. Nierzadko w takich sprawach przesłuchiwani są świadkowie, np. bliscy osoby poszkodowanej, którzy się nią opiekowali podczas leczenia.
Istotnym dowodem jest dowód z dokumentacji medycznej oraz opinii biegłego powołanego przez sąd, tj. niezależnego lekarza, który wydaje opinię na zlecenie sądu.
Wynik sprawy zależy w dużym zakresie od pozytywnej lub negatywnej opinii biegłych sądowych. Rolą prawnika na tym etapie będzie z odpowiednie sformułowanie pytań do biegłych oraz ewentualnych zarzutów do jego opinii, które powinny być przygotowane w porozumieniu z osobami posiadającymi fachową wiedzę medyczną.
Czas trwania postępowania zależy w przeważającej mierze od rodzaju postępowania. Jednym z najbardziej czasochłonnych czynników wpływających na wydłużenie postępowania jest proces doręczania stronom przez sąd pism procesowych i innej korespondencji, szczególnie w sytuacji, gdy jedną ze stron jest podmiot zagraniczny.
We wszystkich postępowaniach (z wyjątkiem spraw, w których wszystkie strony reprezentują profesjonalni pełnomocnicy, którzy są zobowiązani doręczać pisma procesowe między sobą), pisma procesowe składane są do sądu wraz z odpisami dla pozostałych uczestników, które następnie są doręczane adresatom przez sąd. Często sąd nie podejmuje żadnych działań, dopóki nie otrzyma potwierdzenia doręczenia danego pisma.
O długości postępowania decyduje również charakter i specyfika sprawy. Niestety sprawy, których przedmiotem jest błąd lub zaniedbanie medyczne, kończą się średnio po dwóch, trzech latach. Zakończone sukcesem gwarantują jednak nie tylko znaczące zadośćuczynienie, ale także rentę, która jest świadczeniem bezterminowym.
Polecamy sprawdzić: Jaka jest wysokość odszkodowania za błąd medyczny?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
